Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2007
Μετακομίζω γιατί χωρίζω
Μετακομίζω γιατί χωρίζω
Κύριες και κύριοι και αγαπητά παιδιά. Με ρίγη συγκίνησης σας προσκαλώ στο νέο, ανανεωμένο, καλοκαιρινό, πατρονίσιμο, ανακαινισμένο, σεξουαλικό, καλλιτεχνικό και σούπερ ευρωπαϊκό Ξενύχτικον Μιραμπέλλα.
Κοπιάστε να τα πούμεν...
Υ.Γ. Χίλια ευχαριστώ στην Ρόζι για την βοήθεια με την wordpress, τα καλλιτεχνικά, την υπομονή, τα λουκάνικα και τα χαλλούμια και το φραπέ με το γάλα το χαλασμένο.
Κύριες και κύριοι και αγαπητά παιδιά. Με ρίγη συγκίνησης σας προσκαλώ στο νέο, ανανεωμένο, καλοκαιρινό, πατρονίσιμο, ανακαινισμένο, σεξουαλικό, καλλιτεχνικό και σούπερ ευρωπαϊκό Ξενύχτικον Μιραμπέλλα.
Κοπιάστε να τα πούμεν...
Υ.Γ. Χίλια ευχαριστώ στην Ρόζι για την βοήθεια με την wordpress, τα καλλιτεχνικά, την υπομονή, τα λουκάνικα και τα χαλλούμια και το φραπέ με το γάλα το χαλασμένο.
Κυριακή, Ιουνίου 10, 2007
Φιλία, γλυκητάτη δυναστεία
Μόλις ετέλειωσα το 'Embers' του Σάντρο Μαράϊ. Έβρετε το που το Άμαζον τζιαι γοράστε το. Εν έχω να σας πώ τίποτε άλλο. Μιλά για δύο άντρες στο τέλος της ζωής τους, φίλοι παιδικοί τζιαι αδελφικοί που έχουν να ειδωθούν τζιαι να μιλήσουν 41 χρόνια τζιαι μιαν νύχταν βρέθουνται τζιαι κάθουνται τζιαι μιλούν γιατί έχουν έναν μυστικόν μεταξύ τους.
Τούτον το βιβλίο έκαμεν με να σκεφτώ τί είναι τούτον που κάμνει τες φιλίες, τζιαι συγκέκριμένα τις αντρικές φιλίες, τόσον έντονες τζιαι δυνατές τζιαι την ίδιαν ώρα να συνειδητοποιήσω πως πραγματική φιλία μπορεί να υπάρξει μόνον μεταξύ αντρών, ή αν προτιμάτε, η φιλία μεταξύ αντρών είναι η ποιό δυνατή απ όλων των ειδών φιλίες που ξέρω.
Έχω φίλες γεναίτζες, φίλες παιδικές που έχουμεν τζιαι επαφήν συχνή, τζιαι κουβέντες βαθυστόχαστες, τζιαι διασκεδάζουμεν μαζίν, τζιαι πίννουμεν τζιαι κλαίμεν μαζί, τζιαι εξομολογούμαστε ο ένας του άλλου τζιαι συμπαραστεκούμαστεν. Κάποτε μάλιστα λέμεν ο ένας στον άλλον πράματα που δεν θα ετολμούσαμεν να πούμεν σε ανθρώπους του ιδίου φύλου μαζί μας. Το τί σημαίνει "φίλος" έσιει διαφορετικήν έννοια για τον καθέναν μας.
Ο αντρικός δεσμός εν πολλά πρωτόγονος τζιαι ακατέργαστος εν σχέση με τους υπόλοιπους. Σίγουρα, τζιαι γεναίτζες μπορούν ναν φίλες μεταξύ τους, φίλες αδελφικές, καρδιακές, για πολλά χρόνια αλλά δεν θα επικοινωνήσουν πιστεύκω όπως τους αρσενικούς. Τζιαι εξηγούμαι.
