Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Λίγα πράματα σιχαίνομαι τόσο, όσο τις δημόσιες τουαλέτες. Ακόμη και σε σπίτια των φίλων μου αισθάνομαι άβολα, χωρίς να αμφιβάλλω για τα επίπεδα υγιεινής μιας και καθαρίζει η μάνα τους, αλλά με τις δημόσιες τουαλέτες παραπάει. Όχι μόνο είναι αισχρές και βρώμικες, αλλά και άβολα σχεδιασμένες για να κάνουν τη ζωή των αντρών δύσκολη. Και εξηγώ.
Καταρχάς, οι αντρικές τουαλέτες είθιστε να βρίσκονται δίπλα από τις γυναικείες. Αν βρίσκεσαι σε ξένη χώρα όπου η γλώσσα σου είναι παντελώς άγνωστη χέσε μέσα και τρέχα να καταλάβεις τί σημαίνει ember και τί asszony (Άντρες και Γυναίκες στα Ουγγαρέζικα μιας και ρωτάτε). Αν δεν υπάρχουν πινακίδες με εικόνες το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να δεις πια πόρτα από της δύο έχει bouncer και τροχονόμο οπόταν και ξέρεις πως είναι των γυναικών.

Οι αντρικές τουαλέτες, όταν τις επισημάνεις, αποτελούνται από τρία κυρίως μέρη: τον ουρητήρα, την τουαλέτα, και τον νιπτήρα. Ο ουρητήρας κανονικά πρέπει να βρίσκεται στο ύψος ενός μέσου άντρα ώστε με ευκολία να κρατά το μόριό του και να κάμνει πισσιά του χωρίς την ανάγκη για ακροβατικά, αυτό εξυπακούει εξάλλου και η κοινή λογική. Στις δημόσιες τουαλέτες όμως η κοινή λογική δεν έχει θέση. Ο ουρητήρας βρίσκεται πολύ χαμήλα οπόταν και πρέπει να σκύβεις μπροστά για να μεν κάμεις τους τόπου γέρημους, και όταν δεν βρίσκεται χαμηλά τότε βρίσκονται σχεδόν πάντα πολύ κοντά αναμεταξύ τους. Το κατούρημα είναι προσωπική υπόθεση και δεν κάνει να έχεις τον κάθε κουρούπεττο πάνω από τον ώμο σου. Τυγχάνει επίσης οι τουαλέττες να τραβάνε το χειρότερο είδος κόσμου, όπως άστεγους και μεθυσμένους, που πάντα θέλουν να σε πιάσουν κουβέντα.
Εκεί που στέκεσαι λοιπόν και κάνεις την ανάγκη σου μοναχός σου, νάσου και ο ρακένδυτος άστεγος ο οποίος αποφασίζει να κατουρήσει μαζί σου και να σε πιάσει και κουβέντα. "Nice weather today ain't it mate? I saw you smoking outside, mind if I bum a cigarette off you?" Ή ο μεθύστακας παπούς του Ποπάϋ που ερμηνεύει δραματικό μονόλογο του τύπου "Fucking bastards, throwing me out like that. Fuck that shit man, you know?, fuck that shit. I don't fucking need them fucks! Fucking pricks!" Όταν δεν είναι άστεγος ή μεθύστακας τότε είναι μάυρος οπότε και στέκεσαι στη γωνιά κρύβοντας τη τσουτσού σου μή γίνεις και ρεζίλι διότι οι μαύροι, επειδή την έχουν που την έχουν, ανεμίζουν την όπως το φλάμπουρο και στέκονται και δυο πόδια πιό πισω για να μεν τα πιτσικλούν πάνω τους. Οι Ασιάτες, στους οποίους μπορούμε εμείς οι Καυκάσιοι να παίξουμεν τους βιλλάδες πάντα στέκουνται στην άλλη άκρη διακριτικά και ταπεινά. Το μεγαλύτερο δράμα είναι όμως οι τουαλέτες. Δεν θα συζητήσω το θέμα καθαριότητα διότι μπορεί να τρώτε και δεν θέλω να σας κάμω να νεκατσιάσετε. Ας υποθέσουμε ότι η τουαλέττα δεν μοιάζει λες και έκανε έκρηξη ο κώλος κάποιου. Πρώτα απ'όλα είσαι αναγκασμένος να ακούσεις τα γύρω τεκτενόμενα. Αν ο διπλανός σου έφαε κάτι βαρύ το μεσημέρι το νοιώθεις στα μειλίχια σου και μπορείς ακόμη να δεις τα πόδια του που κινούνται σπασμωδικά και την ζώνη που κάνει "κλινγκ κλινγ στο πάτωμα" ενώ προσπαθεί να ανακουφιστεί. Οι τυχεροί που πιάνουν μεσαία τουαλέτα έχουν τo προνόμιο να ακούνε τους πιο αισχρούς θορύβους σε Dolby Surround. Μόνη παρηγοριά σου είναι τα ευφυέστατα σχέδια και στοίχοι στους τοίχους. Επαρκούμαι να πω ότι η φαντασία τον αντρών εν ώρα ανακούφισης αφήνει πολλές προσδοκίες για το ανθρώπινο γένος. Ουδείς μπορεί να αφοδεύσει με την άνεσή του διότι πάντα θα υπάρρχει κάποιο πρόβλημα με την πόρτα. Ή που δεν θα κλείνει διότι κάποια αλητόπαιδα έσπασαν το λουκέτο, ή γιατί η πόρτα έχει μια χαραμάδα ΤΟΣΗ και φαίνεσαι απ'έξω.
