Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Ώρα 7:00 το πρωί. Με την τσίμπλα στο μάτι μπαίνω στο ασανσέρ και κάνω double click στο κουμπί. Γελώ μόνος μου αναλογιζόμενος την πράξη μου. Προσέχω στη γωνιά του ασανσέρ μια Κινεζούλα φοιτήτρια που δεν την είχα δει προηγουμένος. Χαμογελώ ευγενικά αλλά αυτή φοβάται και στον επόμενο όροφο πετάγεται έξω. Κοιτάζω τη φάτσα μου στο καθρέφτη και καταλαμβαίνω το γιατί. Είμαι πέντε ημέρες αξύριστος με ένα σκούφο που η σκιά του κάνει τα μάτια μου να φαίνονται μαύρες κόγχες.

Την πρωινή διάλεξη δεν τη θυμάμαι και πολύ. Κάτι για Ρουσώ και Στούαρτ Μίλλ είχαμε πει. Το πιό πιθανών για το Κοινωνικό Συμβόλαιο και Χρηστική Θεωρία. Δεν πα' να γαμιούνται κι ο Ρουσώ κι ο Λόκκι κι ο Χόμπς και ο κάθε μαλάκας ανέραστος που καθόταν και φιλοσοφούσε για να σηκώνομαι από τις έξι τα χαράματα. Με το που τελειώνει το σεμινάριο υπνοβατώ προς το κοντινότερο Στάρμπακς.

