Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Κάθε μέρα ζούμε μικρούς εξευτελισμούς. Κάθε μέρα κάποιο συμβάν, που αν του δώσουμε την πρέπουσα σημασία, μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε μικρότεροι, μειωμένοι. Μπόρεί να είναι ο μάστρος που μας έκατσε τις φωνές και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γιατί χρειαζόμαστε τη δουλειά, μπορεί να είναι ο ΜΜΑΔίτης που μας πιάνει στα πράσα με τη φιλενάδα μας στο πάρκιγκ της κρατικής έκθεσης τίτσιρους τζιαι δεν μπορούμε να του πούμε τίποτε γιατί θα μας κάμει να πιτιλλούν τα γαίματα μας, ή γενικά οποιαδήποτε άλλη αδικία γίνεται εις βάρος μας χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Ο μεγαλύτερος εξευτελισμός όλων όμως είναι αδιαμφισβήτητα το να ταξιδεύεις αεροπορικώς Economy Class.

Καταρχάς η θέσεις οικονομίας δεν έχουν καθόλου ωραίο ή καλόηχο όνομα. Συνήθως είναι Economy Class, Coach class, Traveller Class και κάτι τέτοιες μαλακίες δίχως νόημα εν αντιθέση με το Bussiness, First Class, Executive Class. Ακόμη και στις Κυπριακές Αερογραμμές η θέση Αφροδίτη ονομάζεται από μια θεά γεννημένη από ένα αρχίδι η οποία κι αυτή ήταν Budget, παντρεμένη με ένα ανάπηρο και κυκλοφορούσε τιτσίρα τραππηδώντας την κάθε πούτσα που έβρισκε στο διάβα της, ενώ η θέση Απόλλων ονομάζεται από τον θεό του Ήλιου και των τεχνών που είχε και καλή φήμη παρά σαν το δικό μας το τσουλί.

Ο όλος εξευτελισμός ξεκινά από το αεροδρόμιο. Οι επιβάτες Economy πρέπει στα αεροδρόμια να στέκονται γραμμή σαν τους λιμασμένους της Σομαλίας και της Ρουάντας μπροστά από το καμιόνι των Ηνωμένων Εθνών. Ο κάθε βρωμιάρης backpacker στέκεται μπροστά σου και προσπαθεί να σου πιάσει τη θέση ενώ συνήθως όσοι έχουν προβληματικά εισητήρια συμβαίνει να είναι επιβάτες της εν λόγω κατηγορίας. Οι δε καλοντυμένοι επιβάτες της Μπίζνες Κλάςς έχουν το χαλάκι τους στρωμένο (εμ βέβαια, δεν είναι πλέμπα σαν εμάς) και τελειώνουν στο πι και φι, όσο για να προλάβουν να πάνε στο Bussiness Lounge για να απολαύσουν το καπουτσίνο τους και να διαβάσουν το Economist. Για τους υπόλοιπους καλό είναι και το υπερτιμολογημένο νέσκαφε του Σμπάρο.

Κατόπιν, στην αίθουσα αναμονής έχουν προτεραιότητα στην επιβίβαση, παντές τζιαι το αεροπλάνο θα πετάσει αν δεν μπουν τζίνοι μέσα. Αν δεν το ξέρατε, ο λόγως που έχουν προτεραιότητα είναι για να κάθονται στις θέσεις τους όταν θα μπαίνετε εσείς μετά ώστε να σας τρίβουν στη μούρη την ανωτερότητά τους και το στάτους τους. Αφού λοιπόν μπείτε στο αεροπλάνο αναγκάζεστε πάντα μα πάντα να περάσετε πρώτα από την αναβαθμισμένη θέση ώστε να θαυμάσεις την άνεση των δερμάτινων καθισμάτων, την προσωπική τηλεορασούλα και την ευρυχωρία τους και τον δίσκο με τα complimentary ποτά που δεν θα δείς ποτές σου. Μέχρι να φκάλεις τα μμάθκια σου η αεροσυνοδός σου θυμίζει με εκείνο το ψεύτικο χαμόγελο που μοιάζει σαν ψύξη προσώπου πως πρέπει να προχωρήσεις.
Αφού φτάσεις στη θέση σου βασανίζεσαι να σφηνώσεις τα πράματα σου στο ερμαράκι πάνω από το κάθισμά σου που σχεδόν είναι πάντα γεμάτο και κατόπιν να κάνεις ακροβατικά προσπαθώντας να δρασκελίσεις τον συνταξιδιώτη σου για να κάτσεις στη θέση σου (αν είναι ελεύθερη). Μόλις κάτσουν όλοι με χίλια ζόρια η πεντάμορφη αεροσυνοδός που εξυπηρετεί την bussiness class τραβάει την κουρτίνα ώστε τα εκλεπτισμένα αυτία των μπιζινεκλασάτων απομονωθούν από το θόρυβο του όχλου. Αν ήταν δυνατόν θα το έκλειναν και αεροστεγώς μπας και τους φάμε το οξυγόνο.
Ο κόσμος της μπίζινες κλας χαρακτηρίζεται από ευγένια, καθαριότητα, λεπτότητα και σεβασμό. Οι συνταξιδιώτες σου εμπίπτουν όμως σε αυτές της κατηγορίες :

