Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Ο πιό κάτω διάλογος θα μπορούσε να ήταν πραγματικός. Δηλαδή, όλα τα μέρη του διαλόγου είναι πραγματικά ,αλλά έγιναν σε διαφορετικές μέρες.

Χαρακτήρες: ΦΙΡ=ΦΙΡΦΙΡΗΣ, ΠΑΦ=Παπά-Φιρφιρής, ΜΑΦ=Μαμά Φιρφιρή, ΣΤΕ=Στετέ.

Ντρίιιιιιινγκ το τηλέφωνο…Εγώ με την το μμάτι γαρυλλομένο να απαντώ γιατί γράφει Anonymous και μόνο η μάνα μου έχει έτσι θάρρος και ορέξεις…

ΦΙΡ- Μμμμμ…ναί;
ΜΑΦ- ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΡΦΙΡΗ! ΤΖΟΙΜΑΣΑΙ;
ΦΙΡ- Ετζοιμούμουν…
ΜΑΦ-Εξύπνησα σε;
ΦΙΡ- Έννεν τίποτε. Πάντα έθελα να ξυπνώ που τες έξι…
ΜΑΦ-Επιάσαμε να δούμε τί κάμνεις.
ΦΙΡ-Είμαι καλά μάμμα…
ΠΑΦ-ΦΙΡΦΙΡΗ!!!! Κάτι επείραξα πας το πρόγραμμα με το email τζιαί φκάλλει μου έρρορ!
ΦΙΡ-Πάλαι εξέχασες να βάλεις αποστολέα.Τσίλλα με το μάους πας το άντρες.
ΠΑΦ- Με αρσενικούς με θηλυκούς θωρώ!
ΦΙΡ-ADDRESS παπά! ADDRESS!
ΠΑΦ- @#^%$%&^ Ευλοημένο! Τσίλλώ το τζιαί δεν παθκιέται!
ΜΑΦ-Φέρμου να δοκιμάσω!
ΠΑΦ- Φύε που τζιαμαί, εννά τα στραώσεις τέλεια!
ΣΤΕ-(200 ντεσιμπέλ φωνή) ΝΑΙ ΑΛΟΟΥ!!!!
ΦΙΡ-Γιά σου γιαγιά, είσαι καλά;
ΣΤΕ-Τί κάμνεις άγγελε μου;
ΦΙΡ-Καλά. Έτω…δκιαβάσματα.
ΣΤΕ-Άτε τζιαι να σε δώ δάσκαλο, να σε δώ.
ΦΙΡ-Έννεν δάσκαλος που σπουδάζω γιαγιά.
ΣΤΕ- Τί σπουδάζεις καλώ. Δικηόρος;
ΦΙΡ-Όϊ γιαγιά. Γιατί ρωτάς αφού έν αθθυμάσαι;
ΣΤΕ-Ρωτά με η μπακκάλενα τζιαι ένηξέρω να της πώ.
ΠΑΦ-Δκυώ όξα μιά φορά να το κλίκκάρω;
ΜΑΦ- Μιά φορά.
ΠΑΦ- Εσού πού καταλάβεις;
ΦΙΡ-Δκυό φορές.
ΜΑΦ-Κκελλέ…
ΣΤΕ-Άτε, να τελειώσεις με το καλό τζιαι να έβρεις καμιά κοπέλλα καλή να σε αρμάσουμε…
ΦΙΡ-Είμαστε πολλά εντάξει γιαγιά. Επήρα το μάθημά μου.
ΣΤΕ-Όϊ χρυσαφένε μου. Μεν λαλείς έτσι…
ΜΑΦ- Πότε εννά έρτεις Κύπρο..
ΦΙΡ-Ένας ένας, να προλαμβαίνω να απαντώ…
ΠΑΦ-Τούντο κουμπί που γράφει Σκάϊπ τί κάμνει;
ΦΙΡ-Μέν το πατήσεις..τέσσερεις του Νιόβρη φτάνω Κύπρο τζιαι μετά Βουδαπέστη.
ΠΑΦ-Πέρνεις με τζιαι μένα; Χαρ χαρ χαρ…
ΦΙΡ-Αν σου διά άδεια εξόδου η μάνα μου πέρνω σε…
ΜΑΦ-Ίντα πράμα;
ΣΤΕ-Τούτη η Βουδαπέστη ίντα φαϊν ένει;
ΦΙΡ-Εν τζίκάτω που σπουδάζει ο Σ.
ΣΤΕ-Όϊ να μας φέρεις καμιάν αμύρωτη! Τούτες εν ριάλια που θέλουν!
ΦΙΡ- Εεεε….
ΣΤΕ-Να ακούεις την γιαγιά σου.
ΦΙΡ-Ντάξει γιαγιά..
ΜΑΦ-Κλάτσες χοντρές φορείς;
ΦΙΡ-Εν το πίστεύκω.Έν είμαι μωρο!!!!!!
ΠΑΦ-ΜΑΦ! Μέν του μάσιεσαι του μωρού…
ΦΙΡ-Σχεδόν να σου πώ θέκκιου…
ΠΑΦ-Έννεν τίποτε…
ΜΑΦ-Τζιαι πρόσεχε το διαβατήριο σου να μεν το χάσεις πάλαι…
ΣΤΕ-Μα έχασεν το διαβατήριον του πάλαι;
ΦΙΡ-Μεν έσιεται έννοια. Όλα υπό έλεγχο.Όϊ γιαγιά. Έν το έχασα.
ΣΤε-Αν το έχασες έχουμεν έναν συγγένη μες τα διαβατήρια.
ΦΙΡ-ΔΕΝ ΕΧΑΣΑ ΤΙΠΟΤΕ!
ΜΑΦ-ΠΑΦ: Μεν φωνάζεις της γιαγιάς σου.
ΦΙΡ-ΜΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΒΑΛΤΟΙ ΠΡΩΙ ΞΗΜΕΡΩΜΑ!;
ΣΤΕ-Μέν μαραζώνεις γίόκκα μου…

