Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

H Βέρα Γιούντινα απελάθηκε από την Κύπρο όπου κατοικούσε μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της τα τελευταία 13 χρόνια. Η Βέρα Γιούντινα παρακαλεί τον πρόεδρο της δημοκρατίας σε ανοικτή της επιστολή να αναστείλει την απόφαση αυτή. Η Βέρα Γιούντινα είναι μια από τις χιλιάδες αλλοδαπούς που κρατάνε την οικονομιά του τόπου στους ώμους στους. Η Βέρα Γιούντινα στην Κύπρο όπου ανέθρεψε την οικογένειά της αντιμετωπίζεται σαν ζώο. Η Βέρα Γιούντινα με κάνει και ντρέπομαι που είμαι Κύπριος.

Οι αλλοδαποί είναι μεγάλο κεφάλαιο στην μικρή Κύπρο. Χωρίζονται σε τρείς κυρίως κατηγορίες. Του οικονομικούς μετανάστες, τους πολιτικούς πρόσφυγες και τους παράνομους οικονομικούς μετανάστες. Οι υπουργοί μας δηλώνουν πώς όλες οι ανατολικοευρωπαίεες ονειρεύονται να εκπορνευθούν στην Κύπρο. Ο κόσμος στην θλιβερή πλειονότητά του πιστεύει πως οι ξένοι (Ρώσσοι, Πακιστανοί, Πόντιοι, Αράπηδες, Νιγηριανοί, Σριλανκέζοι, Κινέζοι, Μπανγκλατέσιοι, Σύριοι, Λιβανέζοι κλπ) ήρθαν εδώ για να μας φαν τις δουλειές, να εγκληματίσουν, να χαλάσουν οικογένειες και γενικά να εκμεταλλευτούν την "καλοσύνη" τη "φιλοξενία" και τον πλούτο μας. Όλα κι όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαι και απέχουν από την πραγματικότιτα όσο ο Τάσσος από τη λύση του Κυπριακού.

Καταρχάς οι οικονομικοί μετανάστες είναι πάντα μα πάντα μα πάντα προς όφελος της οικονομίας και προκαλώ οποιονδήποτε να μου αποδείξει το αντίθετο. Οι λόγοι είναι απλοί. Πρώτα απ' όλα καταδέχονται για ένα ξεροκόμματο, και για μακρά ωράρια, πολλές φορές παράνομα εκτεταμένα, να κάνουν τις δουλειές που εμείς αηδιάζουμε, ντρεπόμαστε και αποφεύγουμε. Ποιός Κύπριος ζήτησε δουλειά σε χωράφι, στο αμπέλι, να καθαρίζει σπίτια, να ξισκατίζει γέρους και δεν βρήκε; Κανείς. Ποιός αλλοδαπός έφαεν δουλειά δικού μας στην τράπεζα, στα καταστήματα, στην κυβέρνηση και οπουδήποτε αλλού όπου το εγχώριο εργατικό δυναμικό σαφέστατα υπερτερεί; Κανείς σχεδόν. Ποιός εργοδότης αλλοδαπού δέχεται να διώξει τον αλλοδαπό (τον οποίο πληρώνει να φέρει μάλιστα) και να εργοδοτήσει Κύπριο; Κανείς επίσης.
Ο αλλοδαπός εργάτης είναι επίσης ένα δώρο στην οικονομία του τόπου και στον ραγδαία γηραζόμενο πλυθυσμό μας αφού φτάνει στην Κύπρο νέος, υγιής και έτοιμος για δουλειά χωρίς η κυβέρνηση να έχει δαπανήσει έστω και ένα σεντ για την ανατροφή του (σχολεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στρατιωτική θητεία, κλπ κλπ). Αν κάποιος αλλοδαπός βγάζει τόσα πολλά λεφτά που να χρήζει φορολόγησης τότε πληρώνει τους φόρους του και συνεισφέρει στο ταμείο του κράτους.

Οι πολιτικοί μετανάστες είναι άνθρωποι που στην χώρα τους η ζωή τους βρίσκεται υπό απειλή ένεκα της εθνότητάς τους ή των πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεών τους. Θα έπρεπε να είμαστε υπερήφανοι που ακόμη η χώρα μας είναι μια δημοκρατία που παρέχει ασφάλεια στους πολίτες της. Είναι καθήκον και υποχρέωσή μας να παρέχουμε προστασία στους αδυνάτους, άσχετα με το πολιτικό μας παρελθόν. Μήπως εμείς δεν μεταναστεύσαμε κατά χιλιάδες προς άλλους προορισμούς ή δεν θα τρέξουμε όλοι στις Αγγλικές βάσεις με τα παντελόνια χεσμένα αν γινεί καμιά φασαρία. Κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευθούν αυτό το σύστημα αλλά δεν είναι λόγος αυτός να στιγματίζουμε τους υπόλοιπους.

Οι παράνομοι μετανάστες δε είναι ένα τραγικό παγκόσμιο φαινόμενο που καλά θα ήταν να δούμε από ανθρωπιστικής πλευράς. Ας σταματήσουμε μισό λεπτό να σκευτούμε την απόγνωση του οικογενιάρχη που αφήνει την οικογένειά του για να ταξιδέψει με μια παλιόβαρκα για να φτάσει στην Κύπρο. Η απόγνωσή του και μόνο λέει πολλά. Σίγουρα δεν μπορεί η μικρή μας οικονομία να απορροφήσει όσους αλλοδαπούς ευελπιστούν να φθάσουν αλλά και πάλιν αυτό δεν δικαιολογεί τις πρακτικές της κυβέρνησής μας.

Αντί να έχουμε ως Κυβέρνηση και λαός ένα μελετημένο πρόγραμμα εγκατάστασης των νόμιμων αλλοδαπών στο νησί μας, με εκπαίδευση για τα παιδιά τους ώστε να μάθουν τη γλώσσα σε μια γενιά και να αφομοιωθούν στην κοινωνία μας, τους αντιμετωπίζουμε ως δουλοπάροικους. Τα κρούσματα ρατσισμού αυξάνονται καθημερινά. Αιδώς Αργείοι! Όπως οι Κύπριοι του εξωτερικού έχουν δικαίωμα ψήφου γιατί όχι και οι 50,000 Πόντιοι (αν δεν ήταν το Κυπριακό πρόβλημα στην μέση); Αν δεν δουν οι Πόντιοι κοινό συμφέρων με εμάς, αν δεν λάβουν μέρος στην τοπική αυτοδιοίκηση, αν δεν λάβουν μέρος στην αστυνόμευση της Κύπρου, τότε πως περιμένουμε να ενταχθούν στην κοινωνία μας; Αν δεν τους θέλουμε ας το πούμε ξεκάθαρα, να τους διώξουμε όλους άρον άρον και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι η οικονομία μας θα καταρρεύσει σαν τον χάρτινο πύργο που είναι. Προς το παρών κάθε λίγο και λιγάκι θα γίνονται καυγάδες στην Πάφο.

Οι αλλοδαποί είναι άνθρωποί με όνειρα και προσδοκίες σαν της δικές μας. Δεν πάει πολύς καιρός που οι Κύπριοι στην Αγγλία αποτελούσαν bloody foreigners αλλά σήμερα διαπρέπουν και είναι νομοταγείς όπως όλοι οι άλλοι. Η Βέρα Γιούντινα μας απόδειξε πως είμαστε χειρότεροι των Βανδάλων και των Κάφρων της Αφρικής. Η Βέρα Γιούντινα μας απόδειξε πως το κράτος μας είναι ένας ψυχρός δικολάβος. Η Βέρα Γιούντινα είναι ο Γιώρκος, ο Παναής, η Αντρούλα και η Μαρικκού που κάποτε μετανάστευσαν στην Αυστραλία, στην Αμερική και στον Καναδά. Η Βέρα Γιούντινα, όπως και εμείς, είναι ένας bloody foreigner.

Το Λονδίνο είναι γνωστό ανά το παγκόσμιο για την νυχτερινή του ζωή και διασκέδαση. Κι εγώ έτσι πίστευα και γνώριζα μέχρι που είχα την ενδιαφέρουσα εμπειρία να επισκεπτώ νυχτερινό κέντρο όπου κατά τύχη έπαιζε το “Giannis Floriniotis Show”. Αν και είμαι ενήλικας, 1,81 ύψος, εντούτις ήθελα να κουρρώσω πάνω στην καρέκλα μου τζιαι να κλάψω όπως το μωρό που θέλει την μάμμα του. Αν απορείτε γιατί, διαβάστε πάρακάτω.

Ο Γιάννης Φλωρινιώτης είναι μια πολλαπλά διχασμένη προσωπικότα. Καταρχάς νομίζει ότι εν ο Μικ Τζάγκερ των Ρόλλινγκ Στόουνς. Εν που τον τζιαιρό της Ιουράσιας περιόδου κι ακόμη υπάρχει. Σε αντίθεση όμως με τον Τζάγκερ ο Φλω δεν έχει ταλέντο. Κάτι όπως τον Μπουγά αλλά καθόλου διασκεδαστικός.