Με τον Σ. ή τον Κ. μπορεί να πάμεν ψάρεμα τζιαι να κάτσουμεν με τες ώρες πας την παραλία. Να μεν αννοίξουμε το στόμαν μας να μιλήσουμε εκτός που τα βασικά "Φέρμου μισίνα τζι εκόπηκεν η δική μου", ή "ποτάβρισμου μιαν κκάσπερκ". Τζιαι καθούμαστεν που λαλείτε τζιαμαί με τες ώρες κάτω που τ'άστρα όπως τους πρώτους αθρώπους που επαρπατήσαν πας την γή τζιαι δίχαν να μιλούμεν τζιαι να συντηχάννουμεν ανταλλάσσουμεν κοσμοθεωρείες, αισθήματα, απόψεις, προσδοκίες, απογοητεύσεις τζιαι συνάμα δεννούμαστεν παραπάνω. Η σχέση γίνεται σχεδόν ερωτική, μεν με παρεξηγείτε, που την πολλή οικειότητα. Έν μπορώ να φανταστώ δκυο γεναίτζες να κάθουνται με τες ώρες δίχα να μιλούν. Μπορεί να κάμουν τζι έκρηξη αν δεν αννοίξουν το στόμα τους (αστείο!)
Η φίλη μου η Μ. μπορεί να με δεί να μεν είμαι καλά, την στιγμή που προσπαθώ να το κρύψω, διότι αν τζιαι την εμπιστεύομαι με την ζωή μου, που την αγάπην την πολλήν τζιαι την αδυναμίαν που της έχω έν θέλω να την φορτώνω τζιαι να την μαραζώνω με τα δικά μου. "Τί έσιεις; Τζιαι μεν μου πείς έν έσιεις τίποτε. Πάω να κάμω ένα φραπέ τζιαι να μου πείς τί σε βασανίζει.." Τζιαι θα κάτσουμεν να μιλούμεν με της ώρες τζιαι εγώ θα παραπονιούμε όπως τον π***** τον κλαμένο τζιαι τζίνη να με ακούει υπομονετικά τζιαι να σούζει την κκελέ της πριν να μου πεί την καλοθέλητη της γνώμη. Ενώ με τον Σ. τα πράματα εν αλλιώτικα.
Σαν καθούμαστε τζιαι λαλεί μου μαλακίες μόνο με τον τρόπο που θα φκάλω τον αέρα για τον καπνό που τα ρουθούνια μου θα μου πει "Με την τάδε τί γίνετε;". Λαλεί το με τρόπο που υποδηλώνει πως ξέρει πως κάτι πάει κάτω λάθος, πως ξέρει ΤΙ ακριβώς πάει λάθος αλλά κατανοώντας την ίδια στιγμή τον αντρικόν εγωισμόν τζιαι περηφάνια μου. "Άσε ρε φίλε. Να μεν αρκέψω" τζιαι βάλλει το σιέριν του στον ώμο μου τζιαι σφίγγει τον ώσάν να μου ελάλεν ότι ήθελεν να μου πει τζιαι να με καθησυχάζει πως τα πράματα θα πάν καλλύτερα.
Με τον κουμπάρω μου στην Αυστραλία πέντε λεπτά να μιλήσουμεν για αόριστα πράματα που το τηλέφωνο καταλάβω τα πάντα που γίνουνται στην ζωή του. Νιώθω τον παντές τζι εν δίπλα μου, παντές τζιαι είδα τον εχτές. Που τον τόνο της φωνής, την ανάσαν του, σχεδόν που τον τρόπο που κρατά το τηλέφωνο σαν δεν τον θωρώ.
Η άντρες, εν σχέση με τες γεναίτζες, όπως έγραψα τζιαι πριν, εν πρωτόγονοι, ακατέργαστοι, χωρίς φινέτσα, άστιλπνοι, αδροί τζιαι χοντροκομμένοι. Βρίσκω όμως πως εν τζιαι πολλά ποιό παθιασμένοι, αντιδραστικοί, ντόμπροι (γενικά μιλώντας πάντοτε, έτσι;) τζιαι αφελείς. Αν ήμασταν χημικά στοιχεία οι ανθρώποι, οι γεναίτζες θα ήταν ευγενή μέταλλα όπως το χρυσάφι τζιαι το ασήμιν, τζιαι οι άντρες που τα αντιδραστικά όπως το νάτριο τζιαι το ποτάσσιο. Όσοι εκάμαν χημεία θα χέρουν πως τούτα τα μέταλλα αντιδρούν βίαια μεταξύν τους τζιαι σχηματίζουν ισχυρότατες ενώσεις. Κάπως έτσι.