Σήμερα είπα να γράψω για τα πράματα που με νευριάζουν γενικά. Κάποια είναι δικαιολογημένα και κάποια αδικαιολόγητα αλλά που με νευριάζουν όπως και να χει. Σύντομα (όταν μας συνδέσουν στο σπίτι) ελπίζω να έχω περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με το μπλογκ καθότι το τρέξιμο σπίτι-πανεπιστήμιο δεν μου το επιτρέπει μέχρι στιγμής.

Καυκάσιοι με dreadlocks: Ο Μπόμπ Μάρλεϋ και οι Τζαμαϊκανοί είναι λίγοι και μετρημένοι. Πόθθεν εις τα πόθθεν να θωρώ άσπρους να μου έχουν τα μαλιά τρετλοκς τζιαι ράστα! ΗΜΑΡΤΟΝ! Θέλω να τους πιάσω που τα μαλιά τους τα ξιμαρισμένα τζιαι να τους κουτουλλήσω πας το κουγκρίν. Κανεί που είναι λετσωμένα και λιγδαρισμένα, φορούν μου τζιαι τζίνα τα παντελόνια τα γέριμα όπως τους ΕΟΚΑβητατζήδες τζιαι χαλούν μου την μέρα μου. Ναί, έχουμε δημοκρατία, ναι σεβόμαστε τη διαφορετικότητα, ναι δικαίωμαν τους ναν όπως τους κκιλίντζιρους αλλά εγώ νευριάζω. Τί παει να πεί κύριε ότι πρέπει να σε θωρώ πρωί ξημέρωμα να μου το παίζεις ράστα. Πάεννε λούθου and get a job! Ξημαρισμένοι! Αθκιασερέψετε γμτ! Το ίδιο ισχύει τζιαι για τους Γκοθ! “ΟΥ!! Δέτε με είμαι κολλημένος με το θάνατο τζιαι τα κοτσινάθκια τα μαύρα τζιαι τα σκουλαρίτζια τα εξτρίμ! Επέρασα δύσκολη εφηβία τζιαι αφήστε με ήσυχο αλλά θα ντύνουμε όπως το φάντασμα για να μου διάτε σημασία! Είμαι Γκοθ! Ουυυυ!!!” Αϊσσιχτιρ!

Γεναίτζες που οδηγούν τζιαι καπνίζουν: Κι εγώ οδηγώ τζιαι καπνίζω. Δεν ξέρω γιατί αλλά βρίσκω κάτι πολύ non-feminine σε γυναίκες να καπνίζουν και να οδηγούν την ίδια ώρα. Είμαι αδικαιολόγητος αλλά φακκά μου. Ίσως υποσυνείδητα να με κτυπά στο φαλλοκρατικό μου αλλά πάλε εν πολλά άσχημο θέαμα. Δεν ξέρω.