Νομίζει επίσης πως είναι ο Ηλίας Ψινάκης. Στο κάτω κάτω είναι δύσκολο να πεις ποιός έκανε τις περισσότερες πλαστικές εγχειρήσεις. Εκεί που ο Ψινάκης είναι καλοντυμένος, γοητευτικός, με εμφανή τα Θαϋλανδικά του γονίδια, ο Φλω είναι ένας πορνόγερος, με Μογγολικά χαρακτηριστικά με ένα χαμόγελο αλά “μόλις εγάμησα and I can’t believe it” το οποίο δεν σβύνει ποτέ από το πρόσωπό του διότι η πέτσα του είναι τόσο τραβηγμένη από τις επεμβάσεις που δεν ταράσσει με τίποτε. Εν φοϊτσιάρικο πάντως να θωρείς 100 χρονών γέρο να τραγουδά τζιαι ναν έτοιμος να φυρτεί να μείνει βουνάρι τζιαι να χαμογελά ότι τζι αν γίνεται (όπως τον Τζόκερ στο Μπατμαν).

Η τρίτη προσωπικότητα, και ποιό ενδιαφέρουσα είναι αυτή με το σύνδρομο “Λιμπεράτσι – Έλβις”. Αντί να μιμείται όμως το σκηνικό παρουσιαστικό των Αμερικανών διασκεδαστών, ο Φλω μιμείται την βαφή των μαλλιών τους και τα εκκεντρικά τους Ρούχα. Σακάκια κόκκινο της φωτιάς, λευκά μπλέϊζερς με ΕΤΣΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ φωσφοριζέ “THE GIANNIS FLORINIOTIS SHOW”. Ασσορτί φυσικά τα καουμπόϊκα καπέλα και σε κάποια φάση ένα πηλίκιο διότι φαίνεται έπιασε προαγωγή σε Συνταγματάρχη του καμπαρέ. Από φωνή γαμάτε τα. Ήταν όπως τον Κακοφωνίξ τον βάρδο αλλά δυστυχώς ο νόμος δεν μας επιτρέπει να τον κουπανίσουμε με την μάτσα. Σε κάποια φάση μας είπε και ένα τραγούδι για την μάνα για να μας συγκινήσει αλλά εμείς εκλαίαμεν που τον ακούαμεν. Θα του εσύραν μισό τόνο γαρύφαλλα να τον σκοτώσουν αλλά δυστυχώς ενόμισεν πως εν για να πάρει πάνω του που το έκαμνεν ο κόσμος. Το Φλω Σιόου όμως είχε κι άλλα ταλέντα…

Ο Φλω πλαισιονόταν από την κόρη του την οποία μας σύστησε ώς Γωγουλλίνι. Δεν είμαι καλαμαράς αλλά φαντάζουμε εννεν έτσι που εβαφτίστηκε. Το Γωγουλλίνι εν ένα ωραίο ομολογουμένως μωρό, πλατινέ ξανθό, και γαμώ τα κορμιά κι ας έχει γεννήσει πριν ένα μήνα. Όταν άνοιξε το στόμα της να τραγουδήσει η φωνή της μας άφησε κατάπληκτους. Ήταν κάτι μεταξύ μιαουρκάς κάττας γυρισμένης (γάτας σε οίστρο για τους εξ Ελλάδος αναγνώστες της στήλης) και στριγκιάς που ταινία τρόμου. Ο ήχος ήταν ικανός να κάμει τα τείχη της Ιεριχούς να καταρρέυσουν όπως στην Παλαιά Διαθήκη. Όταν δεν τραγουδούσε και ήθελε να μιλήσει στο κοινό νιαούριζε με ψεύτικο νάζι. Το νάζι ήταν σαν μαθήτρια που εξαπόλυσεν το γυμνάσιο διασταυρωμένο με Αλίκη Βουγιουκλάκη μαστουρωμένη με βάλιουμ και ευφυία καρρότου. Το ντύσιμο της δε, κάμνει τις πουτάνες του Δουβλίνου να μοιάζουν καλόγριες.

Για να τριτώσει το κακό, το Φλω Σίόου περιλαμβάνει και τον Θοδωρή Λιοντή. Με ιδιοσυγκρασία Κωνσταντίνου Χριστοφόρου αλλά χωρίς το ελάχιστο ταλέντο του, ο Λιοντής φορούσε μια φανέλα ξιμάσκαλη, μια γραβάτα κόκκινη που ούτε ο Χριστόφιας σε κατασκήνωση της ΕΔΟΝ δεν θα φορούσε, παντελόνι εφαρμοστό να θωρούμε τον βίλλο του ανάγλυφο όποτε εσούζετουν μπροστά μας και μια ζώνη με μπούκλα digital που διαφήμιζε το γουεμπσάϊτ του (www.liontis.com αν ενδιαφέρεστε). Θέλω τζιαι γώ πουτζίνη (NOT!!!). Η χωρογραφία του ήταν σαν να βλέπεις κάποιον που εσύφτασε τζιαι δεν βρίσκει αποχωρητήριο να προσπαθεί να κάμει τις φιγούρες του Crouching Tiger Hidden Dragon. Στην ιστοσελίδα του ισχυρίζεται ότι έκαμεν μαθήματα φωνητικής. Εγώ πάντως άκουσα γάρον τσιλλυμένο να αγκάνίζει καλλύτερα.

Ευτυχώς που δεν ήμουν γεναίκα αγκαστρωμένη γιατί θα το έριφκα το μωρό.

Πειράζει που είσαι μεγάλη φίρμα; τραγούδουσε ο Φλω. Όϊ “φίρμα” αλλά ούτε για φτύμμα δεν είσαι. Παρέτα θκειέ τζιαι τράβα έσσω σου τζιαι σύναξε τζιαι την κόρη σου.

Ακόμη μια μέρα ξημερώνει στο Κίλμπερν. Ρουφώντας γρήγορα ένα φλιτζάνι ελεϊνό στιγμιαίο καφέ ξεκινώ τον πρωινό μου περίπατο στο Χάϊ Ρόουντ. Ο Σομαλός οπωροπώλης δίπλα από την πάμπ της γωνιάς έχει από ώρας ξεκινήσει να διαλαλεί την πραμάτεια του. Αγοράζω ένα ζουμερό ροδάκινο. “Θενκ γιου μαϊ φρέντ” απαντά με αφρικανική προφορά.

Συνεχίζω το δρόμο μου παρατηρώντας το συνονθύλευμα φυλών που θα αποτελεί τη γειτονιά μου για τον επόμενο χρόνο. Αξύριστοι Αφγανοί, Μουσουλμάνες τυλιγμένες τσαντίρια, Πακιστανοί που μυρίζουν φτηνή κολώνια, Αφρικανοί με τα τελευταία κινητά, καλοφτιαγμένες ανατολικοευρωπαίες, πλατυκέφαλοι Γεωργιανοί και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας…κάθε τόσο και κανένας Εγγλέζος, κυρίως γριούλες με υπερβολικό μεϊκ απ και δόντια χαλασμένα από το τσιγάρο. Κάπου εδώ κολλώ κι εγώ. Θα έλεγα Κύπριος με την ψεύτικη υπεροψία της μοναδικότητας.

Δεν μου βγαίνει απ’ το μυαλό η ιδέα πως δεν είμαι παρά ένας κομπάρσος στην ζωή των άλλων. Κάτι σαν τα παιδιά που πηδάνε πίσω από τους ώμους των ποδοσφαιρίστων σαν κάνουν δηλώσεις στην τηλεόραση. Τους βλέπεις για μια στιγμή, αποτελούν μέρος της εικόνας και μετά τους ξεχνάς στο επόμενο δευτερόλεπτο. Ο πλέον σημαντικός ρόλος που επιτελούμε είναι παρασκηνιακός και σαν ηθοποιοί δευτέρας διαλογής αναμένουμε τη στιγμή που θα λάμψουμε στα μάτια των άλλων, που θα μπορέσουμε να πούμε και να πείσουμε εαυτούς πως κάναμε κάποια διαφορά. Κι οι πλείστοι χαραμήσαμε αυτό το ρόλο. Προτιμήσαμε την ασφάλεια της ασήμαντης ασάφειας με τα ελάχιστα ωφέλη παρά το ρίσκο μιας ερμηνείας ζωής που απαιτεί κόπο και ήθος.

Απ’ το άϊ ππόντ μου ακούω την “Έλεανορ Ρίγκμπι” το θλιβερότατο τραγούδι των Μπητλς. Η μεταβιομηχανική Αγγλία ξετυλίγεται σε όλο της το καταθλιπτικό μεγαλείο στα περίχωρα του Λονδίνου. Εντούτις τα βρέφη στα καροτσάκια έφηβων μανάδων προσφέρουν άπλετα ξεδοντιασμένα χαμόγελα, δυο νέοι στη γωνιά του δρόμου γελάνε καπνίζοντας και οι πλανοδιοπώλες πουλάνε τηλεφωνικές κάρτες σε όποιο ενδιαφέρεται.

Κάνω στάση σε ένα Λιβανέζικο φαστφουντάδικο για λίγο γύρο αρνί. “Σελάμ αλέκουμ” με χαιρετά ο μαγαζάτωρας. “Αλέκουμ Σελάμ” απαντώ πρόσχαρα. Ψιλοκουβεντιάζουμε λίγο. Ο εστιάτορας χαίρεται που είμαι Κύπριος. Για κάποιο λόγο αισθάνεται αλληλέγγυος μαζί μου, Ίσως γιατί βοηθήσαμε κάποιο δικό του στον πόλεμο. Ποιός ξέρει; Μου γεμίζει δωρεάν κι ένα πιατάκι ταμπούλι. Ακούω τώρα το ¨Μπιούτιφουλ Γουέρλντ” των Κόλντπλέϊ. Μειδιώ καθώς με τέτοιο γευστικό γύρο ο κόσμος όντως είναι καλύτερος. Αποχαιρετώ και ο εστιάτορας ανταποδίδει.