Ίσως γιαυτόν τζιαι οι άντες μπορεί να αποκαλούν ο ένας τον άλλον "αδέρφιν", ενώ δεν μπορώ να σκεφτώ το ανάλογο για τις γεναίτζες. Το "φιλενάδα" που το "φίλε" το γνήσιον το αντρικόν τζιαι το "αδέρφιν" βρίσκω τα να διαφέρουν πολλά.
"Και νά αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε,
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα,
δεν χρειάζονται περισσότερα" Νίκος Ξυλούρης
Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007
Η καλύτερη εποχή να ζήσεις
Εφανταστήκετε να εζούσαμεν σε άλλην εποχήν που την τωρασινή. Με το πλεονέκτημα να μπορούμε να δκιαλέξουμεν πότε να ζούμε πότε θα εθέλετε να ζήσετε οι ίδιοι; Είσαστεν αφελέστατοι ρομαντικοί τζιαι θα επροτιμούσετε τον ρομαντισμό του 18ου αιώνα ή είσαστεν τολμηροί τζιαι περιπετειώδης τύποι που θα προτιμούσαν να ζούσαν τον 16ο αιώνα τζιαι να ήταν καπετάνιοι στον στόλο ποντοπόρων αποικιοκρατικών χωρών; Θα επροτιμούσετε την αναγέννησην στην Ευρώπη ή την ευροστίαν της προπολεμικής ιμπεριαλιστικής Ιαπωνίας; Είσαστεν ιδεαλιστές που θα εθέλετε να ζήσετε στην επαναστατικήν Ρωσσία τζιαι να προσπαθήσετε να σάσετε την κατάστασην ή καλλύττερα να είσασταν πλούσιοι εμπόροι στην Κύπρο του 1930; Θα επροτιμούσετε την Αθήνα του χρυσού αιώνα του Περικλή ή την Βρέστη τζιαι την Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ τον τζιαιρό της Χανσιατικής Λίγκας;
Έκατσα τζιαι εσκέφτηκα το καλά το θέμαν πάνω στο αεροπλάνο καθοδόν που την Λισσαβώνα τζιαι με αφορμήν έναν εξαιρετικόν βιβλίο του Ούγγρου συγγραφέα Sandor Marai που αναφέρεται σε άλλες εποχές ποιό όμορφες που ο κόσμος είσιεν τρόπους, λόγον τιμής τζιαι κοινωνικήν αδικία. Έκατσα τζιαι εζύγισα τα υπέρ τζιαι τα κατά τούτης της εποχής με τα υπέρ τζιαι τα κατά άλλων εποχών που με ενδιαφέρουν που ιστορικήν, πολιτική, πολιτισμική τζιαι οικονομική άποψη τζιαι προσπαθώντας να αναπληρώσω για το γεγονός πως η ιστορία γράφεται που τους ιδιοτελείς νικητές τζιαι εκατάληξα σε δκυο-τρείς εποχές που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον τζιαι ερεθίζουν την φαντασία μου.