Να απαντάς το μόπαϊλ άμα είσαι με άλλους σε δημόσιο χώρο: Να πηγαίνω με φίλες ή φίλους για καφέ και κάθε λλίγο τίρι-τίρι το μόπαϊλ να παίζει. Όϊ τηλέφωνα, Όϊ μηνύματα. Τζιαι λλίν αντροπή ρε κουμπάρε! Εν μες σε στάυλο που μεγάλωσες; Είμαι αόρατος; Υπάρχω; Εκανονίσαμε να βρεθούμε για να τα πούμε τζι εσύ απαντάς τα τηλέφωνα; Δικαιολογίες του τύπου “ενα λεπτό να απαντήσω”, “εν η μάνα μου/παρέας μου/φίλος μου” δεν παρπατούν. Και λίγη ευγένεια στο κάτω κάτω. Κλείστο το ευλοημένον! Δεν είναι το τέλος του κόσμου! Η ζωή συνεχίζετε και με μια αθόρυβη αναπάντητη κλήση. Το τηλέφωνο δεν είναι προέκταση του χεριού μας. Απαντώ τηλέφωνο δεν συνεπάγεται πως υπάρχουμε. Το να μιλάμε με τον άλλο που είναι μαζί μας face to face συνεπάγεται πως υπάρχουμε. Πριν τα μόπαϊλ πως τα καταφέρναμε δηλαδή;

Να προσπαθώ να μιλήσω με πραγματικό άνθρωπο από τηλεφώνου: Να τηλεφωνώ της ΒΤ και να προσπαθώ να μιλήσω με κάποιο. Περνώ από ένα blabbyrinth επιλογών. Αν θέλετε να γοράσετε κάτι πατάτε 1, αν θέλετε να πληρώσετε το λογαριασμό σας πατάτε 2, αν θέλετε να μας ξιτιμάσετε πατάτε 3 κλπ. Περνάς μετά από ένα τέταρτο από όλες τις επιλογές και σε βάζουν σταντμπάϊ ακούγοντας μουσική ασανσέρ ή μουσική που παίζουν σε γάμους σε ξενοδοχεία. Κάθε τόσο νάσου κι η ανακοίνωση “Your call is important to us! Thanks for CHOOSING to wait!” ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΞΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ !#$$@^#^%^Ε%&νοι!!!!!!! Σιγά να μεν διάλεξα να καρτερώ σαν τον μαλάκα τζιαι προσπαθείτε να με φταίξετε εμένα! Τζιαι άμαν απαντήσετε ο τηλεφωνητής ναν στην Ινδία τζιαι να μεν μπορώ να συνεννοηθώ μαζί του!! ΕΛΕΟΣ! Και όλα αυτά στο όνομα του συμφέροντος του καταναλωτή! Κουρπάτζι που θέλετε ούλλοι σας!

Σκανδαλοθηρικές εφημερίδες: Όλες οι εφημερίδες γράφουν για τα κακά του κόσμου, για τις πυρηνικές δοκιμές της Β. Κορέας, για τα δημοσιονομικά ελλείματα. Οι σκανδαλωθηρικές με πηχηαίους τίτλους "ΕΠΕΤΑΧΤΗΚΕΝ ΠΟΞΩ ΤΟ ΒΥΖΙΝ ΤΗΣ ΑΜΠΙ ΤΙΤΜΟΥΣ! ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ", "Η ΚΚΕΪΤ ΜΟΣ ΕΝ ΧΑΣΙΚΛΟΥ", "ΧΩΡΙΖΕΙ Ο ΤΑΔΕ", "ΕΚΑΜΑ ΤΡΙΑ ΚΟΠΕΛΛΟΥΘΚΙΑ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΤΖΙΑΙ ΤΟ ΕΜΑΘΕΝ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ". Δεν μπορώ να καταλάβω πόση νοητική στέρηση πρέπει να έχει κάποιος για να διαβάζει ανελλειπώς έτσι πράματα τη στιγμή που ο κόσμος χάνεται. Έστω και για να ξεχαστεί κάποιος, αλλά κάθε μέρα; Πού ζούμε τελωσπάντων; Κόφτει μας ποιά κύπραία παλιοπετσιά με στήθη που αψηφούν τη βαρύτητα τζιαι ποιός κυπραίος νεόπλουτος τάδε με φάτσα από το Hellraiser (chubby edition) επήαν στο πάρτυ και στα εγκαίνια καταστήματος ημιδιάσημου αδκιασερού που δεν τον ξέρει η μάνα του. Και οι τρείς με τις πλαστικές εγχειρήσεις γιατί τις χρειάζονται. Ελπίζω σύντομα να κάμουν τζιαι προσθετική εγκεφάλου γιατί το χρειαζόμαστε άμεσα.