Η γλυκιά μελαγχολία του Λονδίνου τρυπώνει σιγά σιγά στο πετσί μου. Έκανα και τη στάση μου για καφέ, διάβασα και τις εφημερίδες μου, κι έκανα και κάτι κουτσοδούλια απαραίτητα για το σπίτι.Έχω περάσει κι από την πάμπ για το πάϊντ μου το οποίο απόλαυσα μαζί με δεκάδες άγγλους που σχόλασαν προ ολίγου και ήρθαν να ξοδέψουν τον μισθό της ημέρας. Η ελαφρώς ποιητική διάθεση μάλλον θα οφείλεται στην δυνατή εγγλεζικη μπύρα. Έχει δειλινώσει χωρίς να το καταλάβω. Ο Τζέϊμι Κάλλουμ τραγουδά “would you let me romanticise, the beauty in the London sky”. Ο ουρανός γίνεται πορφυρός με διάσπαρτα και αραιά σύννεφα. Είναι η πλέον κατάλληλη ώρα για να απολαύσω το ροδάκινό μου.

Χτές πάντρεψα με τη βοήθεια του Θεού τον καλύτερο μου φίλο για τα τελευταία 13 χρόνια. Όταν για πρώτη φορά γνωριστήκαμε σε ένα χωράφι για να παίξουν οι γειτονιές μας ποδόσφαιρο ούτε και που θα μπορούσα να φανταστώ πως κάποια μέρα θα ήμουν μάρτυρας και πρώτος του κουμπάρος. Συνεπάγεται πως οι τελευταίες 2-3 βδομάδες ήταν αρκετά εντατικές προσπαθώντας να οργανώσουμε όλες τις τελευταίες λεπτομέριες. Με αυτή την αφορμή ετοίμασα ένα μίνι οδηγό για μελλοντικούς πρώτους κουμπάρους.
Πρωτοκουμπαρηλλικκιού το Ανάγνωσμαααααν….Πρόοοσχωμεεεεεν…

Τάδε είπεν ο Κύριος,

-ο κουμπάρος πρώτα πρέπει να είναι χαμάλης και διαθέσιμος για τα βούριστρα.
-να βαστά οι πούγκα του για έξοδα, αν δεν βαστά να κάτσει έσσω του.
-η εκκλησιά εν 40 λίρες συν τα ττιπς και ότι προαιρείται.
-να βαστά πάνω του χαρτομάντηλα για να μεν συγκινείται μες την εκκλησιά τζιαι να τον πιάνουν η κκάμερες.
-να μεν βάλει τα μυξιοχάρτια μες την πούγκα με τα ριάλια, γιατί μετά που θα πληρώσει για το μυστήριο εννά τον περιπαίζει ο επίτροπος πίσω που το παγκάρι.
-να καταλάβει ο κουμπάρος πως δεν ππέφτει λόγος του γαμπρού στον γάμο. Η νύφη είναι Θεός και νόμος.
-Ο γάρος πετά; Πετά τζιαι κάμνει τζι οκταράκια μάλιστα.
-το πάτσιελορ παρτυ πρέπει να διαθέτει άφθονες ποσότητες αλκοόλ. Το Ππαβίλιον έννεν τόσο καλό αλλά μετά που 3 μπουκάλες J&B εν μια χαρά. Φαϊν τζιαι ποτό στην Μαύρη Χελώνα στην Λάρνακα επιβάλλεται. Τιμαί Λαϊκαί!
-το κουστούμιν του γαμπρού εν πάντα καλλύτερον που το δικό σου.
Και τότε ερώτησεν ο μαθητής τον Κύριον – Δάσκαλε, φακελλούδιν πόσα να βάλω, και ο Κύριος απήντησεν “Όσα σε βαστά η πούγκα σου, τριψήφιο νούμερον τζιαι ακόμα ότι του κρεμμάσεις….Τζιαι χαλάλιν του!”

Στα καθήκοντα επίσης περιλαμβάνεται το ντύσιμο αυτοκινήτου για τον αυτοκινητοπομπή στην εκκλησία, το ξιούρισμαν του γαμπρού στο σπίτι του υπό συνοδείας λαούτων και βιολιών, γιου νόου, “φωνάξετε της μάνας του, τριαλαραλαλαλαλα…” Είναι πολλά έυκολον να κοπεί η βούκκα του γαμπρού γιαυτό να έσιετε τσιρρότα έτοιμα.
Στον κέντρον μετά ο πρωτοκούμπαρος οφείλει να γινεί στρακώτο, σκνίπα, στουπί και ττόταλ λόςς μαζί, για να χορεύκουν με τον γαμπρόν ζειμπέκικκο, τσιφτετέλλι, αρ εντ μπι, καρτζιλαμά, τα παπάκια, ττούιστ, ροκ εντ ρόλλ.

Ο πρωτοκούμπαρος πρέπει επίσης να προετοιμαστεί ψυχολογικά και σωματικά για της ανάγκες της δεξίωσης. Ψυχολογικά γιατί θα ακούσει 23425 φορές “τζιαι στα δικά σου” τζιαι “εσένα πότε να σε παντρέψουμε”. Η εισήγηση μου στον γαμπρό να φορήσω φανελλούδα που γράφει “ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΕΚ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΣ (ΕΠΑΘΑΜΕΝ ΤΖΙΑΙ ΕΜΑΘΑΜΕΝ)” ή “ΕΙΜΑΙ ΜΙΤΣΗΣ ΑΚΟΜΑ” ή “ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΕΙΔΕΤΕ ΤΟΝ ΤΙ ΕΠΑΘΕ;” απορρίφτηκε ασηζητητί. Η σωματική προετοιμασία είναι για τες γεναίτζες λουμένες αρώματα που θα τον φιλήσουν τζιαι τους αξιούριστους αρσενικούς που βρωμούν πούρα του περιπτέρου.

Άξιον αναφοράς είναι το πόσο ευκίνητοι και λιγερόκορμοι είναι οι υπέρβαροι Κύπριοι με τη σωστή μουσική και ποσότητα αλκοόλ.

ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, ΛΑΒ ΓΙΟΥ ΤΖΙΑΙ ΟΤΙ ΠΟΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΘΕΙΣ! ΛΑΒ ΓΙΟΥ ΤΖΙΑΙ ΣΕΝΑ ΚΟΥΜΕΡΑ ΜΟΥ ΤΖΙΑΙ ΚΑΤΣΕΤΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΑΝΩ ΤΖΙΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΒΑΦΤΙΣΩ!!!!

Αυτά. Το επόμενο ππόστ από Λονδίνο…

What the fuck? Παραιτήθηκε Υπουργός της παρούσας Κυβέρνησης; Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε! Παραιτήθηκε ο ΥΠ.ΑΜ διότι αρνήθηκε να συμβιβαστεί με το "παραστρατιωτικό" κατεστημένο που επικρατεί στην Ε.Φ. " λόγω έντονων αντιδράσεων του πολιτικού κόμματος, στο οποίο πρόσκεινται σύμφωνα με πληροφορίες οι δύο βασικοί εμπλεκόμενοι στην υπόθεση." (ΠΟΛΙΤΗΣ) και διότι δεν έλαβε ουδεμία υποστήριξη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τώρα ποιός μπορεί να πιέζει τον κ. Κλόκκαρη να ταυτιστεί με τα οποιαδήποτε επιτελεία;

Πάντως αυτή η πράξη πολιτικής ευθιξίας δίνει ελπίδα για το πολιτικό μέλλον του τόπου μας, αν και προσωπικά πιστεύω ότι αυτή η πράξη δεν είναι παρά μια σταγόνα ήθους στον ωκεανό της πολιτικής μας σαπίλας.

Επίσης καταδικάστηκαν ο μουχτάρης του Κάτω Πύργου και οι φίλοι και συγγενείς του που εφάν τζιαι εκοκκαλήσαν 40 σκάλες Τουρκοκυπριακής Γής στον Πύργο Τηλλυρίας. Έμεινεν να τους βάλουν την ποινή. Μπράβο στα δικαστήριά μας και thanks a million στους Εγγλέζους που μας τα δώσασιν. Αυτή είναι μια καλή μέρα για τα εσωτερικά του τόπου μας αλλά ο ΥΠ.Συγκοινωνιών ακόμα να παραιτηθεί τζιαι περιπαίζει τους συγγενείς των Θυμάτων της τραγωδίας στο Γραμματικό. Κανεί περιπαίξιμο...

Θέλουμεν τζιάλλους Κλοκκάρηδες! Φέρτε μου Κλοκκάρηδες να τους ψηφίσω!

Χτες βρέθηκα με μια καλή φίλη στη Λεμεσό για να πούμε λιγάκι πριν αναχωρήσω για Αγγλία. Αυτή η φίλη σχεδόν πλησιάζει τα –άντα, είναι δασκάλα στο επάγγελμα, κοινωνικότατη και οικονομικά ανεξάρτητη…κι ελεύθερη. Τελικά ή εγώ δεν το καταλάβω αλλά εκτός από την λειψανδρία στην Κύπρο, οι εναπομείναντες εργένηδες είναι και μαλάκες.

Το συζητήσαμε εκτεταμένα το θέμα και φτάσαμε στα εξής συμπεράσματα.

