Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Οι γονείς μου έχουν φτάσει με το καλό για την αποφοίτησή μου στον Καναδά. Ως λαμπρόν τέκνον, αποφάσισα να τους γυρίσω να δούν το Βανκούβερ και να γευτούν στις λίγες μέρες που έχουμε μαζί την κουλτούρα, την τέχνη, και την τοπική κουζίνα. Ως φυσικό, ένα γκρούπ τρεις Κυπραίοι, οι οποίοι είναι και συγγενείς και έτσι δεν ντρέπονται ο ένας τον άλλο, όπου πάσιν, θα δείξουν τον νου τους.

Ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος και η μητέρα μιας κάποιας ηλικίας. Ακούστε τα παθήματά μας.

Ιαπωνικό εστιατόριο- αποφασίζω να μυήσω τους γονείς στις γαστριμαργικές απολαύσεις της Ασίας και έτσι επισκεπτόμαστε ένα εστιατόριο με τυπική κουζίνα από την χώρα του Ανατέλλωντος Ηλίου. Παραγγέλνω λίγες ορεκτικές γκιόζες (δίπλες με κρέας), σαλάτα με φύκια και σισάμι, μια μεγάλη ποικιλία νιγκίρι σούσι (τούτα με το ψάρι πας το ρύζι που μας κόφκουν την κκελλέ γιαπωνέζικα Κύπρο) και μια μερίδα κοτόπουλο ττεριάκι. Ιδού ο διάλογος που ακολούθησε (με ελάχιστη δόση υπερβολής όπως πάντα)...

Μ= Μάμμα, Π= Παπάς, Φ= Φιρφιρής.

Π-Το κατούρημαν τί μας το φέρασιν;
Φ- Εν τσαϊ πράσινο.
Π-Αφού εν τζίτρινον, εννά με φκάλεις στραβό;
Φ- Έτσι εν το τσάιν τους. Πάει πολλά με το φαϊν. Εν χωνευτικό.
Μ- Εδκιάβασά μες το Περιοδίκό ότι έσιει αντιοξειδοτικά τζιαι κάμνει καλό στον προστάτη τζιαι στο δέρμα.
Φ-Ξέρω το.
Π- Εν σου γελά τίποτε.
Μ- Πιέ το Παπά τζιαι εν καλό πράμα.
Π-Ζάχαρη τζιαι γάλα έν βάλλουσιν;
Φ-Όϊ. Έτσι πίννεται.
Π-Εν τέλεια άνοστο.
Φ- Ε, άφηστο τζιαμαί καλώ.
Π- Ίνναμπον τούτα;
Φ-Εν ξυλάκια για να τρώμε.
Π- Ξυλάκια; Ελειφτήκαν τα πηρούνια;
Φ- Έτσι τρων οι Ασιάτες παπά.
Π-Μα πού στέκει φαϊ πάνω τους;
Φ-Έλα να σου δείξω.
Μ-Δείξε μου τζιαι εμένα.
Φ-Θώρε να μάθεις.
Προσπαθούν άδικα.
Π- Εννεν καλά τα δικά μου. Πέ τους να μας φέρουν άλλα.
Φ-Εν ούλλα τα ίδια παπά.
(Νευριασμένος) Π - Τα εβλοημένα, εν ιστέκει φαϊ πάνω τους. Καλά τζιαι μπορούν οι Κινέζοι τζιαι τρώσιν.
Φ- Εν Γιαπωνέζικο το εστιατόριο.
Π- Το ίδιον πράμαν ένει. Εν με τούτα που έτρωες εις την Κίνα;
Φ-Ναι, εγώ ξέρω τζιαι χρησιμοποιώ τα.
Π- Εν γιαυτό που επάσιηνες τζικάτω. Εταϊζαν σε καλά οι Κινέζες, χε χε χε (γέλιο βαρετό αλα κρεοπώλης).
Μ- Παπά, μεν μάσιεσε του μωρού. (ήμουν στη φάση να πω -Μάμμα πε του τζιαι περιπαίζει με).
Φ- Δε τους άλλους γυρώ μας που τρώσειν μια χαρά με τα ξυλάκια. (το εστιατόριο γεμάτο ασιάτες).
Π-Δε τους τζιαι εσύ που εν ούλλοι μισκίνιες όμως.