Στέκω γραμμή σαν εκπαιδευμένο ευνουχισμένο Καναδόπουλο και περιμένω τη σειρά μου...που είσαι Κύπρος μου που κάθεσαι στον καφενέ και σηκώνεις το χέρι σου και ο καφές έρχεται και σε βρίσκει (Ναί, πάω σε καφενέ! Είπατε τίποτε;). Φτάνω στο ταμείο με διάθεση που δεν σηκώνει και πολλά γιατί είμαι ολίγον Πίτσιλλος και πλάσμα ευαιρέθhστο, σαν ένα φίλο Δικωμίτη... Τελευταία φορά που είχα έρθει Στάρμπακς ήταν με τον Chris, Sean, και Vicente (οι συγκάτοικοι στην τρέλα) τότε που είδαμε το Zoolander με τον Μπέν Στίλερ τζι απποθήκαμεν τζιαι εθέλαμεν σσιού τζιαι καλά να πιούμε Orange Moccha Frapuccino (προφέρεται χαζοχαρούμενα).
Ένιγουέϊ...Πετάγετε σαν κουγκάς μπροστά μου μια ασιατοκαναδή, απ' αυτές που είναι γεμάτοι η τόποι, και μες στην τρελλή χαρά με ρωτά "Morning! How are you todayy? What can I get for you?"
Σίγουρα η ευγένια βγάζει το φίδι απ την τρύπα αλλά όταν είμαι μίζερος θέλω όλοι νάναι μίζεροι, όχι μες την τρελλή χαρά. Στο κάτω κάτω πιος φυσιολογικός φοιτητής είναι με τις καύλες πρωί ξημέρωμα;
"Can I have a small coffee please?" ρωτάω αφελέστατα. Ξέχασα πως στα Στάρμπακς μιλάνε άλλη γλώσσα που πρέπει να την μάθεις αν θέλεις να πιείς τα παλιοζούμια τους.
"Will that be a latte, mocha, macciato, frapeccino, espresso, ristretto, vanilla latte, our special pumpkin caramel latte, an Americano or a regular coffee?"
Μέχρι το μακκιάτο άκουσα, μετά έχασα τον ειρμό της σκέψης.
"No, a French coffee" δήλωσα εννοώντας καφέ φίλτρου.
"Sorry, today we only have Antigua Guatemala (Fairtrade) and Sunrise Kenya".
"What?"
"We do not have French Βistro Roast today, only Antigua Guatemala and Kenyan".
Αρχίζουν να ψηλώνουν οι στροφές μου...Έναν καφέ εζήτησα τα ευλοημένα..
"One Kenya" λέω ελπίζωντας να είναι καφές.
"Would that be a tall, grande, or Venti?"
"Come again?"
"TALL, GRANDE, OR VENDI?"
Αμαναμουαμαναμου, φκάλλει μου γλώσσα! Θα πιάσω την Κινεζόφατσα της πρωί ξημέρωμα να την κάτσω μες την μηχανή του εσπρέσο να την κάμω ατμό.
"A small one!"
"A tall one then?" Α ρε μαλάκα Σταρμπακς! Ο πλανήτης όλος έχει μικρό, μέτριο και μεγάλο, τα Στάρμπακς, ττόλ, γκράντε τζιαι βέντι! Αϊ σσιχτίρ! Εν ο χάρος μου να έρκουμε Κύπρο, να με τραβολογάνε οι γνωστοί Στάρμπακς διότι νομίζουν εν ο καλύτερος καφές του κόσμου, και να πάω να παραγγείλω τον υπερτιμολογημένο μου καφέ και να μου μιλούν τα μαλακισμένα τα μπαρρίστα Εγγλέζικα! Ε ΤΖΙΑΙ ΧΕΪ ΡΕ! ΕΜΙΛΑΝ ΤΖΙΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ!
Με τα πολλά εξηγούμαι και πάω να πληρώσω.
"Would you like a cookie with your coffeε?"
"Ίντα πράμα;"
"Excuse me?" (Όϊ εννά σε κάμω πούλλα!)
"What thing?"
"I said, would you like a cookie with your coffee?"
"For vuttin?"
"Excuse me?" (Φιρφιρής - Κινέζα 1-1)
"Vuttin? You don't know?" και κουνάω το χέρι μου σαν να βαστώ ξυλάκια και να προσπαθώ να πιάσω ένα σπυρί ρύζι.
"Sir, we have chocolate chip cookies, blueberry muffins, scones, biscotti, and granola bars".
Εκείνη την ώρα με σκουντάει ο πισινός που βιάζεται. "Hey buddy, hurry up!"
Γυρίζω πίσω και βλέπω πως είναι του χεριού μου οπότε πουλώ τσαμπουκά άνετα.
"You see me as I see you?" και γουρλώνω το μάτι μου.
"Take your time dude!" απαντά χεσμένος ο τύπος σαν σκυλί με την ουρά στα σκέλια. Όλοι οι Καναδοί βιαστικοί, δεν κάθονται να απολαύσουν τη ζωή, γιαυτό τζι εν έτσι ασπρουλιάρηδες όπως τους αρρωστημένους.
Τέλος πάντων....
Αγοράζω πισκοττούι να κάμω βουττί κι η κοπέλα μου δίνει ρέστα και εκεί που πάω να φύγω πέρνει μια Starbucks Card και προσπαθεί να με ρωτήσει αν θέλω να αγοράσω. Το βλέμμα μου δεν αφήνει περιθώρια...Μετανιώνει...
"Have a nice day!" λαλεί μου.
"Grrhmph!" απαντώ άναρθρα.

Ετοιμάζωτον καφέ και κατόπιν, κάθομαι σε μια γωνιά έξω και προσπαθώ να απολαύσω τον καφέ μου. Βγάζω τον σκούφο ξεχνώντας πως το κεφάλι μου είναι ξυρισμένο. Πρέπει να έκαμε παγετούι η κκελλέ μου γιατί ετουρτούρισα. Ξαναβάζω τον σκούφο και βγάζω το βιβλίο με τα Σουντόκου μιας και δεν έχω εφημερίδα σήμερα. Αλλά επειδή έχω ρέντα σήμερα όλα τα σουντόκου είναι λυμένα (είμαι άρρωστος) και νευριάζω που το κουβαλούσα όλη μέρα το βιβλίο άδικα. Πάω να ανάψω τσιγάρο και το κακό τριτώνει.. Ο γαμημένος αναπτήρας δεν δουλεύει. Τραμπάρω τον αναπτήρα του διπλανού και χαμογελό με το συγκαταβατικό, γεμάτο κατανόηση χαμόγελο, που έχουν οι καπνιστές. Με την δική μου τύχη μάλλον θα πεθάνω από μετεωρίτη την νύχτα που θα καταφέρω να κάμω παρτούζα με 2 Playmates. Αν ήμουν αρνί θα είχα τα γενέθλια μου τιν Κυριακή του Πάσχα..Κάπως έτσι.