Αν είσαι τριαντάρης, straight, ελεύθερος, οικονομικά ανεξάρτητος και με το διαμέρισμά σου, η πιθανότητα να είσαι μαλάκας είναι τεράστια. Ο λόγος είναι απλός: άμα έχεις όλα τα πιο πάνω στοιχεία το ξέρεις ότι λίγο πολύ είσαι περιζήτητος γιαυτό βρίσκεις και αλωνίζεις. Εδώ που τα λέμε, γιατί όχι; Αφού η μετοχές μας είναι στο λίμιτ απ, να μήν τις εξάργηρώσουμε; Το πρόβλημα όμως δεν είναι στο να είσαι μαλάκας αλλά στο να είσαι ειλικρινής μαλάκας.
Εκεί που ο απλός συμβατικός μαλάκας διαφέρει από τον ειλικρινή είναι πως ο πρώτος περιπαίζει τες γεναίτζες και μετά τις ξαπολά λέγοντας τους λογής λογής δικαιολογίες (δεν είμαι έτοιμος, νιώθω πως πνίγομαι, δεν αισθάνομαι το ίδιο με πρώτα, ακόμα να κάμω τη ζωή μου κλπ κλπ) ο ειλικρινής μαλάκας ξεκαθαρίζει τις προθέσεις του λέγοντας μιας εξαρχής “δεν θέλω σχέση και στο λέω από τώρα (παύση…). Βουλέ βού κουσιέ αβέ μουά;…” Δεν παύει όμως από το να είναι μαλάκας διότι χαραμίζει την ζωή του και τα νιάτα του. Εγω προσωπικά είμαι πολλά της οικογένειας και είδα αρκετούς “ελεύθερους” πενηντάρηδες πως καταντούν…Όϊ πως ο γάμος εν αυτοσκοπός τζιαι πάντα επιτυχημένος ή κατάλληλος για όλους, αλλά τουλάχιστο παρέχει μια ηθική ικανοποίηση και ολοκλήρωση χαρακτήρα που δύσκολα βρίσκεις μόνο με την εργασία.

Αφήνοντας τους μαλάκες κατά μέρους φτάνουμε στα καλά παιδιά. Όλοι οι μαλάκες ήταν καλά παιδιά κάποτε. Θέλω να πιστεύω ότι συγκαταλέγουμαι ανάμεσα στα Ο.Κ κοπέλια αν και δεν είμαι εγώ που θα το κρίνω. Από την πείρα που έχω στις σχέσεις (σάστα τζιαι εγύρασιν δηλαδή) καταλάβω γιατί κάποιος μπορεί να γίνει εκ πεποιθήσεως μαλάκας. Τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που είναι προτερήματα παρεξηγούντε πολύ εύκολα γιατί οι Κυπραίες δεν ξέρουν τι θέλουν ή γιατί έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Ψάχνουν τον αντικειμενικά τέλειο (όμορφο, μορφωμένο, γυμνασμένο, οικονομικά ανεξάρτητο, αλλά και να μην παίζει το μάτι) αντί τον κατάλληλο για τις ίδιες.


Ευαίσθητος τύπος – Τρυφερός, ρομαντικός, ευγενής και με ανατροφή. Πάντα θα ρωτήσει τη γνώμη σου και πώς νιώθεις. Η γυναίκες νομίζουν πως είναι μαμμόθρεφτος και φλούφλης. Εν μας κάμνει. Θέλουν τον και λίγο τσαμπουκκά.

Τσαμπουκκάς – Αρτσιάκκης, λεβέντης, τσας αλητούι έτσι για να ξυπνά στην γυναικά το αίσθημα του λυκείου που επαένναν οι μοτόρες κίττι-κέλα πόξω που τα κάγκελλα τζιαι επαθέναν αμόκ. Ετσί τύπος όμως πάλε δεν μας κάμνει διότι πιθανών να είναι και αλανιάρης ή αμόρφωτος ορ γοτέβερ.

Οικογενειακός τύπος – Αγαπά τα μώρα, την κηπουρική, δουλευταράς, ξέρει να ανάψει κάρβουνα, να αλλάξει λάμπες και να μετατρέψει πρίζες. Αλλάσσει τζιαι πάμπερς. Οι παραπάνω γεναίτζες θέλουν ένα τύπο έτσι να αναθρέψει τα μωρά τους αλλά όϊ να τους τα κάμει. Γυρεύκουν τον με το φανάρι αλλά άμαν τον έυρουν ξαπολούν τον γιατί πιστεύκουν πως τους αξίζει καλύτερος.

Κοινωνικός – Άνθρωπος του έξω, χουβαρτάς, διασκεδαστής, μπον βιβάζ. Ο άνθρωπος που θέλουν οι γυναίκες για να περνάνε καλά και να κάνουν τη ζωούλα τους. Δυστυχώς το μματούδι του παίζει τζιαι δεν μας κάμνει πάλαι.

Με λλία λόγια το ένας βρωμά τζιαι ο άλλος μυρίζει. Οι δε άντρες παθαίνουν τα ίδια με τις γυναίκες. Αν τραβά στο ένα, δεν τραβά στο άλλο. Αν εν του σπιθκιού εν σπαστική και φορτική, αν εν του έξω εν πασιαμάς αλλά ξαπόλυτη. Αν θέλει κοπελλούθκια ξενερώνεις, αν δεν θέλει κοπελλούθκια πάλαι δεν την θέλουμε γιατί ποιός εννα μας κάμει το γιον; Βρισκόμαστε στην Κύπρο σε ένα αέναο κύκλο όπου ο άντρας πληγώνει την γυναίκα, η γυναίκα τον άντρα και πάει όπως τον τροχό της τύχης. Όλοι οι άντρες είναι μαλάκες δηλαδή και πίσω από κάθε μαλάκα κρύβεται ένα τσούλί.

Δεν Έχουμε Υπόθεση! Γαμούμεν να περνά η ώρα τζιαι έσιει ο Θεός. Το να είσαι παρθένος πάνω που τα 16 είναι πλέον ντροπή τζιαι δείχνουμεν τον νού μας όπου πάμε με το να ντύνουντε οι γεναίτζες όπως τες σιαττόζες τζιαι να συμπεριφέρονται οι αρσενιτζοί όπως τους νηστικούς και πάντα χυδαίοι. Προτεραιότητά μας η καλοπέραση, το φαϊ, το γαμήσι, η αλλαξοκωλιά, το μέσο στην κυβέρνηση χωρίς να μας νοιάζεί ούτε για την ψυχή μας, ούτε για την αξιοπρέπειά μας, ούτε για τα αισθήματα των άλλων. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ! Επειδή ίσως πληγωθήκαμε κάποτε, τον καιρό της αθωότητας, δικαιολογούμε έτσι τις πράξεις μας όλες. Αν γινόταν να παραιτηθώ από Κύπριος θα ο έκαμνα, αλλά έλα που δεν γίνεται τζιαι που αγαπώ τούτον το τόπο;

Καλλύτερα να φέρνουμεν ξένες με τα κκοντέϊνερ τζιαι ας παίρνουν οι Κυπραίες καλαμαράδες τζιαι Σύριους να ησυχάσουμε. Άξιο απορίας πώς τα καταφέραμε τζιαι εκρατήσαμε έτσι πληθυσμό στο νησί. Είμαστεν η μόνη ράτσα ανα το παγκόσμιο που οι άντρες δεν συμβαδίζουν με τες γεναίτζες… Οι γονείς μας τα κατάφερναν ίσως γιατί τζίνον που επάιρναν εμείνισκεν τους τζιαι ότι πρόβλημαν είχαν εκάθουνταν να τα έβρουν παρά εμάς σήμερα που τα ξαπολούμεν τζαι πάμεν πάρακατω (πολλές φορές μετανιώνοντας αλλά χωρίς την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να τα παραδεχτούμε). Έχει πρόβλημα μια σχέση; Χαλούμεν τα τζιαι πιάνουμεν άλλο! Σιγά μεν καταπιούμε τον εγωισμό μας. Τα διαζύγια είναι πλέον ρουτίνα, τζι ανάθεμα τα κοπελλούθκια τζιαι τα ψυχολογικά που τους κάμνουμεν. Το να σμείξει Κυπραίος με Κυπραία είναι σαν να προσπαθείς να βάλεις τροχό του ποδηλάτου πάνω σε φορτηγό. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά μιλάμε για τον κανόνα τώρα.

Δεν έχουμεν υπόθεση. Σκέφτουμε να το κάμω τίτλο του μπλογκ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΘΕΣΗ! Ευτυχώς που υπάρχει και το Πλέϊστέϊσιον να ξεχνιώμαστε. Αφού μόνο με την πούτσα μας σκεφτόμαστε. Τ' ακούσαμε κι αυτό. Ούτε αισθήματα έχουμε, ούτε αγάπη, ούτε θυσία, ούτε Χρίστο και Παναγία, ούτε όνειρα, ούτε σκέψεις, ούτε πόθοι, ούτε οράματα, ούτε τίποτα. Δεν είμαστε στο κάτω κάτω η γενιά που αυνανίζεται μέχρι να πεθάνει;

Το συγκεκριμένο ππόστ γράφεται από την πόλη της Λεμεσού, ώρα 10 το πρωί. Έφτασα χτες για να αποχαιρετήσω φίλους και συγγενείς και ξύπνησα σήμερα μόνος μου, χωρίς κανένα στο σπίτι. Κάμνω τα κκόφλεξ μου και στην απουσία ημερήσιου τύπου (επί του παράγοντα ττεμπλεχανίκκι να πάω να πιάσω εφημερίδα) κάθομαι στο σαλόνι να δω πρωινή τηλεόραση.
Το νευρικό μου σύστημα υπέστη κλωνισμό. Σας γράφω προσπαθώντας να αναρρώσω...μπρρρρ τρομάρα κι αυτή.

