Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Χτες βρέθηκα με μια καλή φίλη στη Λεμεσό για να πούμε λιγάκι πριν αναχωρήσω για Αγγλία. Αυτή η φίλη σχεδόν πλησιάζει τα –άντα, είναι δασκάλα στο επάγγελμα, κοινωνικότατη και οικονομικά ανεξάρτητη…κι ελεύθερη. Τελικά ή εγώ δεν το καταλάβω αλλά εκτός από την λειψανδρία στην Κύπρο, οι εναπομείναντες εργένηδες είναι και μαλάκες.

Το συζητήσαμε εκτεταμένα το θέμα και φτάσαμε στα εξής συμπεράσματα.

Αν είσαι τριαντάρης, straight, ελεύθερος, οικονομικά ανεξάρτητος και με το διαμέρισμά σου, η πιθανότητα να είσαι μαλάκας είναι τεράστια. Ο λόγος είναι απλός: άμα έχεις όλα τα πιο πάνω στοιχεία το ξέρεις ότι λίγο πολύ είσαι περιζήτητος γιαυτό βρίσκεις και αλωνίζεις. Εδώ που τα λέμε, γιατί όχι; Αφού η μετοχές μας είναι στο λίμιτ απ, να μήν τις εξάργηρώσουμε; Το πρόβλημα όμως δεν είναι στο να είσαι μαλάκας αλλά στο να είσαι ειλικρινής μαλάκας.
Εκεί που ο απλός συμβατικός μαλάκας διαφέρει από τον ειλικρινή είναι πως ο πρώτος περιπαίζει τες γεναίτζες και μετά τις ξαπολά λέγοντας τους λογής λογής δικαιολογίες (δεν είμαι έτοιμος, νιώθω πως πνίγομαι, δεν αισθάνομαι το ίδιο με πρώτα, ακόμα να κάμω τη ζωή μου κλπ κλπ) ο ειλικρινής μαλάκας ξεκαθαρίζει τις προθέσεις του λέγοντας μιας εξαρχής “δεν θέλω σχέση και στο λέω από τώρα (παύση…). Βουλέ βού κουσιέ αβέ μουά;…” Δεν παύει όμως από το να είναι μαλάκας διότι χαραμίζει την ζωή του και τα νιάτα του. Εγω προσωπικά είμαι πολλά της οικογένειας και είδα αρκετούς “ελεύθερους” πενηντάρηδες πως καταντούν…Όϊ πως ο γάμος εν αυτοσκοπός τζιαι πάντα επιτυχημένος ή κατάλληλος για όλους, αλλά τουλάχιστο παρέχει μια ηθική ικανοποίηση και ολοκλήρωση χαρακτήρα που δύσκολα βρίσκεις μόνο με την εργασία.

Αφήνοντας τους μαλάκες κατά μέρους φτάνουμε στα καλά παιδιά. Όλοι οι μαλάκες ήταν καλά παιδιά κάποτε. Θέλω να πιστεύω ότι συγκαταλέγουμαι ανάμεσα στα Ο.Κ κοπέλια αν και δεν είμαι εγώ που θα το κρίνω. Από την πείρα που έχω στις σχέσεις (σάστα τζιαι εγύρασιν δηλαδή) καταλάβω γιατί κάποιος μπορεί να γίνει εκ πεποιθήσεως μαλάκας. Τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που είναι προτερήματα παρεξηγούντε πολύ εύκολα γιατί οι Κυπραίες δεν ξέρουν τι θέλουν ή γιατί έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Ψάχνουν τον αντικειμενικά τέλειο (όμορφο, μορφωμένο, γυμνασμένο, οικονομικά ανεξάρτητο, αλλά και να μην παίζει το μάτι) αντί τον κατάλληλο για τις ίδιες.


Ευαίσθητος τύπος – Τρυφερός, ρομαντικός, ευγενής και με ανατροφή. Πάντα θα ρωτήσει τη γνώμη σου και πώς νιώθεις. Η γυναίκες νομίζουν πως είναι μαμμόθρεφτος και φλούφλης. Εν μας κάμνει. Θέλουν τον και λίγο τσαμπουκκά.

Τσαμπουκκάς – Αρτσιάκκης, λεβέντης, τσας αλητούι έτσι για να ξυπνά στην γυναικά το αίσθημα του λυκείου που επαένναν οι μοτόρες κίττι-κέλα πόξω που τα κάγκελλα τζιαι επαθέναν αμόκ. Ετσί τύπος όμως πάλε δεν μας κάμνει διότι πιθανών να είναι και αλανιάρης ή αμόρφωτος ορ γοτέβερ.

Οικογενειακός τύπος – Αγαπά τα μώρα, την κηπουρική, δουλευταράς, ξέρει να ανάψει κάρβουνα, να αλλάξει λάμπες και να μετατρέψει πρίζες. Αλλάσσει τζιαι πάμπερς. Οι παραπάνω γεναίτζες θέλουν ένα τύπο έτσι να αναθρέψει τα μωρά τους αλλά όϊ να τους τα κάμει. Γυρεύκουν τον με το φανάρι αλλά άμαν τον έυρουν ξαπολούν τον γιατί πιστεύκουν πως τους αξίζει καλύτερος.