Θα ήθελα να ήμουν αξιωματικός Εγγλέζος τον τζιαιρό του Ρατζιάτου της Ινδίας τζιαι της αποικίας του Χογκ Κόγκ επί Βασιλιά Εδουάρδου τζιαι κατόπιν της Βασιλίσσης Βικτώριας ή αντιπρόσωπος της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών στην Μαλαυσία. Θα μπορούσα να δουλέψω πραγματικά για την χώρα μου, για το Στέμμα που αν τζιαι αφηρημένη έννοια τζιαι άνιση που κοινωνικής απόψεως εντούτις εμπερικλείει έναν ιδανικό πάνω που το προσωπικόν μου συμφέρον. Επίσης ο κόσμος τότε θα μου έκαμνεν πολλά παραπάνω εντύπωσιν απ ότι σήμερα που με το που τσιλλώ το κουμπίν του ρημόουτ ότι θέλω βλέπω. Τότε οι ξένες χώρες ήταν ξένες τζιαι ανεξερεύνητες. Τότε εβάστας την ππάλα τζιαι έκοφκες την βλάστηση για να προχωρήσεις στην ζούγκλά τζιαι να ανακαλύψεις κάποιον ερηπωμένο πανάρχαιον ναόν ή μιαν κοινότητα που θα τους έφερνες τα φώτα του πολιτισμού όπως εσύ τα αντιλαμβάνεσαι. Θα έβαλλα το βραδυνό μου κουστουμούδιν κάθε νύχτα για δείπνο, θα εδέχουμουν επισκέψεις που τοπικούς άρχοντες τζιαι κάθε μέρα η ώρα πέντε θα έπινα το τσάϊ μου με μιαν φέττα λεμόνι για την μαλάρια. Πριν τζοιμηθώ θα εκράτουν ημερολόγιο τζιαι θα εκάπνιζα βαρύν Ολλανδέζικο χαρμάνι μαζί με το ουίσκιν μου. Εντούτις θα ήμουν υπεύθηνος για πολλές αδικίες που παρά το πόστον μου δεν θα μπορούσα να κάμω τζιαι πολλά πράματα τζιαι τότε οι Εγγλέζοι εππέφταν σε διαφορετικόν κρεβάτιν που τες γεναίτζιες τους. Επειδή την αδικίαν που δεν αλλάσει δεν την μπόρω τζιαι επειδή είμαι πολλά της αγκαλιάς η εν λόγω εποχή απορρίπτεται.
Η δεύτερη επιλογή θα ήταν να ήμουν Δόγης ή έμπορας τον τζιαιρόν που η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ήταν στα φόρτε της, μόλις έξεκίναν η Αναγέννηση στην Ευρώπη. Θα ζούσα την εποχή που εξεκίνούσεν δειλά δειλά η τυπογραφία να κάμνει τα πρώτα της βήματα, που ο Ντα Βίντσι τζιαι ο Μιχαηλ-Άγγελος εδημιουργούσαν κόσμους δικούς τους, που εζωγραφίζαν τον παράδεισο στην Καπέλλα Σιστίνα τζιαι ξέρω γώ. Οι νέες ιδέες εριζώναν σιγά σιγά, η επιστημονική μέθοδος θα έφερνεν την επανάσταση στην ιατρική τζιαι στην αστρονομία, οι συζητήσεις θα ήταν γεμάτες νόημα τζιαι για πρώτη φορά θα έρκετουν σύσσωμη η ιντελικέντσια με το Εκκλησιαστικό τζιαι συντηριτικό κατεστημένο. Τα βράδια θα εγίνουνταν αριστοκρατικότατα ππάρτι στα διάφορα παλάτια της Βενετίας ενώ με μεγάλη χαρά θα αντίκρυζα γνωστούς μου συναδέλφους στο λιμάνι της Αμμοχώστου που θα ήταν τότε η ποιό πλούσια πόλη της ανατολικής Μεσογείου. Δυστυχώς όμως θα έπρεπε να φορώ περούκα τζιαι κολάν που εν τέλεια γεναιτζίσιμα πράματα τζιαι την πολλήν την τυπικότητα τζιαι το σαβουάρ βίβρ εν τα μπόρω. Άσε που είμαι αθυρώστομος τζιαι το ποιό πιθανών να επέτασσα το ττόπιν που τα βασανηστίρια που θα μου έκαμνεν η Καθολική Εκκλησία για τις αιρετικές μαλακίες που πιθανών θα έγραφα.