Το ένα κανάλι δείχνει πρωινάδικο με τον Τέρενς Κουίκ (όπως λέμε Νεσκουίκ), πάλαι ποτέ σοβαρού δημοσιογράφου. Ο Ττέρενς το λοιπόν, περνάει μίτολ-λάϊφ κράϊσις και κάνει παρέα μες την τρελλή χαρά με wannabe άσιμα πορνίδια που πουλούν το κορμί τους και τα βαμμένα τους μαλλιά χοροπηδώντας και φιλόντας τους πάντες. Υπάρχει καλεσμένος τραγουδιστής; Οι Τσαούσες πηδάνε και ουρλιάζουνε σαν Τσίτες "Ουοουουουου" και χειροκροτάνε παλαμάκια σαν μωρά σε ίδρυμα. Αρχίζει ο τραγουδιστής να τραγουδάει (καλά, πόσο μαλάκες μας έχει και ντουμπλάρει το τραγούδι προσπαθώντας να μας πείσει πως είναι λάϊβ;) και τα πιπίνια-σουρλουλούδες αγκαλιά η μιά με την άλλη κούνιούντε πέρα δώθε σαν βαρκούλες τραγουδώντας κι αυτές, αλλά αν η κάμερα μείνει πάνω τους για πάνω από 5 δευτερόλεπτα καταλαβαίνει κανείς πως δεν έχουν ιδέα τι κάμνουν ή τί τραγουδάνε. Σε κάποια φάση ο Τέρενς Κουίκ λαλεί καμιά μαλακία τζιαι ούλλοι φύρνουντε που την τσιόφτα του διότι έτσι καραγκίοζηδες μαϊτανοί ένει που πουλούν την κωλότρυπα τους στο δκιάολο για μια θέση στο γυαλλί. Γιά σου Ττέρενς Κουίκ, κωμικέ, που δεν θέλεις να φκείς σύνταξη! Σε 15 λεπτά μειώθηκε το ΙQ μου 4 βαθμούς!

Κάποιο Κυπριακό κανάλι προσπαθεί επίσης να κάμει πρωϊνή εκπομπή ενός κάποιου ενημερωτικού χαρακτήρα. Η διαφορά που τες αντίστοιχες ελληνικές εκπομπές είναι πως οι παρουσιαστές μας και γενικά ο κόσμος που πάει στις κυπριακές εκπομπές εν πιο άνοστος που την ελλάδα, και δεύτερη διαφορά είναι πως τα ελληνικά που μιλούν οι δικοί μας παρουσιαστές νομίζεις πως πρόκειται για μωρά με νοητική στέρηση. ΞΕΚΚΟΜΠΛΑΡΕΤΕ ΜΑΝΝΟΚΥΠΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΝΝΟΚΥΠΡΑΙΕΕΣ!!! ΑΜΠΑΛΑΤΟΙ ΖΟΠΠΟΒΟΡΤΟΙ ΤΤΟΠΠΟΥΖΟΧΩΡΚΑΤΟΙ!!! Εννεν αντροπή που αναγιωθήκετε να μιλάτε Κυπριακά. Έννεν παλληκαρκά να καλαμαρίζετε, και μάλιστα να καλαμαρίζετε άσχημα, άμπα τζιαι πεί σας κανένας πως είσαστε χώρκατοι. Από θεματολογία άλλο τίποτε! Από τις επιπτώσεις του σιδηρόχορτου στον καρκίνο του προστάτη μέχρι το μεσανατολικό. Ότι θέλει να ακούει η κυπριακή μεσήλικας οικοκυρά. Μείωση IQ 7 βαθμοί (επειδή επιχορηγούμε τα κρατικά κανάλια μας με τους φόρους).

Σε άλλο Κυπριακό κανάλι παίζει ισπανώφωνη μετταγλωτισμένη τηλενουβέλα. Άμπα τζιαι εκόψετε πίσω στους έρωτες τζιαι στα πάθη της λατινικής αμερικής. Και πάλιν ένας κοινός άντρας ερωτεύεται μια υπέροχη γυναίκα. Μια κοινή γυναίκα ερωτεύεται έναν υπέροχο άντρα. Που τζιαμαί ξεκινούν τα λάθη. Ππουστιές, αλλαξοκωλιές, τα ανήψια γαμόύν τες γεναίτζες των άλλων τους των ανηψιών (θα μπορούσε να συμβεί και στην Κύπρο (!)) τα μωρά δεν ξέρουν τους γονιούς τους, οι πλούσιοι καταδυναστέβουν τους φτωχούς υπαλλήλους οι οποίοι ούλλοι μέρα κάθουνται τζιαι ττεμπελιάζουν κλαίγοντας τη μοίρα τους που είναι τόσο άτυχοι. Ο Χοσέ ΄Τάδε και η Δόνα Δούνε προσπαθούν να πείσουν τον Χοσε Αθναρ ντε λα Κορδιλιερα υ Παελια ετ Σανγκρια ΄οτι θέλουν να παντρεφτούν τζιαι δεν τους αφήνει ο γέρημος! Δολοπλοκίες, μηχανορραφίες, ανεκπλήρωτοι έρωτες και πάθη που δεν τα έζησε ποτέ η κύπρια οικοκυρά (και οι κοτζιάκαρες στα γηροκομεία) τζιαι κάθουντε τζιαι μαννέφκουν. Οι διαλόγοι και η ρεαλιστικότητα των σειρών δύναται να μειώσει το IQ σας 8-9 πόντους.

ΝΕΤ! Νέα Ελληνική Τηλεόραση. Να επιτέλους και ένα σοβαρό κανάλι (εν σχέση με τα δικά μας πάντοτε). Τηλεοπτική συζήτηση σε παραθυράκια και μάλιστα σε απευθείας μετάδοση. Η θεματόλογία πάντοτε μα πάντοτε άσχετη με την Κύπρο εκτός κι εν πέσει ελικόπτερο με εκ Κύπρου πατριάρχη μέσα. Και ποιός τους αδικεί; Ελληνικό κανάλι είναι, ελληνικά θέματα θα έχει. Οι συζητήσεις σε παραθυράκια στην έρτ είναι δυστυχώς πάντα προβλέψιμες μιας και ακολουθούν το ίδιο πρότυπο. Ο παρουσιαστής παρουσιάζει τους δύο συνομιλητές σε παραθυράκια (χαράς την όρεξη τους να σηκωθούν που τα μάυρα χαράματα για να φκούν στα παραθυράκια του κάθε ππεζεβέγκη) οι οποίοι καλημερίζουν ευγενικά και αντιχαιρετόνται. Μετά υποβάλλει ο παρουσιαστής ερώτηση στον Α κύριο ο οποίος ξεκινά την απάντηση τους φταίγοντας κάποιο άλλο και αποφεύγοντας την ουσία. Τελειώνει την απάντηση του χαμογελόντας. Ο παρουσιαστής μετά ρωτά τον Β ποιά είναι η γνώμη του σε αυτό που είπε ο Α. Ο Β λέει πως ο φίλος/σύντροφος/καλός φίλος/φίλτατος/αγαπητός Α κάνει μεγάλο λάθος, αν και σέβεται την άποψή του, διότι τα πράγματα έχουν εντελώς διαφορετικά, και μάλιστα ο Α μπορεί να είναι και υπαίτιος για την κατάσταση των πραγμάτων. Ο παρουσιαστής σε αυτό το σημείο προσπαθεί να αλλάξει θέμα. Ο κύριος Α όμως δεν περιμένει και ξελαριγγιάζετε στο παραθυράκι του γιατί θίχτηκε από τα λεγόμενα του Β. "Δεν σας επιτρέπω/με προσβάλλετε/σαν δεν ντρέπεστε!" λέει ο Α. Ο Β χωρίς να περιμένει τον λόγο ουρλιάζει σαν ετοιμόγεννη πίσω "Εγώ να σας επιτρέψω/εγώ σας προσβάλλω/εγώ δεν ντρέπομαι ή εσείς;" Ο καυγάς τίθεται εκτός ελέγχου του παρουσιαστή και η είδηση αλλάζει απότομα με κάτι ανάλαφρο, όπως την γέννηση αρκούδων πάντα στο ζωολογικό κήπο του Πεκίνου. Μείωση IQ 2 βαθμοί. Τουλάχιστο δεν προσποιείται η ΝΕΤ.

Τα τοπικά κανάλια της Κύπρου δεν βλέπονται το πρωί. Ή μάλλον οι εκπομπές τους δεν βλέπονται το πρωί διότι είτε που θα είναι μόνο τοπικού ενδιαφέροντως (πχ χοιροτροφία και καλλιέργεια χαρουπιών στην Πάφο) ή θα είναι κακές ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 80 με τους πλέον άσιμους ηθοποιούς και ξανθοβαμμένες στάρλετ. Οι διαλόγοι είναι εμπλουτισμένοι με αθηναϊκό χρώμα της δεκαετίας "Μπήκες;","μανούλι","καψούρεψα, "πεθαίνω","σπάσε","στρίβε" κλπ. Το μόνο που αξίζει επό τα τοπικά κανάλια είναι οι σπιτικές διαφημήσεις τους. Συνιστώ να της παρακολουθήσετε έχοντας κοντά σας χαρτί κουζίνας και πάμπερς γιατί θα κατουρίσετε πάνω σας που το γέλιο. Μείωση IQ λίαν επιεικώς 12 βαθμοί.

