Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Όλοι οι άρρενες αναγνώστες της στήλης άνω των είκοσι κατά τη διάρκεια της ζωής τους έχουν περάσει από τις εξείς φάσεις κουρέματος : καππούδα, πεπέ, χωρίστρα στη μέση, undercut, και κότσο (μετά το πέρας της στρατιωτικής των θητείας). Διόλου κατακριτέο καθώς μέχρι τα 12 υπεύθυνη για την κόμμωσή μας ήταν η μάμμα μας και κατόπιν ακολουθούσαμε τις τάσεις των συνομίληκών μας για να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί, χαρίζοντας έτσι πολλές φορές στον παπά μας έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ώς εδώ όλα καλά και άγια. Μετά τα είκοσί μας όμως έχουμε ως επί το πλείστον διαμορφωθεί ώς προσωπικότητες και μπορούμε πλέον να πέρνουμε τις δικές μας αποφάσεις για την εμφάνισή μας,έχοντας ξεπεράσει (υποτίθεται) τα συμπλέγματα της εφηβείας. Σωστός; Έτσι νόμιζα κι εγώ μέχρι που πήγα για καφέ στη Λευκωσία.
Περνά ένας δίπλα μου και κοιτώντας το μαλλί του προσπαθώ να καταλάβω τί είδους γενετική πάθιση τον βασανίζει. Σύντομα αντιλαμβάνομαι ότι ο άνθρωπος είναι καλά στην υγεία του, απλά το μαλλί του είναι ισιωμένο. Η δε κορδέλα που φορεί όπως μου εξηγεί ένας φίλος που ζεί στην Κύπρο είναι για διακόσμηση και όχι χρωματιστός επίδεσμος. Μέχρι να καταλάβω τί γίνεται, περνά άλλος δίπλα μου ο οποίος περπατούσε με δυσκολία γιατί φορούσε trendy σάνδαλα. Κι αυτουνού τα μαλλιά ισιωμένα και μάλιστα αιωρούνταν από πίσω σαν το κεφάλι των Alien από την ομόνυμη ταινία.
Από περιέργεια ρωτώ έναν ισιομάλλη δίπλα μου πού έκοψε τα μαλλιά του για να πάω κι εγώ. «Tony φίλε μου!» απαντά σαν να ‘μουν ιθαγενής της Πολυνησίας που πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό (Τωρά τούτος ο Ττόνυ αρσενικός ένει, θηλυκός ένει, Κύριος οίδε!). Όταν μου είπε πόσο πάει το κούρεμα ένοιωσα τα συμπτώματα του πρώτου μου εγκεφαλικού. Φαίνεται πως τα κουρεία σήμερα διαθέτουν και πάγκο ξύλινο, όπως τα κρεοπολεία, για να κόφκουν κανονικότα την κκελλέ του κόσμου. Εμέναν ο Αντρέας πέρνει μου 3 λίρες τζι έσιει δεκατέσσερα χρόνια που μου τα κόφκει.
Μα καλάν, σοβαρομιλούμεν; O ένας εν όπως τον τσαλαπετεινόν, ο άλλος όπως την μπεκάτσα τζι ο άλλος όπως την φραγκολίνα, τζιαι παρπατούν τζιε καπαρτίζουν! Η πλάκα η πολλή εν τζίνοι που κκελιάζουν τζιε κάμνουν ότι λοής τεχνάσματα σκέφτεται ο νους του αθρώπου για να χώσουν την κκέλα τους! Καλάν ρε φίλε μου! Ποιού εννά γελάσεις; Νομίζετε πως εν παλαβές οι γεναίτζες; Έτσι παρακαλώ καμιάν μέρα να φυσήσει ο αέρας να τους τα πάρει να κάμει την κκελλέ τους όπως το αθρωπούι με τα φτερά πάνω στην American Express.
Όλοι αυτοί οι stylists (η λέξη κουρέας ή παρπέρης θεωρείται πλέων μπανάλ) εστραβώσαν τους αρσενικούς της Λευκωσίας και της Κύπρου γενικότερα κι αυτοί τους πλήρωσαν κι από πάνω. Η όλη κατάσταση μου θυμίζει κάτι ντοκυμαντέρ του BBC με τον David Attenborough που δείχνει πως ζευγαρώνουν τα πουλιά του Παραδείσου όπου τα πιό εκκεντρικά φτερά κάμνουν τη δουλειά. Φυσικά δικαίωμα και άποψη του καθενός να πληρώνει και να πηγαίνει όπου θέλει για να κόψει τα μαλλιά του. Όπως ελάλεν τζι ο παππούς μου ο μακαρίτης, τζιαι τα λόγια του ήταν ευαγγέλια, «ζαττίν, έτσι κκελλέ, έτσι ξιουράφιν θέλει».