Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Όππα Λέλλο! Εξισκολήσαμεν που το δημοτικό, αρκέψαμεν να φκάλλουμεν τρίσιες τζιαι επήαμεν γυμνάσιον. Χαλασμός του κόσμου. Από τα 13 μέχρι τα 18 παρατηρήσαμε δύο κυρίως αλλαγές- Κοινωνικές και Σεξουαλικές. Οι κοινωνικές αλλαγές συμπεριλαμβάνουν κοσμοαντιλήψεις, ιδεολογικές αποκλήσεις, αμφισβήτηση τις γονεϊκής εξουσίας και γενικά ψάξιμο για την θέση μας στον κόσμο τζιαι στην κοινωνία. Οι σεξουαλικές αλλαγές βασικά περιλαμβάνουν ούλλα τα παρέκτροπα της απότομης έκκρισης τεστοστερόνης και οιστρογόνων, πολλές φορές δε σε ακατάλληλην ώρα (για τους αρσενικούς μιλώ). Γιαυτόν τον λόγο θα αναφερθώ στις δύο κατηγορίες ξεχωριστά σε διαφορετικά ππόστς.

Κοινωνικές Αλλαγές: Ξυπνούμεν ένα πρωί τζιαι δέν θέλουμεν να παίξουμεν με τα στρατιωτούθκια μας τζιαι με τα ππιριλιά μας, εν μας κόφτει πλέον πια εν τα νέα αξεσουάρ της Μπάρπις...obviously κάτι πάει πολλά λάθος. Το βράδυ στο τραπέζι λαλεί σου η μάνα σου να σηκώσεις τα πιάτα τζιαι εσύ φκάλλεις φωνή "Γιατί; Είμαι δούλος σου τίποτε;" Κυριακήν πρωίν λάλει σου ο τζύρης σου να πάτε εκκλησιά τζιαι έν κινήσαι! Λαλούν σου να πάεις επίσκεψη στους συγγενείς σου τζιαι καλύτερα να σου φκάλλαν τα νίσια σου με τιν δοντάκραν.Άμαν καταδεχτείς τζιαι πάεις νευριάζεις που σου τσιμπούν τες βούτσιες σου οι θκιάες σου που σε ρωτούν συνέχεια ίντα τάξη πάεις. Η ικανότητα του ατόμου να κρίνει με κριτικό φακό τα κοινωνικά δρώμενα και να πέρνει λογικές αποφάσεις για τον εαυτό του είναι η έναρξη της ενηλικίωσης. Αμφισβητάς τον γονιό σου τζιαι επιδιώκεις την παρέα του συνομήλικου σου. Αν δεν καταλάβατε πότε σας έτυχε αυτό, κοιτάξτε οικογενιακές φωτογραφίες... Άμαν άρχισεν ο παπάς σας να κκελιάζει ήταν όταν μπήκατε στην εφηβία.

Αμφισβήτηση εξουσίας -> Είσαστεν το πνεύμα της αντιλογίας. Λαλούν σας ένα, λαλείτε θκυό. Όμως είσαστε πολλά μιτσιοί για να καταλάβετε (αν καταλάβετε ποττέ) πως ανεξαρτησία συνεπάγεται ευθύνες. Τσακκώνεστε με τους καθηγητές για το μαλλίν σας που εν βαμμένο ή κάτω που το φρύδιν, για το τρικόν ή για το μήκος της φούστας. Αποκαλείτε τους παπάδες για πρώτη φορά "τράουλλους" τζιαι "τσούρους". Μιλούν σας οι πιό μεγάλοι τζιαι γράφετε τους, τζιαι άμαν επιμένουν απαντάτε αυθαδέστατα (κουρπάτζιν που θέλουμεν αλλά τέλοσπάντων) "χαλόου! θωρώ τηλεόραση", "μεν μου μιλάς", "άφησμε ήσυχο", "Α! οϊ να μου φωνάζεις α!". "κόρη μου άφησμε", (της μάνας λαλεί η κόρη) "τί θέλεις ρε κουμπάρε τζιαι εσού;" λαλεί ο γιός του τζύρη. Ξιτιμάζεις τους αστυνομικούς στην μάππαν, σύρνεις λαστιχούθκια του καθηγητή τζιαι φκάλλεις του τραούδκια. Οι γονείς προσπαθούν μάταια να επιβάλουν κυρώσεις. Εσύ επιστρέφεις με αντίποινα. Φκάλλεις τρύπα στο φτίν αν είσαι αρσενικός, ή οπουδήποτε αλλού αν είσαι κόρη. Αρχίζεις το τσιάρον (συνήθως με Μάρπορο Λάϊτ) τζιαι αρκείς να στραφείς που την γειτονιά. Αν είσαι γιός φέφκεις τζιαι δέν διάς αναφορά, αν είσαι κόρη ντύνεσαι όπως την προκομμένη όποτε εννα πάεις σινεμά.