Η γραμμή εν dial-up οπόταν δεν θα αποπειραθώ να βάλω φωτογραφίες. Φανταστείτε την φάτσα του Ττέρενσ Κουίκ τζιαι κανενιού Κύπριου παρουσιαστή ανάμεσα στεις παραγράφους , ή καμιά φώτο με παραθυράκι της ΕΡΤ τζιαι είσαστεν ΟΚ.

Το Μάϊο του 2007 παραιτείται ο Βρεττανός Πρωθυπουργός Τόνυ Μπλερ. Ζήτω που καήκαμε. Τί μας νοιάζει εμάς, αν παραιτείται ο Τόνυ Μπλερ, σαμπώς δεν φτάνει που η γυναίκα του αντιπροσωπεύει τους Όραμς και πληρώνεται από Τουρκοκύπριους επιχειρηματίες. Σιγά την είδηση…
Δεν σας κάνει αίσθηση η είδηση; Να σας την ξαναγράψω υπογραμμίζοντας τα σημαντικά στοιχεία μπας και μπορέσουμε να κάνουμε παραλληλισμό με την Κύπρο.

Παραιτείται o Βρεττανός Πρωθυπουργός Τόνυ Μπλερ. “Παραιτείται Πρωθυπουργός!” Σε ποιό πλανήτη συνέβηκε αυτό; Ποιά γενετική μετάλλαξη επέτρεψε σε κάποιο να αποκτήσει ευθιξία; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά παραιτήθηκαν 2 υφυπουργοί της κυβέρνησής του και 5 βουλευτές του κόμματός του διότι διαφωνούν με τους χειρισμούς του! Ποιοί; Η άτιμη ράτσα των Εγγλέζων που θέλει το κακό της Κύπρου, που παρτάρει τους Τουρκοκύπριους και έχει τις βάσεις που δεν μας δίνουν ενοίκιο; Σκατόρατσα Εγγλέζοι, γιαυτό δεν τους θέλει ο Τάσσος.

Ακούς εκεί! Να παραιτείται πρωθυπουργός και υπουργοί ενώ βρίσκονται στην εξουσία! Να γιατί δεν τους θέλουμε τους Εγγλέζους και να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε ότι είναι διαόλου κάλτσα και θέλουν το κακό της Κύπρου (γιαυτό και κατεβαίνουν τουρίστες εκάτοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο). Αλλά και στην Κύπρο έχουμε ευθιξία έτσι; Και στην Κύπρο ξέρουμε πότε να παραιτούμαστε έτσι; Αρχίδια καλαβρέζικα και το μουνί της Χάϊδως που έχουμε ευθιξία.

Η πιό παλαιά πράξη ευθιξίας που θυμάμαι εγώ ήταν όταν εμούνταρεν η ΜΜΑΔ μες τον Χλώρακα (με τα περίφημα αγγούρια) για να σταματήσει καυγά και τους καθάρισε όλους. Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, επί Κληρίδη, υπέβαλε παραίτηση την οποία δεν δέχτηκε ο πρόεδρος. Στη δεύτερη διακυβέρνηση Κληρίδη ο Γιαννάκης Ομήρου, τότε Υπουργός Άμυνας υπέβαλε παραίτηση μιας και δεν ήρθαν οι S-300 στην Κύπρο. Ο Κληρίδης δέχτηκε αν και θα έπρεπε να παραιτηθεί και ο ίδιος μιας και οι πυραύλοι ήταν η αιχμή του δόρατός του στην προεκλογική εκστρατία. Είμαι σίγουρος πως κάποιος υπουργός θα έπρεπε να παραιτηθεί και για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου αλλά όλοι, κυβέρνηση και μη, ήταν τόσο μπλεγμένοι μέσα στο βούρκο και στις τσέπες του κόσμου που αν παραιτούντας όσοι έπρεπε θα μέναμε χωρίς κυβέρνηση και κόμματα. Τζι ο Πουργουρίδης εννά παραιτηθεί ακόμα...

Τουλάχιστο όμως ο Κληρίδης, και ο Βασιλείου, ακόμη κι ο μακαρίτης ο Κυπριανού, δεν εκλέγονταν υποσχόμενοι αξιοκρατία ή μεγάλες αλλαγές αλλά το αντίθετο μάλιστα. “Τάξε μου, τάξε μου” που λέει και το τραγούδι. Μάλιστα επί Κυπριανού αν ήσουν κυβερνητικός έπρεπε να έχεις κάρτα μέλους του ΔΗ.ΚΟ και να κρατάς και την Ελευθεροτυπία παραμάσχαλα (λέγεται). Και φτάνουμε στη σημερινή Κυβέρνηση της Αλλαγής.

Ο Τάσσος εκλέγηκε με σύνθημα του την αλλαγή και την αξιοκρατία με την υποστήριξη τον Αριστερών, Κεντροαρίστερών κλπ κομμάτων. Δηλαδή του ΑΚΕΛ που δεν χωνεύει τον αντιλαϊκό κι αναξιοκρατικό ΔΗ.ΣΥ, και την ΕΔΕΚ που νιώθει πως την γέλασε ο ΔΗ.ΣΥ στην μοιρασία. Ο δε ΔΗ.ΣΥ μένει αντιπολίτευση με τα χέρια δεμμένα και έξω από υπουργεία και ημικρατικούς.

Η υπουργός του ΑΚΕΛ, Ντίνα Ακκελίδου αναλαμβάνει Υπουργός και τα απόρρητα έγγραφα τα κρούζουν σε φούρνους στο Ακάκι. Πού να ξέρει η γυναίκα; Σαμπώς τζιαι διά της αναφορά κανένας; Τι κι αν αρχή της διοίκησης είναι ο έλεγχος; Τί κι αν στο τέλος της ημέρας ο Υπουργός είναι υπόλογος στον Πρόεδρο κι ο πρόεδρος στο λαό; Η γυναίκα έκατσε τζιαι δεν ετάρασσε. Έπρεπε να την παρούν δικαστήριο για άλλη υπόθεση (παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης) που αν και δεν έφταιε η Υπουργός εντούτις τότε και μόνον τότες παραιτήθηκε. Η Κυβέρνηση και η (τότε) Τριμερής φυσικά φταιν τους προηγούμενους (όϊ πως ήταν το ΔΗΚΟ ποττέ Κυβέρνηση με 50%-50% τα υπουργεία με το ΔΗΣΥ).

Ο Δώρος Θεοδώρου, εκτός που έφκαλεν ούλλες της ανατολικοευρωπαίες πουτάνες, κολλά όπως την βδέλλα πάνω στην καρέκλα παρόλο που ο ΠΟΛΙΤΗΣ δημοσίευσε βίτεο ΜΜΑΔΙΤΕΣ να κουπανιούν μεθυσμένους φοιτητές. Εγώ ήμουν Καναδά τότε και είδα το βίτεο και ο Δώρος μετά που μέρες. Ως σοβαρός άνθρωπος μας εξήγησε και γιατί δεν το είδε “η οθόνη μου δεν δούλευε”. Εν έσιει άλλα κκομπιούτερ η αστυνομία έννε; Να του κάμουμεν έρανο να του πιάμεν μια οθόνη του φτωχού. Φυσικά και δεν φταίει ο υπουργός για τον ξυλοδαρμό. Φταίει ο προηγούμενος διότι τούτη εν νοοτροπία που προηγούμενες κυβερνήσεις. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΩΡΟ ΛΕΒΕΝΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΝΤΑΞΗ. Εννα έφκαλλες καντήλες τζιαι αφθες αν επαραιτήσουν. Προχωρούμεν.

Η πτήση της HELIOS βαίνει μοιραία. Σιγά να μεν παραιτηθεί ο Χάρης. Ύστερα ποιός εννα τα κάμνει μπίλιες με τους φορτηγατζήδες; Ε, ρε Αβέρωφ που θέλετε ούλλοι σας. Τι κι αν πέθανε 0.02% του πληθυσμού μας (κάπου εδιάωασα την στατιστική, μεν με κρεμμάσετε αν εν λάθος). Εν δυνατόν να ευθύνεται υπουργός συγκοινωνιών άμα ππέφτουν τα αεροπλάνα; Αστεία πράματα! Φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση of course που έφκαλεν την άδεια. Α, ρε κρεμμάλα που θέλετε. Παλιοσυναγερμέ, κατάστρεψες την Κύπρο.

Ο Μάκης Κεραυνός, ένας από τους πραγματικά καλούς υπουργούς της Κυβέρνησης ήβρεν φαϊ στην Ελληνική Τράπεζα τζιαι εγίνηκε καπνός (Κεραυνός-Καπνός, ακούγετε κι ωραία). Όϊ πως βλάφτει δηλαδή να είσαι Υπουργός Οικονομικών τζιαι να τα ξαπολάς για να αναλάβεις μιαν που τες μεγαλύτερες τράπεζες της ίδιας χώρας και μάλιστα αμέσως...Τίποτε μεμπτό...

Για να καταλάβετε το χάλι της συγκεκριμένης Κυβέρνησης (όϊ πως οι προηγούμενες εν υποδείγματα δηλαδή) εφώναζεν η ΕΔΕΚ πως αδικηθήκαν αξιωματικοί ΕΔΕΚικοί στις προαγωγές της Εθνικής Φρουράς! Πού είναι η αξιοκρατία όταν μιλά ένα εκ των κομμάτων της συγκυβέρνησης για κομματικές αδικίες, και πόσο χάλια κυβέρνηση πρέπει να είσαι για να είσαι μέρος της κυβέρνησης και πάλι να αδικείσαι; Ευτυχώς δεν εφταίξαν τον Συναγερμό τωρά. Αν το εκάμναν θα παραιτούμουν εγώ που Κύπριος.