Η συνέχεια σύντομα, διότι ώσπου γράφω τόσα μου’ρχονται. Είται όλος ο κόσμος είναι προβληματικός ή εγώ έχω το πρόβλημα.

Τελείωσε! Έχω κατάρα. Γρήγορα ένα παπά να με ξορίσει!
Το προηγούμενο ππόστ έχει να κάμει με μια μέρα που πήγε στραβά. Χτές πήγαμε με μια φίλη για καφέ στο Σόχο και κατάφερε με μια τσέντα γεμάτη (δεν ξέρω τι βάλλουν οι γεναίτζες μες τες τσέντες τους αλλά θα έχουν βάρος 1-2 τούβλά) μια φατσιά μες τ’ αχαμνά χαζίριν να τρέξει το μάτι μου που τον πόνο. Εδιπλώθηκα όπως το γάμμα το κεφαλαίο τζιαι επερίμενα να μου περάσει.

Σήμερα η γκαντεμιά συνεχίζεται. Ξυπνώ το πρωί μετά από ένα ολονύχτιο διάβασμα, κωλοσύρνομαι στο ντούς. Το ζεστό νερό μου φέρνει νύστα και προσπαθώ να αντισταθώ. Συνειδητοποιώ ότι άργησα για μάθημα. Τρέξε ΦΟΡΕΣΤ! ΤΡΕΞΕ! Από τη μιά άκρη του Λονδίνου βρέθουμε κέντρο σε χρόνο ντε-τε. Προσέχοντας τους ποδηλάτες αυτή τη φορά μπάινω στο κτήριο και τρέχω στην τάξη. Φαίνεται πως ήρθα πρίν από τους άλλους γιαυτό και κάθομαι στην καλύτερη θέση (όϊ στην μπροστινή που κάθουμαι πάντα όπως το καθυστερημένο γιατί είμαι καθυστερημένος (στην ώρα μου)). Περνούν 10 λεπτά τζιαι κανένας δεν πατά. Ρε εν δυνατο να αναβλήθηκε το μάθημα;
Πάω βρίσκω τον καθηγητή ο οποίος με χαιρετά σαν να μην τρέχει τίποτα.

-Γειά σου Θείο.
-Γεια σου Σιέϊν.
-Πώς απο δώ;
-Έχουμεν μάθημα. Γιαυτό σε πληρώνουμε (εδώ μπαίνει ελαφρό μειδίαμα αλα small talk humour).
-Ναι αλλά εν αύριο το μάθημα…
-Πότε άλλαξε το μάθημα;
-Έτσι ήταν πάντα…
-Τί μέρα είναι σήμερα;
-Τετάρτη…
-Ου γαμώτο! Ενόμιζα εν Πέμπτη!!!
-ΧΑΡ ΧΑΡ ΧΑΡ! (Γέλιο Μάυρου Πητ).

Ρεζίλιν πάλε!

Πολλή αφηρημάδα. Μπάς κι είμαι ερωτευμένος;

Σας έτυχε ποτέ να ξυπνάτε ανάποδα καμιά φορά; Από την ώρα που ανοίγεται τα μάτια σας μέχρι την ώρα που θα πάτε για ύπνο το βράδυ όλα να πάνε στραβά σαν κάποια συνομοσία του σύμπαντος να θέλει να σας τη σπάσει; Μου έτυχε εμένα σήμερα.