Κοινωνικές συναναστροφές:Διακαώς σπίτιν κλαίμεν τζιαι θέλουμεν να μας συμπεριφέρονται σαν ξεχωριστά άτομα, ενώ στο σχολείο (τουλάχιστο ώς το λύκειον) προσπαθείς να γίνεις ένα με τουσ υπόλοιπους. Κουρέματα του τύπου άντερκκατ, μακριά μπροστά κοντά πίσω, και πρόσφατα τα ισιωμένα κλπ είναι κοινά στα αγόρια που παντές τζιαι εν είς τον ίδιο που κουρέφκουντε. Συνάουνται ούλλοι μες τες αυλάδες των σχολείων για να καπνίσουν, χώνουνται τα διαλείμματα πάλε να καπνίσουν, τζιαι κλαίσιν του παπά τους να τους πιάσει τσιαλούαν τζιαι σκούτερ γιατί έχουν οι φίλοι τους. Κλαίεις να σου πιάσουν μόπαϊλ για να είσαι κκούλ (τον τζιαιρόν μου είσιεν αγγούρι τζιαι κούσπον στο Μιτσερό) τζιαι αρχίζεις να παέννεις κλάπ. Δήλωση Άνευ Χαρτοσήμου: ΨΕΥΤΗΣ Ο ΛΕΥΚΩΣΙΑΤΗΣ ΠΟΥ ΕΝ ΕΠΕΙΕΝ ΒΙΒΕΝΤΙ/ΦΑΚΤΟΡΙ! Αρχίζεις δειλά δειλά να κάμνεις την εισφορά σου στο ταμείον συντάξεων του Πάμπου του Γιώρκουρου. Μαθαίνεις τα τραγούδια που παίζει το βιβέντι, η αμάντας τζιαι τα λοιπά κλαπ (θυμάται κανένας το Β52 πάνω που το Οθέλλος?). Πχ στο Φάκτορυ παίζει Λυωμένο Παγωτό, Βασιλιάς της Σκόνης τζαι μετά σφήνα το Σάμμερ οφ Σίξτι Νάϊν του Μπράϊαν Άνταμς. Ασχολείσαι με συγκροτήματα τραγουδιστών, κάμνεις κασέττες για να ακούεις στα γούλκμαν σου αμα πάεις εκδρομή με το σχολείο τζιαι κολλάς αφήσες στους τοίχους που τες ήβρες μέσα στο ΦΛΑΣ, ΜΑΝΙΝΑ,ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΓΟΡΙ, ΜΠΛΕΙΚ και φυσικά τις Παιδικές Ώρες. Κάμνεις παρέα με πιό μεγάλους, συνήθως αλητόπαιδα τζιαι εξωσχολικούς για να δειχτείς τζιαι πάεις διπλοκαβάλλα με τες μοτόρες αν δεν εσιεις δική σου. Ξέρεις τα μοντέλλα των αφτοκινήτων πόξω τζιαι νεκατωτά αλλά να κάμεις διαίρεση με κλάσματα δεν γαϊζεις. Εν ολίγοις, διαμορφώνεις προσωπικότητα. Προσωπικότητες στην Κύπρο όμως υπάρχουν ελάχιστες, και έχουμεν και λέμεν:

Κομματόσκυλλον: Ασχολείσαι με τα κόμματα τζιαι τα κατακόμματα του τόπου. Πισκέφκεις πραγματικά ότι θα σε σώσει ή θα σου δώσει να φάεις ο Κληρίδης, ο Χριστόφκιας, ο Σπύρος (Θεός μακαρίσει τον) τζιαι τα ογλάνια τους. Έισαι μέλος της ΕΔΟΝ τζιαι βουράς του ζάμπλουτους ψευδοκουμμουνιστές που φέρνει κάθε καλοτζιαίρι τζιαι φορείς φανέλλες του Τσε που νομίζεις ότι εν στην Κούβα που εγεννήθηκεν ενώ δεν έκατσες μιαν φορά να δκιαβάσεις το "Κεφάλαιο" του Μάρξ. Οι δεξιοί, οι φασίστες, οι Εοκαβητατζήδες, ο Γρίβας τζιαι οι ιμπεριαλιστές Αγγλοαμερικάνοι εκάψαν την Κύπρο, ενώ τα ριάλια που εσιωνώνναν οι Ρώσσοι για να κάμει το ΑΚΕΛ το Λαικο Καφεκοπτείον κλπ επιχειρήσεις δεν σε πειράζουν. Άμαν έφκηκεν ο Κληρίδης τζιαι άμαν εκατάρρευσεν η Σοβιετική ένωση έκλαιες 3 μερόνυχτα τζιαι θα το θυμάσαι όπως την πρώτη φορά που εγάμησες τζιαι ετέλειωσες γρήγορα. Βουράς τζιαι κολλάς αφίσες τζιαι πάεις στα Περβόλια κάθε καλοτζιαίριν. Αν είσαι μέλος της ΝΕΔΗΣΥ βουράς τζιαι εσύ να κολλάς αφίσιες, τους ζάμπλουτους ψευδοκομμουνιστές που φέρνει το ΑΚΕΛ (γιατί στον Συναγερμό εν τέλεια ανυπόθετοι σε θέματα συναυλιών) αλλά εν τραουδάς το τραοϋδιν του Τσε Γκεβάρα διότι ούλλα τζι ούλλα! Πίνεις μόνο καθέ του Χαραλάμπους τζιαι Κκάσπερκ, ξιτιμάζεις τον Μακάριον που μας έκαψεν τζιαι μας εκαούρτισεν, τζιαι δκιαβάζεις Μάχην τζιαι Σημερινήν. Στην μάππα φορείς φανέλλες του Γρίβα ή με τον δικέφαλο του βυζαντίου τζιαι πραγματικά πιστεύκεις ότι κάποια μέρα θα ξαναπάρουμεν την Πόλη. Περιπαίζεις τους αριστερούς που έφκηκεν ο Κληρίδης (θυμάσαι το όπως την πρώτη φορά που έκαμες γενέκαν να τελειώσει)τζιαι θθυμίζεις τους κάθε λλίον τί έπαθεν η Σοβιετική Ένωση. Η σημαία η Ελληνική κυμματίζει κάθε εθνικήν επέτειο στο μπαλκόνι σου τζαι ο Γριβας ζεί και σε καθοδηγεί.

Φυσιολάτρης (ελάχιστες κοπέλλες): Πάεις τζυνήιν τζιαι ψάρεμαν ενώ κολλητός σου εν ο σύντροφος στο ψαροτούφεκκον. Ξέρεις πότε φκαίνει το αγρέλλιν, τα στρουθκιά, οι παγκάλλοι τζιαι που έσιει πέρασμαν φάσσες. Κρέμμεται πατεριμή που το αφτοκίνητον σου που οδηγάς χωρίς άδειαν. Παέννεις καπαρέ τζιαι τζιαιρνάς τες πουτάνες χυμό. Για αυτό τον λόγο έμαθες τζιαι εγγλέζικα "Χάλοου Σβέτλανα, χάου άρ γιου μάνα μου". Συχνάζεις σε συλλόγους τζιαι καφενέδες τζιαι είσαι μάστρος στην πιλόττα που τα 15 σου (εύγε! εγώ ακόμα δεν ξέρω). Στα μαθήματα είσαι πρώτος που το τέλος τζιαι το πιο πιθανόν να χαρτωθείς μιτσής. Ξέρεις ότι ο Πορφύριος στην Περιστερώνα κάμνει το καλλύτερον οφτόν τζαι περιπαίζεις όσους δέν ρουφούν τον μυελό που τα κόκκαλα ή που δεν ξέρουν να φάν το κεφαλάκι.Πάεις στα πούκκικα να παίξεις κουπόνι τζιαι κανέναν ττουίν παρολίν ή γκανιάν πέρκει τζιαι κάτσει. Διαβάζεις Κυνηγός & Φύση, Γκανιάν, Αναβάτη τζαι το μόπαιλ σουν εν ΝΟΚΙΑ το τέλεια το παλιό. Ακούεις ρεμπέτικο και λαικό και καλά κάμνεις. Ακούεις τζιαι σκυλοτράγουδα.