Η τρίτη επιλογή μου, τζιαι μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, είναι να ήμουν στρατιωτικός στην Βιέννη στα τέλη του 1800 τον τζιαιρό της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Θα ήταν τον τζιαιρό που θα ακούγετουν την νύχτα που τες ταβέρνες τζιαι τα ξενοδοχεία δίπλα που τον ναό του Αγίου Στεφάνουτα βάλς του Στράους του νεώτερου, που θα εκάμναν παρέλαση σε τέλειαν παράταξην τα άλογα της Ισπανικής Σχολής τζιαι γενικά το μέλλον τότε θα εφάνταζεν λαμπρόν τζιαι γεμάτον αισιοδοξία. Θα είχα τον υπηρέτη μου να καθαρίζει τζιαι να διπλώνει τα σώβρακα τζιαι θα έκαμνα παρέαν μιαν με χορεύτριες, μιαν με συγγραφείς που αλλάξαν τον πνευματικόν κόσμον του ανθρώπου τζιαι θα επίεννα κάθε λλίον κυνήγι στα δάση που ευρίσκονται στα πέριξ της αγαπημένης μου Βουδαπέστης. Αλλά δυστυχώς (επειδή είμαι ιδιότροπος) δεν αντέχω να ακούω Γερμανικά, είναι σαν να μου τρυπούν τα φτιά μου, ούτε μπόρω να φορώ στολήν τζιαι να με διατάσσει ο άλλος. Σέβουμαι την εξουσία εκτός άμαν μου λαλούν τί να κάμω. Επήεν τζιαι τούτον δηλαδή. Τί έμεινεν;
Βοσκός για ρεσπέρης στην Κύπρο την δεκαετία του 1920. Θα εξύπνουν πουρνό πουρνό. Θα έτρωα το ψουμίν μου το κριθθαρένον, την ελιάν μου την κουνιαστή, τον κρόμμυον μου τον μυροδάτον τζιαι μιαν γουλιά κρασί. Θα έβαλλα την βράκαν μου, το γελεκκούδιν μου, θα έκλωννα την μουστάκαν μου, να έπιανα την βούρκαν μου, να φίλουν την γεναίκαν μου τζιαι να επάεννα στην μάντρα. Θα έφκαλλα τα χτηνά να παν στην βοσhήν τζιαι θα άπλωνα κάτω που την τερατσιά με τον οσσιόν τον πασιύν τζιαι να ετύλια έναν τσιάρον παχουλλόν. Ώστε να σουρουππώσει, να γεμώσει άστρα ο ουρανός να παίζω το πιδκιάβλιν μου τζιαι σιγά σιγά ολόσκονος να επάεννα σπίτι μου να με περιμένει η γεναίκα με τα μωρά να φάμεν. Κυριακή θα έφκαλλα της τσιαρταλοποδίνες μου τζιαι θα έβαλλα τα ρούχα τα καλά, θα ελούννουμουν τζιαι εκκλησιάν μου. Με πρόβλημαν θα είχα με τους Τούρκους με τζίνοι ήταν νάχαν πρόβλημα μητά μου. Ναί, θα μου επιάναν οι εγγλέζοι το εν δέκατον της παραγωγής μου, ναι θα ήμουν φτωχός, ναι το επάγγελμαν θα ήταν ασταθές αλλά ούτε νομίζω να έθελα τζιαι παραπάνω.
Εσείς ίνναμπου νομίζετε;
Έκατσα τζιαι εσκέφτηκα το καλά το θέμαν πάνω στο αεροπλάνο καθοδόν που την Λισσαβώνα τζιαι με αφορμήν έναν εξαιρετικόν βιβλίο του Ούγγρου συγγραφέα Sandor Marai που αναφέρεται σε άλλες εποχές ποιό όμορφες που ο κόσμος είσιεν τρόπους, λόγον τιμής τζιαι κοινωνικήν αδικία. Έκατσα τζιαι εζύγισα τα υπέρ τζιαι τα κατά τούτης της εποχής με τα υπέρ τζιαι τα κατά άλλων εποχών που με ενδιαφέρουν που ιστορικήν, πολιτική, πολιτισμική τζιαι οικονομική άποψη τζιαι προσπαθώντας να αναπληρώσω για το γεγονός πως η ιστορία γράφεται που τους ιδιοτελείς νικητές τζιαι εκατάληξα σε δκυο-τρείς εποχές που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον τζιαι ερεθίζουν την φαντασία μου.