Ξυπνώ που λαλείτε και μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο μαραθώνιο ελληνορωμαϊκής πάλης με τα σεντόνια κατάφερα να σηκωθώ. Όπως ήμουν με τη τσίμπλα στο μμάτι φακκώ μιαν του δακτυλιού μου του μιτσιού πάνω στην γωνιά του αρμαρκού τζιαι όπως σσιύφκω να παουρίσω που τον πόνω δυό τζιαι μιάν κουτουλιά που χαζίριν να πουλλώσει η αρμαρόπορτα. Ακάθεκτος συνεχίζω προς το μπάνιο τζιαι αντί να τραβήσω την πόρτα να αννοίξει σπρώχνω την τζιαι πάω όπως το μίκυ μάους τζιαι κουτουλλώ δεύτερη φορά για να τριτώσει το κακό.
Νερό βραστό δεν έσιει οπόταν ξυρίζομαι με παγωμένω διότι χτιτζιάζω με τα μούσια τζιαι τις τρίχες πας την κκέλλε. Τρώ τα κκόρφλεξ μου τζιαι φκαίνω έξω. Καλοθωρώ των ουρανώ άμπα τζιαι τολμήσει να βρέξει. Έχω αργήσει και για το μάθημα. Μόλις φκαίνω που το κατζίελλι ένα πουλλί με λάθος 15 πόντων σιέζει μπροστά μου. Αλλό λλίο τζιαι να μου ξιμαρίσει την φρεσκοξιουρισμένη μου κκελούδα. Τί δκιάολο; Σημαδκιάζουν με τον κώλο τους; Εβάλαν με στόχο σκόπιμα; σίγουρα ο Τάσσος θα έλεγε πως το πεζούνιν, όντας εγγλέζικο, είναι μέρος μιας αγγλοαμερικανικής συνομοσίας για να ξημαρίσουν τις κκελλέδες τον κυπραίων!


Βουρώ όπως την κινέζα τη φοιτήτρια (χωρίς την ευδαιμονία της ράτσας της) να προλάβω το Tube. Βουρώ να μπώ τζιαι το @#$@^%%#% μηχάνημα δεν διαβάζει καλά την Oyster κάρτα μου. Τρώ ακόμα μιαν όπως επάεννα φουρκαστός στην ευαίσθητη περιοχή απ'όπου μια μέρα θα ανανεωθεί το Φιρφιρέϊκο. Διπλώνουμαι όπως το γάμμα το κεφαλαίο μισό λεπτό να μου περάσει. Ακούω το τραίνω που φέφκει. Έτζησα του ευλοημένου του μηχανήματος τζιαι έκαμεν "ΠΙΠ" τζιαι δεν άννοιξε η πόρτα. Άφκει λαμπούα "Seek Assistance". Τη μάνα του που θέλει ασσίστανς. Προσπάθώ να ππηδήσω τσας παράνομα τζιαι νιώθω ένα σιέρι να με τραβά πίσω. Ο διάλογος που ακολουθεί φανταστείτε τον στα αγγλικά"
-Oi! Are you a clever one?
-Άφησμε τζιαι εννά χάσω το τραίνο. .. Απαντώ χωρίς να κοιτάξω πίσω.
-Don't we all miss the train some day some day or another? Δεν έχω όρεξη για φιλοσοφία. Προσπαθώ να ππηδήσω. Σιγά να μεν ασχολούμε με τον γέρο τωρά.
-Get back here! Τζιαι τραβά με με δύναμη πίσω. Τελικά ο γέρος εν ένας μάυρος 2,10 με dreadlocks.
-Να το συζητήσουμεν φίλε μου!!!
- I'm calling the transit police!
-Οϊ πελλάρες! Έχω λεφτά με την κάρτα. έκαμεν "ΠΙΠ"
-All dodgefarers say the same.
-Ναι αλλά εμέναν έκαμεν ΠΙΠ! Τζίζω την κάρτα να του δείξω. Η #@$@$^ κάρτα δεν κάμνει "ΠΙΠ" άμα τη θέλω. Άμα δεν την θέλω κάμνει "ΠΙΠ" τζιαι φέφκουν τζι οι λίρες.