Βρωμιάρηδες: Γέροι, Ινδοί, Πακιστανοί κλπ Κοινό χαρακτηριστικό τους η κακή προσωπική υγιεινή. Αν δεν βρωμούν για θρησκευτικούς λόγους, τότε θα είναι άλουτοι, η θα κλάννουν και θα κάμνουν τους αχάπαρους, ή θα φκάλλουν τα παπούτσια να αεριστούν τα πόδκια τους τζιαι νιώθεις σαν Εβραίος σε θάλαμο αερίων. Γυναίκες με βρέφη χεσμένα επίσης ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Θορυβώδεις: Τύποι με ipod στο διαπασών να κάμνουν τουρου τουρου τα μπασα, με τα laptop να βλέπουν ταινίες ή που κάθονται κοντά σε δικούς τους ανθρώπους και αποφασίζουν να πιάσουν την κουβέντα. Όσο πιο ηλικιωμένοι τόσο το χειρότερο γιατι βαρυκουφούν τζιαι πρέπει να φωνάζουν. Μωρά που κλαίσιν γιατί πονούν τα φκια τους που απογειώνετε το αεροπλάνο ή αυτιστικά μωρά που κάμνουν συνέχεια παράξενους ήχους.

Ενοχλητικοί: Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όσοι θέλουν να σε πιάσουν κουβέντα ενώ διαβάζεις ή κοιμάσαι (πόθθεν είσαι ρά κορού, τίνος είσαι ρε παλλικάρι κλπ), γυναίκες που κατουριούνται κάθε δεκαπέντε λεπτά, μωρά τετράχρονα που κάθε λλιον ρωτούν "παπά τί εν τούτο, παπά τι εν τζίνο, παπά θελει πολλίν ωρα ακόμα ; " και τέτοια.

Κατά φαντασίαν μπίζινες κλαςς: Ειδική κατηγορία που ανήκουν συγκεκριμένα είδη αντρών. Πργματικά νομίζουν ότι ταξιδεύουν μπίζινεςς κλαςς. Τραβάνε το εξειδικευμένο τους περιοδικό ή τους New Work Times και κάμνουν πως καταλάβουν. Καλά ρε κουμπάρε, αν εκαταλάμβαινες που μπιζινεςς ας πούμε γιατί ταξιδεύεις ικόνομι; Παραγγέλουν κρασί με το τον εμετό που σου σερβίρουν για φαϊ φαντασιώνοντας πως πρόκειται για το μποζολέ ή το μπορντώ της μπιζνες κλάςς. Είναι η πρώτη που θα κάμουν φασαρία και σαματά αν τους πιάσεις τη θέση κατά λάθος ή κάτι πάει στραβά.

Και έτσι περνά η πτήση, τα φτηνά ποτά διαδέχονται το ένα το άλλο (οι αερογραμμές προσπαθούν να σε μεθύσουν για να μην καταλάβεις τα ρεζιλίκια τους) και φτάνεις τελικά στον προορισμό σου. Την ώρα που κατεβαίνεις αντιλαμβάνεσαι ότι "αυτοί" απόλαυσαν φαγητό αλα κάρτ, και η αεροσυνοδός τους είναι άγγελος μπροστά στην μέγαιρα που σε εξυπηρέτησε εσένα. Εννοείται ότι έχουν γίνει καπνός καθώς έχουν προτεραιότητα και στην αποβίβασ, έχοντας αφήσει πίσω τα εξεζητημένα έντυπά τους γιανα σου υπενθυμήσουν το στάτους τους.

Φυσικά θα μου πείτε "Καλά ρε κουμπάρε, αφού πληρώνουν, εσένα πιο το πρόβλημά σου;" Απλούστατα, το ικόνομι κλαςς είναι τόσο χάλια διότι αν ήταν καλύτερο ουδείς θα είχε κίνητρο για να πληρώνει τον κούκο αηδόνι για να πετάσει φέρστ κλάςς (2.5χ την τιμή του ικόνομι). Είναι η ίδια αρχή που αποθαρρύνει την εγκατάσταση τραπεζιών στο ικόνομι κλαςς των τραίνων (που μπορεί να γίνει με ελάχιστο κόστος). Δηλαδή οι εταιρίες για να προσελκύσουν τους πλούσιους τραβούν την βιλιά σε εμάς τους υπολοίπους. Αν δεν με πιστεύετε διαβάστε το The Undercover Economist του Harford (Oxford University Press) όπου θα μάθετε αυτό και πολλά άλλα (όπως λχ γιατί τα Σταρμπακς είναι τόσο ακριβά και γιατί είναι αδύνατο να αγοράσεις μεταχειρισμένο αυτοκίνητο της προκοπής).

Η αλήθεια είναι πως πολύ θα το ήθελα να ταξιδεύω Πρώτη θέση και ελπίζω μια μέρα να τα καταφέρω να ξεφύγω από τα κάτεργα. Ποιός ξέρει; Ίσως στην Πρώτη πρώτη θέση να σου κάμνουν τζιαι πίππα. Στο κάτω κάτω την πλήρωσες...