Θα ήθελα να ήμουν αξιωματικός Εγγλέζος τον τζιαιρό του Ρατζιάτου της Ινδίας τζιαι της αποικίας του Χογκ Κόγκ επί Βασιλιά Εδουάρδου τζιαι κατόπιν της Βασιλίσσης Βικτώριας ή αντιπρόσωπος της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών στην Μαλαυσία. Θα μπορούσα να δουλέψω πραγματικά για την χώρα μου, για το Στέμμα που αν τζιαι αφηρημένη έννοια τζιαι άνιση που κοινωνικής απόψεως εντούτις εμπερικλείει έναν ιδανικό πάνω που το προσωπικόν μου συμφέρον. Επίσης ο κόσμος τότε θα μου έκαμνεν πολλά παραπάνω εντύπωσιν απ ότι σήμερα που με το που τσιλλώ το κουμπίν του ρημόουτ ότι θέλω βλέπω. Τότε οι ξένες χώρες ήταν ξένες τζιαι ανεξερεύνητες. Τότε εβάστας την ππάλα τζιαι έκοφκες την βλάστηση για να προχωρήσεις στην ζούγκλά τζιαι να ανακαλύψεις κάποιον ερηπωμένο πανάρχαιον ναόν ή μιαν κοινότητα που θα τους έφερνες τα φώτα του πολιτισμού όπως εσύ τα αντιλαμβάνεσαι. Θα έβαλλα το βραδυνό μου κουστουμούδιν κάθε νύχτα για δείπνο, θα εδέχουμουν επισκέψεις που τοπικούς άρχοντες τζιαι κάθε μέρα η ώρα πέντε θα έπινα το τσάϊ μου με μιαν φέττα λεμόνι για την μαλάρια. Πριν τζοιμηθώ θα εκράτουν ημερολόγιο τζιαι θα εκάπνιζα βαρύν Ολλανδέζικο χαρμάνι μαζί με το ουίσκιν μου. Εντούτις θα ήμουν υπεύθηνος για πολλές αδικίες που παρά το πόστον μου δεν θα μπορούσα να κάμω τζιαι πολλά πράματα τζιαι τότε οι Εγγλέζοι εππέφταν σε διαφορετικόν κρεβάτιν που τες γεναίτζιες τους. Επειδή την αδικίαν που δεν αλλάσει δεν την μπόρω τζιαι επειδή είμαι πολλά της αγκαλιάς η εν λόγω εποχή απορρίπτεται.
Η δεύτερη επιλογή θα ήταν να ήμουν Δόγης ή έμπορας τον τζιαιρόν που η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ήταν στα φόρτε της, μόλις έξεκίναν η Αναγέννηση στην Ευρώπη. Θα ζούσα την εποχή που εξεκίνούσεν δειλά δειλά η τυπογραφία να κάμνει τα πρώτα της βήματα, που ο Ντα Βίντσι τζιαι ο Μιχαηλ-Άγγελος εδημιουργούσαν κόσμους δικούς τους, που εζωγραφίζαν τον παράδεισο στην Καπέλλα Σιστίνα τζιαι ξέρω γώ. Οι νέες ιδέες εριζώναν σιγά σιγά, η επιστημονική μέθοδος θα έφερνεν την επανάσταση στην ιατρική τζιαι στην αστρονομία, οι συζητήσεις θα ήταν γεμάτες νόημα τζιαι για πρώτη φορά θα έρκετουν σύσσωμη η ιντελικέντσια με το Εκκλησιαστικό τζιαι συντηριτικό κατεστημένο. Τα βράδια θα εγίνουνταν αριστοκρατικότατα ππάρτι στα διάφορα παλάτια της Βενετίας ενώ με μεγάλη χαρά θα αντίκρυζα γνωστούς μου συναδέλφους στο λιμάνι της Αμμοχώστου που θα ήταν τότε η ποιό πλούσια πόλη της ανατολικής Μεσογείου. Δυστυχώς όμως θα έπρεπε να φορώ περούκα τζιαι κολάν που εν τέλεια γεναιτζίσιμα πράματα τζιαι την πολλήν την τυπικότητα τζιαι το σαβουάρ βίβρ εν τα μπόρω. Άσε που είμαι αθυρώστομος τζιαι το ποιό πιθανών να επέτασσα το ττόπιν που τα βασανηστίρια που θα μου έκαμνεν η Καθολική Εκκλησία για τις αιρετικές μαλακίες που πιθανών θα έγραφα.