Φυσικά έκαμε και καλά αυτή η κυβέρνηση. Μείωσε το δημοσιονομικό έλλειμα. Αλλά το έπραξε γαλεύκωντας τους ημικρατικούς οπόταν μιλάμε για θεραπεία του συμπτώματος και όχι της ασθένειας. Παρατήνουν το όριο αφυπηρέτησης αντί να αλλάξουν το όλο σύστημα συντάξεων πράγμα που αποτελεί έμμεση φορολογία στις νέες γενεές που δεν έχουν ψήφο κι ούτε εκπροσωπούνται στην κυβέρνηση. Σκουπίζουν τη βρωμιά κάτω από το χαλί να την βρεί άλλος πιο μετά, όταν οι ίδιοι θα είναι κάπου μακριά απολαμβάνοντας της παχυλές τους συντάξεις. Δυστυχώς όμως μες τη βρωμιά είναι και κυβέρνηση κι αντιπολίτευση, όλοι με τα χέρια μέσα στο μέλι της εξουσίας.

Στα αθλητικά, ο πρόεδρος είπε πως θέλει να υποστηρίξει τον Μάρκο Παγδατή. Καλά που δεν σε εκαύλιασεν ο Παγδατής. Too little too late! Η αθλητική υποστήριξη εν ΠΡΙΝ να διακριθεί ο αθλητής και όχι μετά. Να σημειωθεί πως ο Παγδατής ξεκίνησε να προπονείται επί κυβερνήσεως Κληρίδη. Δεν έπιασεν γρόσι αλλά ο αέρας ήταν αλλιώτικος τότε!

Είναι κυβέρνηση της Αλλαγής αυτή; Φυσικά! Αλλάξαν μας τα φώτα. Αυτή η Κυβέρνηση δεν είναι σαν τους Εγγλέζους, την βρωμόρατσα που ατιμάσαν την Κύπρο. Δεν είμαστε το ίδιο κουμάσι με τους μαλακοκαύληδες ασπρουλιάρηδες ιμπεριαλιστές. Εμείς είμαστε κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο. Η Άρια Φυλή της Παγκόσμιας Πολιτικής. Ποτέ λάθος. Πάντα σωστοί.

Φωτογραφίες από το πρόσφατο ταξίδι μου σε Βέλγιο και Ολλανδία στο λινκ δίπλα.

Απόψε παρακολούθησα τη σειρά Singles του MEGA. Πρόκειται για μια ανάλαφρη θα έλεγα σειρά γεμάτη χιούμορ, αληθοφανείς καταστάσεις και μπόλικες αλλαξοκωλιές. Πρωταγωνιστούν μια κερατωμένη, μια παρανοϊκή, ένας εκ πεποιθήσεως εργένης και ξέρω γω κουβέντες.
Η Ράνια (η παρανοϊκή) έχει κάποιες ενδιαφέρουσες θεωρείες για τις σχέσεις. Υποστηρίζει ότι το ττάβλι είναι ένας ύπουλος τρόπος με τον οποίο η δυτική κοινωνία κάνει πλύση εγκεφάλου στους αδέσμευτους να μπουν σε σχέση. Σκοπός του ταβλιού, όπως και της ζωής είναι να ξεκινήσεις από το ένα σημείο και να φτάσεις στον προορισμό σου. Οι μόνες ευνοούμενες πέτρες είναι τα ζευγάρια. Αν η πέτρα είναι ελεύθερη τότε είναι εκτεθιμένη σε κίνδυνο. Αν είναι ζευγάρι αποτελεί πόρτα και δεν πα να βρέχει ζαριές, δεν παθαίνουν τίποτε. Η δε μόνες ζαριές που ευνοούν τις πόρτες εντελώς συμπτωματικά είναι οι διπλές που επιτρέπουν στις πόρτες να ταξιδεύουν μαζί. Ενδιαφέρων θεωρία αλλά το υποσυνείδητο μήνυμα δεν πέρασε σε εμένα διότι αν και αυτοεπικαλούμενος μάστρος στο ττάβλι, εντούτις στις σχέσεις είμαι αμνός στην σφαγή.

Η Ράνια το λοιπόν κουρτίζει την φίλη της, που μόλις της έχει γίνει πρόταση γάμου, να πάει να κάμει παρακολούθηση του χαρωμένου της στο γραφείο του γιατί δεν απαντά τα τηλέφωνα. Τζίνει πλέη σε πελάγη ευτυχίας τζιαι πάει για να μεν της μουρμουρά η Ράνια. Η Ράνια όμως έχει δίκαιο τζιαι κόφκει τον λεγάμενο καβαλλούρι με μιαν άλλη. Εδώ τελειώνει και η εκπομπή κι αρχίζουν οι σκέψεις.

Μπας και πέρασε ο καιρός των σχέσεων; Μπας και παραμυθιαζόμαστε πως υπάρχει κάπου κάποιος για μας; Μήπως έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή της αφοσίωσης και του παντοτινού έρωτα, αν υπήρξε ποτέ; Εγώ προς το παρών απολαμβάνω την ζωούλα μου γνωρίζοντας πως όπως όλοι έφα τα μούτρα μου και ίσως και να πλήγωσα και κάποτε. Έτσι είναι η ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της. Εντούτις όπου γυρίσω βλέπω μια γενική αποκαρδίωση, απαξίωση και απογοήτευση στον τομέα “ΣΧΕΣΕΙΣ”. Οι παρέες μουρμουρούν ότι έν έχουν υπόθεση και εμπιστοσύνη οι Κυπραίεες. Οι φίλες κλαίσιν πως εχαθήκαν οι άντρες που την Κύπρο όπως το Ντόντο που την Αυστραλία, ενώ όσοι μείναν ππουστοδείχνουν. Δεν γνωρίζω, δεν απαντώ. Στην εξάλειψη του αντρικού είδους και στην ανυποθετικότητα τον Κυπραίων γεναικών (που είσαι Μπαμπινιώτη να με βάλεις μες το λέξικό σου) δηλώνω άγνοια μιας και ήμουν Καναδά τέσσερα χρόνια. Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο να είμαι μέρος της εξαφάνισης αν και δεν πιστεύω οι υπόλοιποι ναν Καναδά. Το σίγουρο είναι πως το θέμα πουλάει.

Το Κοσμοπόλιταν με τες σίνγκλετον που γράφουν δίνει συμβουλές για σχέσεις. Κάτι σαν να ζητάς που τον Δαλάϊ Λάμα να σου μάθει στάσεις του σέξ. Και όταν δίνουν συμβουλές του σεξ ο Θεός να βάλει το χέρει του. Πρέπει να είσαι Ολυμπιακός αθλητής για να κάμεις τες μισές στάσεις ενώ για τις άλλες μισές πρέπει να έχεις έξτρα δίσκο για τον σπόνδυλο σου. Ολάν τες μισές στάσεις να εδοκιμάζαν οι Κυπραίεες εμείς θα έπρεπε να κάμνουμεν κωλότουμπες που την χαρά μας τζιαι να λαμπυρίζουν τα μμάθκια μας που την χαρά. Τα αντρικά περιοδικά δίνουν συμβουλές πως να πακκετάρεις την γεναίκα, πως να την κάμεις να σου καϊλήσει, πως να της στήννεις φτιν τζιαι πως να την κάμεις γενικά να νομίζει πως φακκάς πέννα, τόσο όσο να σου κάτσει. Τίτλοι όπως “Γίνε τίγρης” (γρρρ ας πουμε), “101 Τρόποι να την τρελάνεις με την γλώσσα σου”, “Κάντει να σε παρακαλάει” σημαίνει πως θα έπρεπε να βλέπουμε όλο και περισσότερες Κύπριες να περπατούν σαν συγκαμμένες αλλά χαμογελαστές. Δυστυχώς έννεν έτσι τα πράματα.

Οι σχέσεις υπολειτουργούν. Ακούς ζευγάρια που τα χαλάνε μετά από 7 χρόνια και η δικαιολογία είναι πως “θέλω να κάμω την ζωή μου” που στην ουσία σημαίνει ένας βίλλος/πούττος δεν με κανεί τζιαι θέλω τζιάλλον. Μετά από 7 χρόνια ούτε η βασική ειλικρίνια δεν υπάρχει να το παραδεχτούν. Αμέσως δημιουργείται τζιαι η άποψη πως σχέση και το να έχεις δική σου ζωή είναι έννοιες ασυμβίβαστες πράμα για το οποίο διαφωνώ. Κρίμα πάντως. Ευτυχώς ως αρσενικό η αξία της μετοχής μου πάει πάνω με την ηλικία σε αντίθεση με της γυναίκας. Έτσι για να τριανταρίσω, να είμαι πρόσχαρος, μορφωμένος, με το χιούμορ μου, με τα καλά μου, με τα κακά μου, με το γινάτι μου, με τισ ιδιοτροπίες μου, με τα χωραφούθκια μου, με την δουλεία μου τζίαι όποια με θωρεί να λαλεί “να κάτι αξιόλογο, αλλά για ναν τριαντάρης τζιαι ελεύθερος κάτι πρόβλημα θα έσιει.” Όντως πολύ αποκαρδιωτικά τα πράματα.