Όταν τελειώσεις την ανάγκη σου και γλυτώσεις τη ψυχρολουσία διότι η εν λόγω τουαλέτα λειτουργέι με ηλεκτρονικό μάτι που μιτσοκαμμώντας νόμισε πως τάραξες από τη θέση σου, ψάχνεις απεγνωσμένα για χαρτί υγείας (περιμένατε να γράψω κωλόχαρτο, έτσι;). Σε όλα τα σπίτια, σε όλες τις οικίες του κόσμου, δεν πα' νάναι οι τουαλέτες Τούρκικες και να πρέπει να τσουλλοκάθεσαι, το ρολό βρίσκεται πάντα μα πάντα δίπλα σου ώστε να μπόρεις να κόψεις όσο χρειάζεσαι χωρίς να ταλαιπωρήσαι. Στις δημόσιες τουαλέττες όμως το χαρτί βρίσκεται σε ένα πλαστικό κατασκεύσμα του οποίου η ωπή (η σσισμαδκιά για όσους δεν ξέρουν) βρίσκεται απέναντι από εσένα. Αυτό σε αναγκάζει να σκύψεις όσο γίνεται πιο μπροστά τουμπόνωντας τα οπίσθιά σου (και να ευχεσαι να μην σε δει ο διπλανός γιατί ο τοίχος είναι τρυπημένος). Εκεί που τραβάς με δύναμη το χαρτί να το κόψεις νασου και το τρίψιμο στα μεταλλικά δοντάκια που κόβουν το χαρτί και ο κίνδυνος αιμορραγίας. Όσοι παραπονιούνται για την ποιότητα των δημόσιων τουαλέτων τουλάχιστον έχουν επιλογή στο χαρτί το οποίο βγαίνει σε δύο είδη:Τσιγαρόχαρτο και γυαλλόχαρτο. Το μεν τσιγαρόχαρτο πρέπει να το τυλιχτείς σαν μούμια για να κάμεις την δουλεία σου διότι εν διάφανο όπως το φύλλο του μπακλαβά, το δε γυαλλόχαρτο είναι τόσο σκληρό που παρακαλάς Αγίους και Παναγίες να τελειώσει το μαρτύριο σου σύντομα χωρίς να ξιπετσιστείς.
Υποθέτοντας επίσης πως δεν είμαστε καμιά ξιμαρόρατσα όπως τους Εγγλέζους, το τελευταίο που μένει είναι το πλύσιμο των χεριών. Οι νιπτήρες έρχονται, όπως το χαρτί υγείας, σε δύο είδη: αυτόματοι ηλεκτρονικοί, και κανονικοί με πίεση. Στους αυτόματους πρέπει να τοποθετήσεις το χέρι σου από κάτω για να τους ενεργοποιήσεις, πράμα που σπανίως δουλεύει. Μόλις μετανιώσεις και πας να αλλάξεις νιπτήρα, νάσου και το νερό! Βάζεις το χέρι από κάτω να πλυθείς, σταματά. Αρχίζει το παιχνίδι του ποντικιού με την γάτα όπου προσπαθείς να ξεγελάσεις το νιπτήρα για να βγάλει νερό. Οι κανονικοί νιπτήρες έχουν την τάση να πιτιλλούν το νερό με πίεση με αποτέλεσμα, αν δεν κρούσεις λόγω ακανόνιστης θερμοκρασίας, να γίνεις σούππα λούμα και να αρχίσεις να βρίζεις. Προσπαθείς να στεγνώσεις με τον ηλεκτρονικό στεγνωτήρα αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτε δεν στεγνώνει. Και έτσι ταπεινομένος φεύγεις σα βρεγμένη γάτα. Άλλη φορά σαν κατουρήσεις σπίτι σου...