Παραγγέλνω μαχαιροπήρουνα για τους γονείς. Έρχεται πρώτα η σούπα μίσο.
Μ-Φιρφιρή, τί εν τούτο.
Φ- Εν σούππα μάμμα.
Μ- Τί έσιει μέσα;
Φ- Κουτσιά με τα λάχανα.
Μ-Εν θα την φάω, πειράζουν με τα λάχανα.
Φ-Εν ψαρόσουππα ρε μάμμα. Φάτην τζιαι εν καλή.
Π- Εν μιτσίκουρίν το πιάτο. Έν έχουν πιο μεγάλα.
Φ-Φάτην τζιαι παραγγέλουμεν τζι άλλην.
Π-Σλουυυυυυυρπ. Αχχχχ... Έβρασεν τ'άντερον μας.
Φ-Άρεσε σου;
Π-Ε...εν καλή...Έφα κάτι παρόμοιο που ήμουν στο Ουζμπεκιστάν...μπλα μπλα μπλα...επίαμεν σε ένα κέντρο....μουμπλε μουμπλέ μουμπλέ....τζιαι εκάμαμεν έτσι τζι άλλοσπως...ψου ψου ψου..ευτυχώς που έν επήρα την μάνα σου.
Μ-Τούτα τα πράσινα τζιαι τούτα τα ασπρούθκια μες την σούππα τί ένει;
Φ- Τα πράσινα εν φύτζια, τα άσπρα εν ττόφου.
Μ-Νομίζω το ττόφου βλάφτει με. .... τί ένει ακριβώς;
Φ-Εν επεξεργασμένη σόγια. Φάτο τζι εν καλό.
Π-Τζίνα τα πράσινα που εν όπως τες τρίσιες τί ένει;
Φ-Εν φύτζια σαλάτα.
Π-Όϊ άππαρο.
Μ-Μα όπως στο Λέϊτις Μάϊλ, όϊ να φάμεν τζιαι να πάθουμεν τίποτε!



Έρχονται τα υπόλοιπα πιάτα.


Π-Τούτα τι ένει;
Φ-Θέλεις τζι άλλα;
Π- Ψωμίν δεν μας εφέρασιν..(ετοιμάζεται να πισκαλίσει του γκαρσονιού)
Φ- Οι Γιαπωνέζοι τρων ρύζι αντί ψωμί.
Π-Γιατί; Εν τίποτε άρρωστοι; Πιλέ μου, μια κόρταν για τους ξένους έπρεπε να έχουν.
M- Τζίνον τζιαμε το κοτσινούδιν τί ένει;
Φ- Εν σολωμός ωμός.
Μ-Εν τωρά που εννά αρρωστήσουμεν. Μιάν φωρά έφα οφτό κλέφτικο σε ένα γάμο στην Κοτσινοτριμιθκιά τζιαι μάλλον δεν το εψήσαν καλά τζιαι αρρώστησα. Εβουρούσαμεν γιατρούς ούλλοι νύχτα. Θυμάσαι Παπά;
Π- Σαν το οφτόν του Πορφύρη στην Περιστερώνα δέν έσιει. Όπως το μέλι...
Φ-Δοκίμαστον σωλομό τζιαι εννα σού αρέσει. Βούττα τον μες την σόγια.
Μ- Όϊ, Όϊ, φοούμαι.
Π- Χε χε χε, εννά σε ακκάσει ρε γεναίκα;
M-Εν το τρώω. Πέ τους το να το μαϊρέψουν!
Φ-Έτσι τρώετε!!!!!
Π- Μα ένα βούκκο ψάριν μας εβάλασιν, τζιαι τζίνον ωμό;
Φ-Η Γιαπωνέζικη κουζίνα διά έμφαση στην παρουσίαση τζιαι στην απλότητα.
Π- Παρετάτε μας ολάν! Να σε πάρω τζικάς τον Ζαννέτον, για στο Παραγάδι τζιαι το Φάμιλι Νεστ, να φάεις τσιππούρα πας τα κάρβουνα τζιαι μιαν τηγανιάν πατάτες, όϊ εκάτσετε μου ένα γλύμμα σολωμό πας το ρύζι.
Φ-Εννά το φάεις; (Κάμνω τα ξυλάκια μου να το αρπάξω).
Π- Ξαπόλα που δαμαί! (Κουντά μου τα πίσω με το πηρούνι).
Μ-Φιρφιρή, τούτο το τζιτρινίν που έφα νομίζω επήραξεν με. Τί ήταν ;
F- Τόνος.
Μ-Αααα! Έν με πειράζει καλώ.
Π-Τούντο κοτόπουλο τους γλυκατσιαρίζει.
Φ-Έν η σάλτσα ττεριγιάκι παπά.
Π- Σαν το κοτόπουλο του Διομήδη έν έσιει.
Φ-Ας τα αστεία. Αν είχαμεν ετρώαμεν.
Μ- Μιαν φορά έφα τζιαι εστάθηκεν μου το κόκκαλουδιν, που τότε έν εξανάφα που τον Διομήδη.
Π-Εσύ να μεν τρωεις. Άφηννε μας εμένα τζιαι τον Φιρφιρή να τρώμεν.


Ράντομ σχόλιο του Παπά ενώ τρώγαμε.
Π- Να τους πούμε στην Κύπρο ότι ετρώαμεν ψάριν ωμό εννά μας φκάλουν τραούδιν.


Σε κάποια φάση μιλώ με την μάνα μου τζιαι ο τάτις παέι να βάλει ούλλον βούκκον το γουασάπι που το κοίταζε για αρκετή ώρα.

Π- Να δοκιμάσουμεν τζιαι τα γλυκίσματα τους...
Φ-ΜΕΝ ΤΟ ΦΑΕΙΣ ΕΝΝΑ ΚΡΟΥΣΕΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ!
Π- Καλάν γιέ μου, μέν φωνάζεις. Εφέραμεν σε να μας κάμεις ρεζίλι...


ΥΓ. Οι γονείς μου ουδεμίαν σχέσην έχουν με την πραγματικότητα. Ο πιο πάνω διάλογος είναι λαφαζανιά ολκής, αλλά θα μπορούσε να συμβεί. . .