Κοινωνικός – Άνθρωπος του έξω, χουβαρτάς, διασκεδαστής, μπον βιβάζ. Ο άνθρωπος που θέλουν οι γυναίκες για να περνάνε καλά και να κάνουν τη ζωούλα τους. Δυστυχώς το μματούδι του παίζει τζιαι δεν μας κάμνει πάλαι.

Με λλία λόγια το ένας βρωμά τζιαι ο άλλος μυρίζει. Οι δε άντρες παθαίνουν τα ίδια με τις γυναίκες. Αν τραβά στο ένα, δεν τραβά στο άλλο. Αν εν του σπιθκιού εν σπαστική και φορτική, αν εν του έξω εν πασιαμάς αλλά ξαπόλυτη. Αν θέλει κοπελλούθκια ξενερώνεις, αν δεν θέλει κοπελλούθκια πάλαι δεν την θέλουμε γιατί ποιός εννα μας κάμει το γιον; Βρισκόμαστε στην Κύπρο σε ένα αέναο κύκλο όπου ο άντρας πληγώνει την γυναίκα, η γυναίκα τον άντρα και πάει όπως τον τροχό της τύχης. Όλοι οι άντρες είναι μαλάκες δηλαδή και πίσω από κάθε μαλάκα κρύβεται ένα τσούλί.

Δεν Έχουμε Υπόθεση! Γαμούμεν να περνά η ώρα τζιαι έσιει ο Θεός. Το να είσαι παρθένος πάνω που τα 16 είναι πλέον ντροπή τζιαι δείχνουμεν τον νού μας όπου πάμε με το να ντύνουντε οι γεναίτζες όπως τες σιαττόζες τζιαι να συμπεριφέρονται οι αρσενιτζοί όπως τους νηστικούς και πάντα χυδαίοι. Προτεραιότητά μας η καλοπέραση, το φαϊ, το γαμήσι, η αλλαξοκωλιά, το μέσο στην κυβέρνηση χωρίς να μας νοιάζεί ούτε για την ψυχή μας, ούτε για την αξιοπρέπειά μας, ούτε για τα αισθήματα των άλλων. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ! Επειδή ίσως πληγωθήκαμε κάποτε, τον καιρό της αθωότητας, δικαιολογούμε έτσι τις πράξεις μας όλες. Αν γινόταν να παραιτηθώ από Κύπριος θα ο έκαμνα, αλλά έλα που δεν γίνεται τζιαι που αγαπώ τούτον το τόπο;

Καλλύτερα να φέρνουμεν ξένες με τα κκοντέϊνερ τζιαι ας παίρνουν οι Κυπραίες καλαμαράδες τζιαι Σύριους να ησυχάσουμε. Άξιο απορίας πώς τα καταφέραμε τζιαι εκρατήσαμε έτσι πληθυσμό στο νησί. Είμαστεν η μόνη ράτσα ανα το παγκόσμιο που οι άντρες δεν συμβαδίζουν με τες γεναίτζες… Οι γονείς μας τα κατάφερναν ίσως γιατί τζίνον που επάιρναν εμείνισκεν τους τζιαι ότι πρόβλημαν είχαν εκάθουνταν να τα έβρουν παρά εμάς σήμερα που τα ξαπολούμεν τζαι πάμεν πάρακατω (πολλές φορές μετανιώνοντας αλλά χωρίς την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να τα παραδεχτούμε). Έχει πρόβλημα μια σχέση; Χαλούμεν τα τζιαι πιάνουμεν άλλο! Σιγά μεν καταπιούμε τον εγωισμό μας. Τα διαζύγια είναι πλέον ρουτίνα, τζι ανάθεμα τα κοπελλούθκια τζιαι τα ψυχολογικά που τους κάμνουμεν. Το να σμείξει Κυπραίος με Κυπραία είναι σαν να προσπαθείς να βάλεις τροχό του ποδηλάτου πάνω σε φορτηγό. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά μιλάμε για τον κανόνα τώρα.

Δεν έχουμεν υπόθεση. Σκέφτουμε να το κάμω τίτλο του μπλογκ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΘΕΣΗ! Ευτυχώς που υπάρχει και το Πλέϊστέϊσιον να ξεχνιώμαστε. Αφού μόνο με την πούτσα μας σκεφτόμαστε. Τ' ακούσαμε κι αυτό. Ούτε αισθήματα έχουμε, ούτε αγάπη, ούτε θυσία, ούτε Χρίστο και Παναγία, ούτε όνειρα, ούτε σκέψεις, ούτε πόθοι, ούτε οράματα, ούτε τίποτα. Δεν είμαστε στο κάτω κάτω η γενιά που αυνανίζεται μέχρι να πεθάνει;