Πάμε τελικά στο σταθμάρχη που έσιει μηχανηματούι τζιαι κάμνει μου την "ΠΙΠ". Βουρώ τζιαι εγώ όπως το "ΠΙΠ ΠΙΠ" το πουλλούδιν να φτάσω.
Πάω τελικά πανεπιστήμιο. Βουρώ όπως τον γουίλ σμίθ στο Ένεμι οφ δε στέϊτ ακούγοντας Kaiser Chiefs "I predict a riot" sto ipod. Χωρίς να θωρώ δεξιά τζιαι αριστερά μπάινω μες την λωρίδα για τα ποδήλατα. Φαίνεται μια που πίσω μου έπαιζε το κουδουνούι της γιατί δεν την άκουσα που έρκετουν.Σταματά στο τσάκ πρίν να με κάτσει πουκάτω. Ο επόμενος διάλογος ακολουθεί. Η μεταφράσεις ποιητική αδεία ...
-Είσαι παλαβός; Θέλεις να σκοτωθείς;
-Τωρά ίντα φωνάζεις;
-Λίγο έλειψε να σε τσιλλίσω. Δεν βλέπεις πως η λωρίδα εν για ποδηλάτες;
-Μεν μου φωνάζεις! Οι πεζοί έχουν προτεραιότητα.
-Σοβαρομιλάς;
-Φατσάρω σου να αστειέυκουμαι;
-Θα σε καταγγείλω.
-Ολάν όπου θέλεις πάεννε!
-Άτε, έσσω σου τζιαι έχουμεν τζιαι δουλειά.
-Παλαβέ!
-Ηλίθια!
-Καθυστερημένε!
-Ασκήσιμη!

Τελικά πάω να διασταυρώσω τζιαι έρκεται ένας ποδηλάτης (από τον αυτοκινητόδρομο) τζιαι ττουμπάρει με. Χαχα να με σύρει χαμάι.

-ΡΕ ΓΑΔΑΡΕ! ΜΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΑΒΟΣ;
-Sorry mate!
-ΡΕ ΜΑ ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΚΑΣ; ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;

Το μάθημα τέλειωσε. Πιέ τζιαι να πιείς τσιάϊ τζιαι καφέ ήταν να κατουρήσω πάνω μου. Πετώ σφαίρα δύο ορόφους πάνω στις τουαλέτες των αντρών να ανακουφιστώ τζιαι βαδώνουμε μες το ττόϊλετ. Σε λίγο έρχεται τζιαι ένας συμφοιτητής μου Νιγηριανός, 30-35 χρονών, που κάμνει το πτυχίο ππάρτ ττάϊμ. Νομίζοντας πως είναι μόνος του μες τες τουαλέττες ο τύπος άρχισε να κλάνει. Οι δε κλανίες ήταν διακεκομμένες όπως τα σήματα Μορς, άλλωτε κοφτά και σύντομα και άλλωτε βραχέα και παρατεταμένα. Κάτι όπως τες πουρούες στη μάππα αλλά στο ΠΡΡΡΡΡΡ εντίσιον.
Οι εκκωφαντικοί θορύβοι με έκαναν να υπολογίσω ότι ο φίλος θα έσιει τουλάχιστο 3-4 χρόνια να κλάσει και όσο για τη μυρωδιά δεν το συζητώ. Ενόμισα πως δε θα ξαναδώ το φώς της μέρας. Φανταζόμουν πάντα το θάνατο μου ήσυχο μέσα σε ένα κρεβάτι πλαισιωμένο από τα πρόσωπα που αγαπώ, ή μέσα στο κρεβάτι με 2 Σουηδέζες, ή στο ψάρεμα. Η σκέψη να πάω που ασφυξία λόγω Νιγηριανού φυσικού αερίου μέσα στις τουαλέτες έκανε την όλη εμπειρία ακόμη πιο τρομακτική. Λέω να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια πριν ανοίξει κι αυτός την πόρτα και μου δώσει η μπόχα full force.


Φκαίνω το λοιπόν τζιαι βουρώ να πλυθθώ. Φκαίνει τζιαι ο Νιγηριανός (μαζί με τις τοξικές του αναθυμιάσεις). Βλέποντας ότι είμαι έτοιμος να δώσω χαμάι που την βρώμα ποιάνει τον η αντροπή τζιαι γίνεται ολοκόκκινος (ναι, είναι δυνατόν να γίνουν οι μάυροι κόκκινοι, προς το μπορντώ το χρώμα) διότι ξέρει πως έκλασε τζιαι εβρώμισε τζιαι ξέρω το τζιαι εγώ πως έκλασε τζιαι εβρώμισε.
Με κοιτά αμήχανα και όλο ντροπή. Λυπούμαι τον διότι εν πιο μεγάλος μου, επαγγελματίας και με ενδιαφέρον για το μάθημα. Προσπαθεί να αποφύγει το βλέμμα μου και πλένει νευρικά τα χέρια του. Η ησυχία κόβεται με το μαχαίρι. Δεν αντέχω! Πρέπει να κάμω κάτι! Πρέπει να πω κάτι!