Η τρίτη επιλογή μου, τζιαι μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, είναι να ήμουν στρατιωτικός στην Βιέννη στα τέλη του 1800 τον τζιαιρό της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Θα ήταν τον τζιαιρό που θα ακούγετουν την νύχτα που τες ταβέρνες τζιαι τα ξενοδοχεία δίπλα που τον ναό του Αγίου Στεφάνουτα βάλς του Στράους του νεώτερου, που θα εκάμναν παρέλαση σε τέλειαν παράταξην τα άλογα της Ισπανικής Σχολής τζιαι γενικά το μέλλον τότε θα εφάνταζεν λαμπρόν τζιαι γεμάτον αισιοδοξία. Θα είχα τον υπηρέτη μου να καθαρίζει τζιαι να διπλώνει τα σώβρακα τζιαι θα έκαμνα παρέαν μιαν με χορεύτριες, μιαν με συγγραφείς που αλλάξαν τον πνευματικόν κόσμον του ανθρώπου τζιαι θα επίεννα κάθε λλίον κυνήγι στα δάση που ευρίσκονται στα πέριξ της αγαπημένης μου Βουδαπέστης. Αλλά δυστυχώς (επειδή είμαι ιδιότροπος) δεν αντέχω να ακούω Γερμανικά, είναι σαν να μου τρυπούν τα φτιά μου, ούτε μπόρω να φορώ στολήν τζιαι να με διατάσσει ο άλλος. Σέβουμαι την εξουσία εκτός άμαν μου λαλούν τί να κάμω. Επήεν τζιαι τούτον δηλαδή. Τί έμεινεν;
Βοσκός για ρεσπέρης στην Κύπρο την δεκαετία του 1920. Θα εξύπνουν πουρνό πουρνό. Θα έτρωα το ψουμίν μου το κριθθαρένον, την ελιάν μου την κουνιαστή, τον κρόμμυον μου τον μυροδάτον τζιαι μιαν γουλιά κρασί. Θα έβαλλα την βράκαν μου, το γελεκκούδιν μου, θα έκλωννα την μουστάκαν μου, να έπιανα την βούρκαν μου, να φίλουν την γεναίκαν μου τζιαι να επάεννα στην μάντρα. Θα έφκαλλα τα χτηνά να παν στην βοσhήν τζιαι θα άπλωνα κάτω που την τερατσιά με τον οσσιόν τον πασιύν τζιαι να ετύλια έναν τσιάρον παχουλλόν. Ώστε να σουρουππώσει, να γεμώσει άστρα ο ουρανός να παίζω το πιδκιάβλιν μου τζιαι σιγά σιγά ολόσκονος να επάεννα σπίτι μου να με περιμένει η γεναίκα με τα μωρά να φάμεν. Κυριακή θα έφκαλλα της τσιαρταλοποδίνες μου τζιαι θα έβαλλα τα ρούχα τα καλά, θα ελούννουμουν τζιαι εκκλησιάν μου. Με πρόβλημαν θα είχα με τους Τούρκους με τζίνοι ήταν νάχαν πρόβλημα μητά μου. Ναί, θα μου επιάναν οι εγγλέζοι το εν δέκατον της παραγωγής μου, ναι θα ήμουν φτωχός, ναι το επάγγελμαν θα ήταν ασταθές αλλά ούτε νομίζω να έθελα τζιαι παραπάνω.
Εσείς ίνναμπου νομίζετε;
Nao falo portugues
Αν δεν έχετε πάει ακόμα Λισσαβώνα να πάτε. Να πάτε γιατί θα θυμηθείτε την Κύπρο πως ήταν πριν 10-15 χρόνια που ο κόσμος ήταν πιό άνετος τζιαι ήρεμος. Να πάτε γιατί θα σας θυμίσει Θεσσαλονίκη στο πιό όμορφο. Να πάτε γιατί το φαϊ είναι καλό και φτηνό. Να πάτε γιατί η ζωή εκεί κυλά αργά. Να πάτε γιατί το Buddha στα Docas δεν έχει λάθος. Να πάτε γιατί εν φτηνά να ψουμνίσετε. Να πάτε για να ακούσετε fado, τους παραδοσιακούς πορτογαλλικούς αμανέδες που τραγουδιούνται με συνοδεία κιθάρας. Να πάτε γιατί είναι η χώρα που μας έδωσε τον Φερνάντο Πεσόα. Να πάτε γιατί είναι η χώρα που αποίκισε την Βραζιλία που μας έδωσε τις Βραζιλιάνες και τις Βραζιλιάνικες σειρές (και έτσι οι γιαγιάδες μας δεν μας πρήζουν πότε θα παντρεφτούμε). Να πάτε γιατί εν ωραία τα πλακόστρωτα και τα πλακάκια τους.
Φωτογραφίες στο λίνκ δίπλα.
