Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Το πολιτικό σώμα δεν διαφέρει από το ανθρώπινο καθότι κι αυτό πονά, αρρωστά, εξελίσσεται, ακρωτηριάζεται, αφουγκράζεται, έχει παλμό, και εκάστοτε πέρδει. Όπως το ανθρώπινο σώμα, και το πολιτικό σώμα της Κύπρου διαθέτει ένα δεξί κι ένα αριστερό κωλομέρι. Το ενδιάμεσο τους ονομάζεται ΔΗΚΟ...


Ιδεολογία: "Όπου φυσάει ο άνεμος πάμε" λέει το τραγούδι του Τουρνά ενσωματόνοντας απόλυτα την ιδεολογία του ΔΗΚΟ. Το ΔΗΚΟ αδιαμφισβήτητα είναι το το πιο ιδεολογικά ευέλικτό κόμμα από της Ιδρύσεως της Κυπριακή Δημοκρατία. Κόμμα ευέλικτο που πάντα καταφέρνει να συμμετέχει στις εκάστοτες κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις. Ο αείμνηστος Σπύρος Κυπριανού, του οποίου η χαρακτηριστική φωνή έγινε ψωμοτύρι του Δημήτρη Καλλέργη και του Σταυρή του Άτσιουτσιου, είπε για το ΔΗΚΟ στην εξάγγελία ίδρυσης του το 1976 (μαζί με το ΔΗΣΥ) πως σκοπός τους ήταν "η ενίσχυση της αγωνιστικής γραμμής του Eθνάρχη Mακαρίου, την κάλυψη του κενού στα πολιτικά μας πράγματα, την αποτροπή της πόλωσης και την συμβολή στην ανασυγκρότηση του τόπου όπως το επέβαλλαν οι συνθήκες μετά το πραξικόπημα και την εισβολή». Με τον Μακάριο για πρότυπο (εδώ μας πιάνει το γελόκλαμα) το ΔΗΚΟ έχει λοιπόν σαν σκοπό να ενώσει τον κυπριακό λαό και να ανασυγκροτίσει τον τόπο. Μετά το δημοψήφισμα τα κόκκαλα του Μακαρίου στην Παναγιά του Κύκκου γυρίζουν όπως δωδεκατάχυτο μοτοράκι της σούβλας. Ιδεολογία του περιληπτικά είναι "παίξετε πελλόν να περάσουμε" κι αν πάει κάτι στραβά "φταιν οι προηγούμενοι, εμείς είμαστε μαρτούθκια!".

Σύντομη ιστορία: Το δεύτερο παρακλάδι του Ενιαίου Κόμματος που διασπάστηκε που την πολλήν ενώτητα, το ΔΗΚΟ εμπεδώθηκε αμέσως σαν καθοριστικότατος παράγοντας του Κυπριακού πολιτικού στερεώματος. Ο Κυπριανού, τσιουράκκιν του Μακαριού, ανάλαβε πρόεδρος μετά το θάνατό του, και έμεινε πρόεδρος για τα επόμενα 11 χρόνια μέχρι το 1988 - Το 1983 με 56.5%, το 1988 με 27.2% και το 1991 με 19.5% στις Βουλευτικές. Πως κατάφερε το ΔΗΚΟ τόσα ψηλά ποσοστά; Απλούστατο! Με το ΔΗΚΟ το ρουσφέττι από κακό αγκάθι έγινε επιστήμη! Όποιος είχε ταυτότητα του ΔΗΚΟ και την Ελευθεροτυπία παραμάσχαλα, έμπαινε μες την κυβέρνηση. Συναγερμικοί και ΑΚΕΛικοί δεινοπαθήσανε επί Κυπριανού. Το μέσο, ο πατερναλισμός και οι αναξιοκρατία έγιναν καθημερινό φαινόμενο τζιαι όλοι τους πληρώνονταν από την πούγκα του φορολογούμενου. Θετικά στοιχεία είναι η σε πρώτη φάση πετυχημένη διεθνοποίηση του Κυπριακού προβλήματος (αφού ο Μακάριος μας έκατσεν μες το ευνουχισμένο Κίνημα των Αδεσμεύτων μαζί με την Αίγυπτο, την Κούβα και την Λιβύη του Καντάφι) και η πολιτική και νομική μας νίκη μετά την εισβολή. Φυσικά το τί γίνεται σήμερα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Επίσης έγινε και ο υπεραστικός αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας-Λεμεσού τζιαι τζίνον ήταν. Το 1998, παρά τα χαμηλά του ποσοστά, μπαίνει στην κυβέρνηση με τα μισά υπουργεία υποστηρίζοντας τον Κληρίδη ενώ σήμερα φταίει τον Κληρίδη για τα χάλια της Κύπρου. Ο Τάσσος, άνθρωπος ηθικού αναστήματος που επαντρεύτηκε την γυναίκα του μυρωδικού του κουμπάρου του Γιωρκάτζη αμέσως σχεδόν μόλις ο τελευταίος δολοφονήθηκε, τάσσοντας του ΑΚΕΛ (και γαμώ τα λογοπαίγνια) βγήκε στην κυβέρνηση τζιαι τρώει τζιαι λαρτομουστατζιάζει.