"You know, one must be very gifted and talented to be able to sing through his ass!"
Γυρίζει θωρεί με μες τα μμάθκια. Τα μμάθκια του εν ολοκότσινα τα δόντια του εν κίτρινα. Όχχω μάνα μου λαλώ. Εγλυτώσαμεν τον πόρτο τζιαι θα πάμεν που καννίβαλλο. Τότε άρχισε ένα γέλιο τρανταχτό (πιο τρανταχτό που τις κλανιές του) τζιαι αντινάσσει μου τζιαι ένα πάτσο φιλικό πας την ράσιη (ευτυχώς έφτασεν τζιαι επλύθθηκεν).
"You are very funny my friend. Very funny..." και σκουπίζει τα δάκρυα τού....


You are very funny. Μου θυμίζει της προάλλες που ήμουν σπίτι μιας φίλης και παίζαμε μονόπολη. Έφα τζι έκατσα τζιαι εκίστησα αφάνταστα. Η δε φίλη επερίπαιζεν ασύστολα. Σε κάποια φάση της είπα μια μαλακία που μόλις την άκουσε εστραβοκατάπιε το ποτό της. Βουρά στην κουζίνα να φτύσει. Λαλώ του νού μου "Τούτη παρακάμνει το". Ακούω φασαρία τζιαι ττακκουρκές στην κουζίνα τζιαι βουρά πίσω στο δωμάτιο ολοκότσινη τζιαι να προσπαθεί να μελανιάσει. Σούζει μου τα σιέρκα της. Τα μμάθκια της ήταν γρυλλωμένα παντές τζιαι ήρτεν ο Χάρος να την πάρει. Καταλαμβαίνω πως εν σοβαρό το πράμα.

Πετάσσουμε πάνω τραβώ την στην κουζίνα. Πρώτες βοήθειες ξέρω που την τηλεόραση. Προσπαθώ να κάμω Μανούβρα Χάϊμλιχ. Αρπάσσω την τζιαι τυλίω τα σιέρκα μου στο στήθος της (να λέιπουν οι εξυπνάδες!) τζιαι τσιλλώ τζιαι ποτσιλλώ. Ούτε κοκκαλούθκια πετάσσουντε που το στόμα της ούτε τίποτε όπως τα έργα. Η φάτσα της αρχίζει τζιαι μελανιάζει.
Αντινάσσω της 3-4 γαουρόπατσους πας την ράσιη χαζίριν να φύει η κκελλέ της. Με την λεπτεπίλεπτη μου φροντίδα ίσια ήυρεν τα μίλια της. Τελευταία φορά που λαλώ ανέκδοτο ή μαλακία σε Zone 5 του Λονδίνου πάντως.

Χωρκάτικον είναι...