Ψευδοκουλτουριάρης: Πάεις ελλοπία, καλά καθούμενα για σουμάδα, εναλλάξ τζιαι όπου έσιει ζωντανή μουσική. Ακούεις αποκλίστικά και μόνον ελληνικό ροκ και έντεχνο, ατε και λίγη τζαζ με κλασσική μουσική. Καφέ στο Οκτάνα και πολύωρες συζητήσεις για το αν υπάρχει ζωή μετα θάνατον, κλπ. Αγαπημένοι ποιητές σου όλοι οι ψυχοπλακωτικοί τζιαι όσοι βρίζουν, δηλαδή Καββαδίας (είσαι και ρομαντικός), Καρυωτάκης, Ουράνης, Μαγιακόφσκι, Μποντλέρ, κλπ. Νομίζεις ότι ο Αγγελάκας που τις Τρύπες πραγματικά γράφει ποίηση του χαϊρκού. Είσαι αθεράπευτα ρομαντικός και πολλές φορές φαντάστικες την αυτοκτονία σου και την μετέπειτα κηδεία έτσι για να δείς πιοί θα έρτουν. Εκτιμάς το ρεμπέτικο επίσης. Μισέις τα κλάπ αλλά μέσα μέσα διάς τον γυρόν σου.

Κλαππάς: Ζείς για τα κλαπς, Βιβέντι, Φάκτορυ, Αμάντας (που μετά εγίνε ακροβάτες και δεν ξερω γώ). Πάεις και Βέρσους άμα λάχει τζιαι χορέφκεις παντές τζι έφαες κάτι τζι επείραξε σε. Μαλλούδιν σπόντες και τσιγάρα στιν τσέπη. Συχνάζεις και Νέρων και Ρέκλεσς τζιαι ότι πιο προχωρημένο είσαι μέσα. Οι κοπέλλες θέλουν τουλάχιστο ανάμιση ώρα να ετοιμαστούν τζιαι κάθε δεκαπέντε λεπτά βουρούν στο αποχωρητήριο αμπα τζιαι εξώβαψεν τίποτε. Όλοι τους έχουν συνέχεια το άγχος αν θα φκάλουν την νύχτα με το δεκάλιρο που τους έδωσε ο παπάς (Μαρλπορο 1.25 + Βιβεντι 5.00 + Σαπμαριν στον ΠΑσχάλη 1.75 + 2 λίρες ταξί με τον παρέα να πάτε σπίτι = 10). Ξέρεις όλα τα χάϊ κλαςς καφέ της Λευκωσίας και ντρέπεσαι για τισ ταπείνές σου καταβολές όπως την Κρουασαντερί, το Καπρίς, και το Μπράουνς...

Κομπιουτεράκιας: Συνήθως είσαι καλός μαθητής τζιαι ξέρεις ούλλα τα κυπριακά κανάλια του άϊ αρ σί. Μιλάς με τις ώρες, ξιτιμάζεις τους ούλλους γιατί εν μπορούν να σε έβρουν να σε δέρουν. Παίζεις το ευαίσθητος μπας και βγάλεις καμιά γυναίκα, ή το παίζεις ευαίσθητη μπας και γνωρίσεις κανένα παιδί της προκοπής. Συχνάζεις στο κκαφέ σιτύ και απέχεις από την πραγματικότητα όσο η κυβέρνηση παπαδόπουλου από την λύση του κυπριακού. φκάλλεις πολλά σπυρούθκια τζιαι παρακαλάς ο αι βασίλης να σου φέρει δώρο νέα κάρτα γραφικών. ξέρεις να κάμνεις κράκ, χακ, αλλά καμίαν ιδέαν από φάκ. το πιό πιθανών να έρεξες τα είκοσι τζιαί ύστερα να γαμήσεις. Πορώνεσαι με τις μηχανούδες Ττάτσς και τα βιντεοπαιχνίδια. Οι φίλοι σου φορούν ούλλοι γιαλλιά τζιαι μπορεί να είσαι τωρά τριάντα χρόνων, μινίσκεις με τη μάνα σου τζιαι δκιαβάζεις ακόμα Μίκι Μάους. Στο σχολείο ςου μόνο με ομοιόυς σου κάμνεις παρέα τζια αν επεθάνισκες κανένας εν θα το καταλάμβαινε.

Αυτα προς το παρών. Σας παρακαλώ δέτε τζιαι τις φωτογραφίες μου (αν μεννεν άλλον λυπηθέιτε τιν κρυάδα που έφα να τες φκάλω) κάνοντας κλίκ δίπλα.

Συνεχίζεται λίαν συντόμως...