Highlights: Ο αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας-Λεμεσού, το 56.5% του 1983, και η ωραιότατη, και συγκινητική, ομιλία του μακαρίτη του Κυπριανού όπου άρρωστος και καταβεβλημένος απάγγελε Σεφέρη. Η μούττη του Τάσσου και το μογγολικό του μουστάκι (αλώπος εν μαζί με τον Ιακώβου που το ξιουρίζουν). Που μόλις εκλέγηκε ο Τάσσος εμείωσε μέχρι και 70% το ποσοστό των διπλωματικών μας ακόλουθων στο εξωτερικό τζιαι άφησεν τους Τούρκους να αλωνίζουν τα Ευρωπαϊκά σαλόνια.

Συνθήματα: Ο θεός τζι η ψυσιή τους, αφού εν τέλεια φυσανέμηδες οι ευλοημένοι. Όπου φυσάει ο άνεμος, γίνομαι άνεμος....

Ομάδες προϊόντα: Ταυτότητα ΔΗΚΟ, αυτοκολλητούθκια του ΟΧΙ, Ελευθεροτυπία, Σημερινή, Χαραυγή, όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί και η Χαραυγή. Απαγορεύεται ο Μακάριος Δρουσιώτης (η μόρφωση βλάπτει σοβαρά το βόλευμα στην κυβέρνηση) και ο Πολίτης. Ο φουστανελάς αντάρτης Λάζαρος Μαύρος θεωρείται must and trendy. Αν δεν ξυπνάτε το πρωί βάλτε το ράδιο να ακούσετε τις μαλακίες του... αν τζοιμηθείτε χ**** μετά. Και μην ξεχνάτε Έλληνες, πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι η Κωνσταντινούπολη (αλλά ως την Κερύνεια ούτε και πρόκειται να πάμε).



Υ.Γ. Φακκά μου το ΔΗΚΟ και ο Τάσσος.

Υ.Y.Γ. Ομιλία του μακαρίτη του Κυπριανού. Έτσι για να θυμόμαστε πως υπάρξαν κάποτε πολιτικοί με όραμα. Από την επίσημη ιστοσελίδα του ΔΗΚΟ

"Όραμα μου και σκοπός της ζωής μου είναι να δω ξανά τη μικρή πικρή πατρίδα μας ελεύθερη και ευτυχισμένη. Και το λαό μας ελεύθερο να διαφεντεύει τον τόπο του και να ορίζει το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.

Όραμά μου είναι να δω ξανά τα κυκλάμινα να ανθίζουν ελεύθερα στον Πενταδάκτυλο χωρίς τον κίνδυνο να καταπατηθούν από την μπότα του Αττίλα, τις αμυγδαλιές να φουντώνουν στο Μπέλλαπαϊς , τους λεμονανθούς να πλημμυρίζουν τον κάμπο της Μόρφου και της Λαπήθου, την Κερυνιώτικη θάλασσα να παιγνιδίζει με τους ανέμελους γλάρους, το άσπρο κύμα να σμίγει με την χρυσή ακτή της Αμμοχώστου , τον κάμπο της Μεσαριάς να χρυσίζει.

Όραμά μου είναι να ξαναβρεθώ μέσα στο κατακαλόκαιρο και να ξεδιψάσω στον Κεφαλόβρυσο της Κυθρέας, να γευτώ ξανά τα χρυσόμηλα του Αγίου Αμβροσίου και προς τ’ απόβραδο να σεργιανίσω ξανά ανέμελα στο λιμανάκι της Κερύνειας.

Όραμά μου είναι να μπορώ , μαζί με κάθε συμπατριώτη μου , να ανάβω ελεύθερος το κερί της πίστης μου στον Απόστολο Ανδρέα, στον Χρυσοσώτηρο της Ακανθούς, στον Άγιο Παντελεήμονα της Μύρτου, στον Απόστολο Βαρνάβα, στον Άγιο Μάμα της Μόρφου, στην Παναγία της Κανακαριάς.

Όραμά μου είναι να ξαναβρεθώ στη Σαλαμίνα και στους Σόλους σ’ ένα νοερό συναπάντημα με τον Ευαγόρα, τον Ονήσιλλο τον Φιλόκυπρο και τους άλλους προγόνους της φυλής μας.

Όραμά μου είναι να περιδιαβάζω ελεύθερος κάθε σπιθαμή της πατρίδας μου χωρίς την παρουσία ξένων στρατών και το φόβο του πολέμου.

Όραμά μου είναι αυτός ο πολύπαθος λαός να προχωρήσει με ασφάλεια και σιγουριά προς το μέλλον και να δημιουργεί ελεύθερος θαυμαστά και αξιόλογα έργα.

Μ’ αυτό το όραμα θα συνεχίσω την προσφορά μου προς την πατρίδα και το λαό μας με μόνη φιλοδοξία να δω τον ήλιο της δικαιοσύνης να μεσουρανεί πάνω από την πατρώα γη ».

Πού είσαι κατακαημένε Σπύρο...

Y.Y.Y.Γ.


ΚΓ' (Μυθιστόρημα, Γιώργος Σεφέρης)

Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει

λίγο ακόμα,
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.