Όμως μια ανάγνωση του Μαγιακόφσκι, του Νερούδα, των σοννέτων του Σαίξπηρ, του Λουί Θερνούδα, ή του Χαβιέρ Σολογκούρεν με κάνει να πιστεύω το αντίθετο. Αν ένας άντρας μπόρει να γράψει έτσι για μια γυναίκα που αγαπά, ή ακόμη καλύτερα για μια που τον πλήγωσε (το ίδιο μπορεί να κάμει και μια γυναίκα φυσικά) δεν είναι λίγο. Πως ένοιωθε ο Σαίξπηρ όταν έγραφε τα σονέτα; Σίγουρα δεν ήταν μόνο έμπνευση και ταλέντο με τις λέξεις αλλά μια εξωκοσμική εμπειρία. Πόσο τυχερή, πράγματι, είναι η γυναίκα που τις αφιέρωσε αυτές τις λέξεις “εσύ που είσαι μουσική, γιατί σαν μουσική είσαι θλιμμένη;” ή πως νιώθει η γυναίκα του Νερούδα που “το στήθος της είναι αρκετό”; Ποιός μπορεί να χαρακτηρίσει τον Μαγιακόφσκι δειλό που αυτοκτόνησε ενώ ξεδίπλωσε την καρδιά του για να ποδοπατηθεί;

Τελικά ξεκίνησα αφορμή με μια εκπομπή αλλά πλέον καταλαμβαίνω πως σκέφτομαι μια αγαπημένη φίλη που χώρισε πρόσφατα. Αν διαβάσατε ως εδώ τότε πράγματι είσαστεν πολλά αδκιασεροί τζιαι τρώτε τα ριάλια του μάστρου σας! Σας αφήνω με ένα απόσπασμα από το “Στων Σπονδύλων το Φλάουτο” του Μαγιακόβσκι και με ένα σύνδεσμο για να το διαβάσετε στα αγγλικά. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το πρώτο μέρος φωναχτά (και το αγγλικό και το ελληνικό αν το βρείτε πουθενά).

-Αν στ’ αλήθεια υπάρχεις,
Κύριε και Θεέ μου,
Και των άστρων το χαλί, σύ το ‘χεις υφάνει,
Αν του πόνου ετούτου,
Κάθε μέρα αβγατισμένου,
Το μαρτύριο σύ μου το έστειλες εδώ χάμου,
Φόρεσε του Κριτή την καδένα,
Και καρτέρα την βίζιτά μου.
Είμαι ταχτικός, δεν γελάω κανένα.
Άκουσε με,
Υπέρτατε Ιεροεξεταστή!
Θα σφραγίσω το στόμα μου.
Κραυγή καμιά δε θ’αφήσω από τα χείλια μου τα σφιχτοδαγκωμένα.
Στους κομήτες δέσε με, καθώς σε αλογοούρά,
Ξεσκώντας τη σάρκα μου στων άστρων τα δόντια.
Μαστίγωσέ με!
Είτε ακόμα, να:
Σαν θα πάει η ψυχή μου εξορία
Και φτάσει στην κρίση σου,
Χαζά μουτρωμένη,
Πέρνα μου στον λαιμό τη θηλιά του Γαλαξία
Και γδάρε με τον κακούργο εμένα.
Κάνε με ότι θελήσεις.
Διαμέλησέ με, αν αυτό σου αρέσει πολύ.
Ό ίδιος Πανάγαθε, τα χέρια σου θα σφουγγίσω.
Μόνο-
Ακούς;!-
Κάνε απ’ τα μάτια μου να σβήσει, να χαθεί
Η κατάρατη που βουλήθεις ν’ αγαπήσω!

Των δρόμων τα βέρστια τσαλακώνω αχάραγα,
Μα πως να ξεφύγω απ’ την κόλαση εντός μου;
Ποιός Χόφμαν ουράνιος, άραγε,
Κατάρατη, σε έπλασε στο φώς του κόσμου;


Το λινκ εδώ

Νέες φωτογραφίες από το Αμέρικα όπου το Φιρφιρέϊκο χωρκογύριζεν από Ανατολικήν σε Δυτικήν ακτήν ένεκα της αποφοιτήσεώς μου. Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα. Θέκκιου.

Το λινκ στα δεξιά.

Η φωτογραφία που βλέπετε είναι γλυπτό του Daniel Edward's (πολυσυζητημένος καλλιτέχνης στις ΗΠΑ) και αποτελεί πιστή αναπαράσταση των πρώτων κακκουθκιών της Σούρι Κρούζ, κόρης του Τόμ Κρούζ και Κέϊτ Χόλμς. Η δεκαεννιάμηνη Σούρι αν και πολυφωτογραφημένη, για πρώτη φορά γίνεται πηγή έμπνευσης για τον Αμερικανικό καλλιτεχνικό κόσμο του Νέου Κόσμου.
Αυτό με φέρνει σε ένα προηγούμενο πόστ μου όπου αναφέρθηκα στο μοντέρνο χωρό. Ίσως να είμαι αστοιχείωτος και αδαής αλλά το να τζιλιέτε χάμαι ο άλλος όπως την κάττα τη γυρισμένη για μένα προσωπικά δεν αποτελεί τέχνη. Αφήνοντας το χωρό προχωρούμε στη ζωγραφική όπου πέντε πιτσιλιές όπως των μωρών του νηπιαγωγείου μπορεί να "υπερβαίνουν το σύγχρονο σουρρεαλισμό" και άλλες τέτοιες γλωσσικές αηδίες. Φυσικά μην ξεχνάμε πως οι κριτικοί τέχνης είναι αποτηχυμένοι καλλιτέχνες οι ίδιοι επομένως δεν περιμένουμε να ακούσουμε και πολλά. Η μόνη διαφορά της μοντέρνας τέχνης (γενικέυοντας πάντοτε) από τα σχέδια των μωρών του νηπιαγωγείου είναι το όνομα του καλλιτέχνη. Άμαν εν γνωστός γιατί ένας χεσολίρης που δεν ξέρει τι να κάνει τα λεφτά του αγοράζει πίνακες, οι υπόλοιποι πίνακες γίνονται αυτόματα αριστουργήματα.

Μουσική. Στα σκοτεινά βαδίζουμε στα σκοτεινά προχωρούμε. Μουσικές ακαδημίες δημιουργούν στη νεολαία την ψευδαίσθηση ότι η επιτυχία και η φήμη είναι δυνατή εν μια νυχτί (μόνο για τους λίγους φυσικά) και έτσι αναγκαζόμαστε να ζαπάρουμε τα κανάλια για να μην ακούμε τα ταλέντα που τραγουδάνε. Και δυστυχώς αν υπάρχει και κανένας αξιόλογος καίγεται μαζί με τους υπόλοιπους. Το ενοχλητικό με τις ακαδημίες, όπως μαρτυρούν τα φιλμάκια του σούτσος πόρταλ, δεν είναι που πάει ο κάθε καραγκίοζης να διαγωνιστεία αλλά γιατί πραγματικά, και βάζοντας το χέρι στην καρδιά, πιστεύουν πως είναι καλύτεροι απ' όλους. Η Βίσσυ από τραγουδίστρια έγινε καλλιτέχνιδα με τα νάϋλα. Τί ξεπεσμος... Ο Άλλος παουρίζει τζιαι παρακαλά να κάμει σχέση. Ο άλλος θέλει να μάθει τον γεναικών ττένις και πως χτυπάνε τα μπαλάκια. ΕΛΕΟΣ!!!!

Βιβλία! Βιβλία ένα σωρό και δεν ξέρω κι εγώ τί διαβάζεται και τί όχι. Εδώ κι η Λεβίνσκι έγραψε βιβλίο και ο Χάρυ Πότερ λογαριάζεται για λογοτεχνία. Λόγω γαμημένου μάρκετινγκ η Ρώουλινγκ (μια κατά τα άλλα αποτυχημένη συγγραφέας που φάνηκε τυχερή) είναι σήμερα πιο γνωστή από συγγραφείς όπως ο Τουαίην, ο Σαραμαγκό, ο Ντίκενς κλπ. Έλληνες συγγραφείς από το πουθενά γεμίζουν τα βιβλιοπωλεία με εκδόσεις για γυναίκες αλα φεμ φατάλ χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας που τα νέα Άρλεκιν λογαριάζονται για λογοτεχνία. Ποιός διαβάζει Σκαρίμπα και Ψυχάρη σήμερα; Άλλα για τις "Τοξικές Ενώσεις του Αρσενικού" ούτε λόγος!

Κάποιος θα πεί, "καλάν ρε κουμπάρε, η τέχνη εν υποκειμενική, τί φωνάζεις; Εν σου αρέσκει, μεν δκιαβάζεις!". Ναι, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!!! Θέλω να πιάσω κάπιους τζιαι να τους βουττήσω μες τες μάντρες της Ορμήδκειας για να καταλάβουν την αξία των εκδόσεών τους. Ένειγουαίη. Έφκαλα τ' άχτιν μου. Να καρτερούμεν να μπεί τζιαι το γλυπτό πάνω στο eBay δημοπρασία (για φιλανθρωπικούς σκοπούς) πέρκει το κερδίσουμε. Όπως βαδίζει η φιλελευθεροποιημένη κοινωνία μας χωρίς αίσθηση του μέτρου, τα σκατά της Σούρι μπορεί σύντομα να μπούν και στο Λούβρο, δίπλα από τη Μόνα Λίζα. Έτσι θα είναι ηλίου φαεινότερον γιατί χαμογελά λυπημένα.