Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Είπα το τζι έκαμα το. Εγόρασα τζινούρκον μόπαϊλ. Το παλιόν, το αγαπημένον, το μόπαϊλ που άκουσεν τόσα και τόσα, αγάπες, κλάματα, όρκους, ξιτιμασιές, παρακάλια, παραγγελίες για σουβλάκια, φωνές τζιαι παουρκές kicked the bucket. Το είχα για χρόνια και τώρα πάει. Πάω τζι εγιώ να γοράσω καινούριο. Αποφάσισα να μεν πιάσω τίποτε πατρονίσιμο αλλά κατι μικρό και πρακτικό. Ούτε mp3 να παίζει θέλω, ούτε φωτογραφίες ούτε τπτ. Μόνο να στέλνει μηνύματα τζιαι να πιάνει τηλέφωνα.



Αποφάσισα να πιάσω το Σαμσούνγκ Ππί 300. Πάω τζιαι γώ έσσω ο φτωχός ούλλον χαρά να το παννίσω. Ανοίγω το κουτί και παρατηρώ ότι εκτός από μόπαϊλ και φορτιστή έσιει ένα καρατέλλο σύρματα, σιντί, τζιαι ένα βιβλίο οδηγιών 120 σελίδες (στα αγγλικά). Χάτε λαλώ, να βάλω την κάρτα μέσα τζιαι να στείλω κανένα μήνυμα. Θέλω να στείλω "kopelia, popse eshei Risk, ferte pota". Με το που πάω να πατήσω το κουμπίν αρχίζει τζιαι φκάλλει μου που μόνον του λέξεις. Φαίνεται έσιει λογισμικό που τες μαντεύκει.

Πάω να πατήσω ένα κουμπί τζιαι συμπληρώνει μου το μόνον του. Το Α#$@#$@# δεν με αφήνει. Προσπαθώ να το απενεργοποιήσω αλλά δεν τα καταφέρνω. Παρατηρώ μες το μάνιουαλ αλλά τίποτε. 120 σελίδες τίποτε! Ώστε να τα έυρω να στείλω μήνυμα καλύτερα να γράψω γράμμα... Τσιλλώ έναν κουμπούδιν βάλλει με μες το ίντερνετ. Τα άλλα ούλλα έκαμα τα τζιαι έμεινεν μου το ίντερνετ. Τσιλλώ άλλον κουμπούιν τζιαι μπαίνει υπολογιστική. Τσιλλώ άλλο τζιαι φκαίνει μου το κκαλένταρ. Τσιλλώ τζιαι το κκάνψελ καμπόσες φορές τζιαι πνάζει. Κανεί που τα νούμερα εν χρωματιστά τζιαι διαφορετικό χρώμα το έναν που το άλλο, τέλεια ππουστίσιμα.

Τέλοσπάντων, που να μείνουν μαύρα τα μηνύματα. Ας βάλω κανένα τραγουδάκι πάνω να το κάμω ρίνγκτοουν. Είπα να βάλω το "Πωλείται" του Αντύπα. Ενώνω το σύρμαν με το κομπιούτερ τζιαι αρχίζουν τα κούτζια. Τα άππολ εν τα υποστηρίζει. Πάω στον ξάδερφο που έσιει ππι σι. Ξαναβάλλουμεν τα σύρματα αλλά γιοκ. Πρέπει να κάμουμεν ινστόλ το πρόγραμμα. Κάμνουμεν το, ξαναβάλλουμεν τα σύρματα τζιαι πάλε τίποτε. Φκάλλει μας "ερρορ φολτ 489" Φόλτ εν η μάνα σου! "

Ψυχραιμία ξάδελφε" λαλεί ο ξάδελφος.
"Τί ψυχραιμία ρε ξάδελφε; Ένα ρίνγκτοουν θέλω να βάλω"
"Εννά τα έβρουμεν ρε ξάδελφε..."
"Άτε ρε ξάδελφε τζιαι έσπασεν μας τζι ετσάκρισεν μας..."
"Μεν μαραζώνεις ρε ξάδελφε..."
"Ρέ ξάδελφε;"
"Έλα ρε ξ'αδελφε..."
"Γιατί λαλούμεν "ξάδελφε" συνέχεια;"
"Εν είμαστεν ξάδελφοι;"
"Είμαστε ρε ξάδελφε"
"Εεεε, τί εν το πρόβλημαν καλώ;"

Πιάννω το μάνιουαλ τζιαι ξαναδκιαβάζω το. Εν πιό εύκολο να πετάσεις αεροπλάνο. Το μάνιουαλ του Αίαρμπας εν 20 σελίδες πιο μεγάλο μόνο. 25 χρονό, φοιτητής μάστερ τζιαι έναν φάκκιν μόπαϊλ εν μπορώ να σάσω. Ταπεινομένος θα πάω κύπρο τζιαι θα το δώσω της δωδεκάχρονης ξαδελφούλας μου να το σάσει. Μαζί με ένα δωράκι για να μεν μαθευτεί η κουβέντα...