Με τα πολλά βρίσκω κάτι να διαβάσω από το διπλανό τραπέζι, το πρώτο τσιγάρο της ημέρας στο χέρι, και ξαφνικά όλα πάνε καλά. Η ζέστη από το ποτήρι του καφέ διαχέεται στα δακτυλά μου, ο ήλιος κάπου ξεπετάγεται και τα μεγάφωνα παίζουν πρωί ξημέρωμα τα acid κομμάτια του Sergio Mendez. Φέρνω το ποτήρι του καφέ σιγά σιγά στα χείλη μου. Τόσο σιγά, σχεδόν ηδονικά.. Διαβάζω την ανακοίνωση στην ετικέτα που λέει "Warning: The Beverage you are about to enjoy is extremely hot!" Δεν θα πιώ καφέ σήμερα, θα τον απολαύσω (υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες θα νευρίαζα με την ηλιθιότητα της ανακοίνωσης και την χρήση της λέξης enjoy αντί consume ή drink)! I'm a happy dog!
Αγγίζω το πλαστικό στα χείλη μου και νιώθω το ζεστό ατμό να βγαίνει από την τρυπίτσα του καππακλιού και να γαργαλάει τους αισθητήρες της μύτης μου σαν μια μικρή οργασμική εμπειρία. Νιώθω τον καφέ στην άκρη της γλώσσας μου. . .

ΧΤΙΤΖΙΟΝ!!!!!!!!! ΓΑΜΩ ΤΑ SOY-MILK!! ΕΒΑΛΑ SOYMILK ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ!!! ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ ΓΑΜΩ! Ο ΚΑΦΕΣ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ!!!!! ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΠΟΥ ΕΚΑΤΣΕΝ ΤΟ ΠΠΟΥΣΤΟΓΑΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ!

Λίγες στιγμές παιρνούν και διαπιστώνω ότι είμαι θέαμα. Ηρεμώ και ανασυγκροτούμαι. Πάνω απ'όλα αυτοέλεγχος. Αυτή θάναι μια ηλιόλουστη μέρα και μια πανέμορφη κοπέλα κάθεται στο διπλανό τραπέζι με το σκύλο της, βγάζει το βιβλίο της με τα Σουντόκου (θα την παντρευτώ!) και μου χαμογελά...φαίνεται υπάρχουν βιτσιόζες που τους αρέσουν οι κκέληδες αξύριστοι...
Χαμογελώ πίσω και σκέφτομαι αφορμή να την πιάσω κουβέντα. Προσπαθώ να φιλέψω το σκύλο και να τον χαϊδέψω.
"Here boy!" τζιαι πισκαλώ του να' ρτει. Ο σκύλος ξξιππάζεται τζιαι λάσσει μου. Ξιππάζουμαι τζιαι εγώ που το λάξιμο τζιαι σιονώνω τον καφέ πάνω μου ο οποίος είναι extremely hot όπως ελάλεν η ετικέττα. Βάλλω την παουρκά τζιαι ξιτιμάζω πουμέσα μου. Ώστε να καταλάβω τη έγινε η κοπέλλα φεύγει, ο σκύλος με το πισκοττούι μου στο στόμα του (ίσσιαλλα νάσει λανέϊτ) κι εγώ με δκυό σκέλη καμένα.

Αρχίζω να γελώ νευρίκα, παραληρώντας...Έφτασα τη νιρβάνα...
"Ού στραβάρα μου! Έμεινε μου η τάτσα!"



Υ.Γ. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΥΧΗΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ Ο ΣΚΥΛΟΣ! ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΑ ΠΟΤΤΕ ΜΑ ΠΟΤΤΕ!