Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Η θερμομονωτική ετικέτα του υπερτιμολογημένου μου καφέ έγραφε “Προσοχή! Το ρόφημα που πρόκειται να απολαύσετε είναι εξαιρετικά ζεστό!”. Τη διάβασα ξανά και ξανά συλλαβίζοντας άφωνα τις λέξεις και προσπαθώντας να εμπεδώσω καλύτερα το νόημα. Η κίνηση και η βαβούρα της πόλεως χάθηκαν δια μαγείας μπροστά σε αυτή την προειδοποίηση. Αποκομμένος από το περιβάλλον μου εστίασα το βλέμμα κι άλλο, χαϊδεύοντας με την άκρη των δακτύλων μου το ανακυκλημένο χαρτί χωρίς να ξέρω το γιατί. Άξαφνα ένοιωσα σαν τους δώδεκα Αποστόλους όταν έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Άνοιξε ο νους μου διάπλατα απορροφώντας την κοσμική και παγκόσμια ηλιθιότητα που τόσο περιληπτικά αναγραφόταν στην ετικέτα. Ήθελα να φωνάξω, να ουρλιάξω με όλη μου τη δύναμη να με ακούσει η οικουμένη. Η ασύλληπτη μου ανακάλυψη, μια ανακάλυψη σόκ όπως θα έγραφαν η εφημερίδες, εξηγεί όλα τα στραβά αυτού αυτού του κόσμου. Πάσχουμε ως ανθρωπότητα από παντελή έλλειψη κοινής λογικής!

Κοινή λογική είναι το φυσικό ένστικτο αυτοσυντήρης που φέρουμε από γεννήσεως σε συνδυασμό με ελάχιστες μικρές εμπειρίες. Για παράδειγμα, ο πρώτος προϊστορικός άνθρωπος που αντίκρυσε αρκούδα έξυπνα θα σκέφτηκε “Αυτό το κτήνος μπορεί να με καταβροχθίσει με μια χαψιά. Ας γίνω λαγός!” και όχι “Αχ! Τί όμορφο χνουδωτό ζωακί! Ας παίξω λίγο μαζί του!”. Αν επέλεξε το δεύτερο, τότε θα ισοδυναμούσε με μια μικρή εμπειρία για τους υπόλοιπους και έτσι κανένας δεν θα ξαναπροσπαθούσε να παίξει με ένα χνουδωτό ζώο δύο μέτρα ύψος.

Επιστρέφοντας στην ετικέτα, θα παρατηρήσετε πως αναιρεί τα δύο πιο πάνω αξιώματα της κοινής λογικής και όχι μόνον. Πρώτον, ποιός άνθρωπος σε ηλικία που να μπόρει να μεταβεί από το σπίτι του σε καφετέρια δεν γνωρίζει πως ο καφές, που ο ίδιος παράγγειλε, είναι ζεστός; Δεύτερον, ποιός δε έχει καεί στο παρελθόν, ή κάποιος γνωστός του, από κάποιο υγρό; Αν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος τότε θα είναι, ή θα έπρεπε να είναι, εγκεφαλικά νεκρός. Η ίδια λογική επικρατεί και στις υπεραγορές όπου ενώ βλέπουμε το πάτωμα να λαμποκοπά από το σαπούνι μας προειδοποιούν πως γλυστράει. Οι ξηροί καρποί που μας δίνουν στο αεροπλάνο από φιλοφρόνηση μας υπενθυμίζουν πως το ναύλον περιτύλιγμα δεν προσφέρεται για κατανάλωση (θα ήθελα να δω μια στατιστική για το ποσοστό των επιβατών που γλύτωσαν από βέβαιο θάνατο μετά που διάβασαν την προειδοποίηση).Τα μεγάφωνα στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου φωνάζουν “Mind the gap!” όποτε ανοίγουν οι πόρτες για όσους δεν γνωρίζουν πως το να περνά τραίνο από πάνω σου μπορεί να είναι επικίνδυνο. Οι ξυλοκοπτικές μηχανές αναγράφουν με τεράστια γράμματα πως η ίδια αλυσίδα που μπόρει να κόψει τον κορμό του δέντρου μπορεί κάλλιστα να κόψει και την ανθρώπινη σάρκα. Έτσι...μπας και μπεί κανένας περίεργος στο πειρασμό.

Η ηλιθιότητα του ανθρώπινου γένους δεν περιγράφεται. Ας πούμε για χάρην της συζήτησης πως κάπου κάποιος ιθαγενής του Βόρνεο δεν έχει ματαδεί μπροστά του καφέ και μες τον τρελό ενθουσιασμό πέρνει το ποτήρι, βγάζει το καπάκι κι αρχίζει να χορεύει το Μακαρένα. Η ετικέτα, που κανείς ποτέ δεν την διαβάζει, τότε επιβάλλεται. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Αν νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας γιατί ξέρουμε τις επιπτώσεις του ζεστού καφέ, η ετικέτα έρχεται και μας δίνει την χαριστική βολή υποτιμώντας την λίγη νοημοσύνη που μας απέμεινε. Προσέξτε πως ενώ καλλιστά θα μπορούσε να έγραφε συνοπτικά “ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΙΕΙ!” ή “ΠΡΟΣΟΧΗ! ΖΕΣΤΟ!” μας γράφει για ροφήματα που πρόκειται απολαύσουμε και τέτοιες μπούρδες. Ένας καφές είναι ένας καφές και τίποτα άλλο. Καθόμαστε, ανάβουμε τσιγάρο, κουτσομπολεύουμε με τους φίλους και περνά η ώρα. Ποιός, μα το Θεό, κάθησε μπροστά σε ένα φλυτζάνι, έκανε γιόγκα να συγκεντρωθεί και κατόπιν άρχισε σιγά σιγά και ηδονικά να πίνει τον καθέ του νιώθοντας ένα γαργαλητό στο κορμί του από την ευχαρίστηση; Αν το ένιωσε, καλώς. Αν δεν το ένοιωσε, πάλι καλώς. Η ετικέτα δεν βελτιώνει στο ελάχιστο την γεύση του καφέ, ούτε μας προδιαθέτει ψυχολογικά για μια οργασμική εμπειρία που θα μας λιώσει στο κάθισμα μας. Ούτε και πρόκειται να πιάσουμε τους φίλους μας τηλέφωνο και να τους ανακοινώσουμε εκστασιασμένοι για τον καφέ μας. Το ίδιο και με τις διαφημίσεις αναψυκτικών. Πότε απολάυσατε για τελευταία φορά κόλα με μια παρέα καλλίγραμμων φίλων, στις φυλετικές αναλογίες του πλανήτη πάντοτε, κατά το ηλιοβασίλεμα τραγουδώντας και χοροπηδώντας αμέριμνα στην άμμο;

Γι’ αυτό σας λέω η λογική έχει πάει περίπατο και δεν πρόκειται να επιστρέψει. Έχουμε κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να αποβάλουμε από τον γενετικό μας κώδικα τα οιαδήποτε ψίγματα σωφροσύνης μπορεί να είχαμε. Κι επειδή δεν μου αρέσει να παραπονιέμαι μόνο, αλλά θέλω να αναλαμβάνω και δράση, είπα να κάνω κάτι. Έτσι λοιπόν έκοψα τον καφέ. Τώρα για τις ξυλοκοπτικές μηχανές, δεν μπορώ να σας εγγυηθώ τίποτα.