-να κλείνεις ραντεβού για καφέ στο Στάρμπακς.
-να πηγαίνεις για διακοπές στα ελληνικά νησιά.
-να είσαι μέλος σε σύνδεσμο φιλάθλων ποδοσφαιρικής ομάδας.
-να πηγαίνεις κκάμπινγκ στην Πόλη Χρυσοχούς γιατί εν μόδα.
-να είσαι γυναίκα και να μουρμουράς γιατί σε επήρεν ο φίλος σου κκάμπινγκ.
-να είσαι φοιτητής στο εξωτερικό και όλοι ανεξαιρέτως οι φίλοι σου ναν Κυπραίοι.
-να συγιρίζεις μόνο άμα περιμένεις ξένους ή γεναίκαν/άντρα.
-να καπνίζεις τυλιχτά γιατί ακριβώσαν τα τσιγάρα (τζιαι για να μεν σε τραμπάρουν οι γνωστοί σου).
-να στήννεις αυτοκίνητον.
-να σιαίρεσαι που εγάμησες ξένην.
-να πιαίνεις σε γάμο τζιαι αντί να παρακολουθάς το μυστήριο να ρωτάς τον παρέα σου πόσα έβαλεν μες το φακελλάκι.
-να ττουμπάρεις με άλλον τζιαι η μόνη σου δικαιολογία ναν "ήρτεν τζι έδωκεν μου την".
-να παρκάρεις πάνω σε πεζοδρόμιο τζιαι να ξιτιμάζεις Θεούς τζιαι δαίμονες άμα σε γράψει ο Δήμος.
-να παίρνεις το αυτοκίνητο σου σε carwash.
-να γοράζεις σσιύλλο ράτσα για να φκάλεις γεναίτζες ή για να δειχτείς.
-να έσιεις μπλόγκ.
-να δκιαβάζεις άλλα μπλογκ σαν είσαι δουλειά ή μάθημα.
-να έσιεις προτίμηση σε σουβλιτζή τζιαι όφτατζη.
-να σου αρέσκουν οι καλαμαρούδες γιατί εν πιό τσαχπίνες που τις κυπραίες.
-να σου αρέσκουν οι καλαμαράδες γιατί ξέρουν να σου μιλήσουν τζιαι να σε φλερτάρουν.
-να πιαίνεις ταξίδι εξωτερικό τζιαι να σε τραβολοά η φιλενάδα σου μες τα καταστήματα όπως το ρότβαϊλερ.
-να εξακολουθείς να πηαίνεις Αγιά Νάπα παρά το γεγονός ότι επέρασες τα 18.
-να είσαι Λεμεσιανός τζιαι πηγαίνεις Αγιά Νάπα τζιαι να εξακολουθείς να ισχυρίζεσαι πως σαν την Λεμεσό έν έσιει.
-να είσαι Λεμεσιανός τζιαι να μεν ξέρεις άλλο καφέ που το Χάγκεν Ταζ.
-να είσαι Λευκωσιάτης τζιαι να τρυπώνεις σαν τη σαρδέλα στα πατάρια των καφέ της Μακαρίου γιατί "παίζουν καλή μουσική".
-να εξακολουθείς να πιστεύεις ότι "εν καλά στα Σφηνάκια".
-να πηγαίνεις Μπλίνκερς τζιαι να το λαλείς.
- να σε πιάνουν τηλέφωνο για τηλεφωνική έρευνα τζιαι να τους λαλείς "μόλις ήμουν έτοιμος/έτοιμη να φύγω".
-να σου φταίν οι Ισραηλίτες, οι Εγγλέζοι τζιαι οι Αμερικανοί για όλα τα κακά του κόσμου τζιαι άμα σε ρωτούν γιατί, να μεν ξέρεις να απαντήσεις.
-να υποστηρίζεις συγκεκριμένο μητροπολίτη για αρχιεπίσκοπο.
-να κατηγοράς τον αντίπαλο του συγκεκριμένου μητροπολίτη.
-να φκαίνεις με ξένη τζιαι να φοάσε να την συστήσεις στους δικούς σου.
-να σπουδάζεις Ουγγαρία γιατί το ΑΤΙ τζιαι το Φρέτερικ εν το αναγνωρίζει κανένας (αφιερωμένο τούτο, χεχεχε).
-να λαλείς "Εχαλάσαν οι Κυπραίοι/Κυπραίες"
-να λαλείς "Ελείψαν οι άντρες τζιαι όσοι εμείναν εν ππούστηδες".
-να λαλείς "Οι Κυπραίες έν έχουν υπόθεση".
-να είσαι ζηλιάρης τζιαι να κάμνεις παρακολουθήσεις του συντρόφου σου.
-να παίζεις ον λάϊν παιχνίδκια στα ίντερνετ κκαφέ (Lineage, MEdal of Honour, Battlefield Vietnam, World of Warcracft" και μάλιστα να πληρώνεις τζιαι συνδρομή.
-να δηλώνεις μάστρος στο ττάβλι.
-να περιπαίζεις όσους μετρούν με τα δακτύλια τους στο τάβλι.
-να κάμνεις καταλανωτικό δάνειο.
-να κάμνεις π**** του φίλου σου παντές τζιαι νεκατσιάς το β***** γιατί τον αγαπάς τζι αρέσκει του.
-να κάμνεις γ*********** της φίλης σου για να σου κάμει π****.

αυτά προς το παρών. έχουμεν τζιαι μαθήματα.