Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Parathetw aftousio pou ton Politi tis Kyriakis. En pellogiatro oulloi pou theloumen.


Ο Κωστής, άκληρος από τη Ζώδια ψήφισε ΟΧΙ για να μην πιάσει ο Γιαννής ο ανιψιός του τα χωράφκια του. Ακούστηκε να λέει μέσα στον καφενέ των Λατσιών: "Ναι ρε, εννά ψηφίσω Ναι για να φορτωθεί ο Γιαννής ριάλια".

Οι Λεμεσιανοί, οι Σκαλιώτες, οι Αγιαναπήτες και κατά κανόνα οι Παφίτες, ψήφισαν ΟΧΙ για να μη χάσει αξία η γη τους. Οι στρατιωτικοί ψήφισαν ΟΧΙ για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Ο Χριστόδουλος, μεγαλόσχημος τότε οικονομολόγος και ο Τάσσος έπεισαν τους προβατοκέφαλους ότι θα ταΐζαμε τους Τουρκοκύπριους για δέκα χρόνια μέχρι να μας "φτάσουν" και ψήφισαν ΟΧΙ για να γλυτώσουν το ξιπούντζιασμα.

Οι κυβερνητικοί και γενικά το κατεστημένο των διασυνδέσεων, ψήφισαν ΟΧΙ για να μην αλλάξει το status quo και χάσουν τους προβιβασμούς και τις προσαυξήσεις.
ΝΑΙ, ψήφισαν οι πλούσιοι Βαρωσιώτες, κάποιοι άκληροι, οι έχοντες χωράφια και σπίτια στα κατεχόμενα που δεν έχουν πλήρως αποβλακωθεί από την προσφυγιά, οι πολυ-πολιτισμικοί και αυτοί που ασφυκτιούν να ζουν πίσω από πράσινες γραμμές. Ψήφισαν ΝΑΙ οι οραματιστές, οι διανοούμενοι και οι μακρόθωροι, αυτοί που μπορούσαν να δουν το μέλλον.

Ψήφισαν ΟΧΙ οι μαθητές του Ουράνιου, της κυρίας Αγγελίδου και ΝΑΙ ψήφισαν οι απόφοιτοι του English School, του Pascal και του Grammar School. Οι παπάδες, οι Μοναχοί, οι Ηγούμενοι και σχεδόν όλοι οι Επίσκοποι ψήφισαν ΟΧΙ. Οι κλεφταράδες του χρηματιστηρίου και όλοι οι άλλοι οι τρώγοντες από κυβερνητικά κονδύλια ψήφισαν ΟΧΙ. ΟΧΙ ψήφισαν επίσης οι πλείστοι των εναπομείναντων οπαδών της ΕΟΚΑ κυρίως αυτοί που εξαργύρωσαν τους αγώνες τους με αργύρια, ΟΧΙ και αυτοί που είχαν ως χόμπι τους να σφάζουν Τούρκους, οι παλιοί Γιωρκατζηκοί, ο Τάσσος και η παρέα του και ένα τμήμα του ΑΚΕΛ, αρκετά μεγάλο, που επηρεάστηκε από τον παχουλοδροσάτο και τα φραστικά του κόλπα (φυσικά το "επηρεάστηκε" είναι σχήμα λόγου γιατί ο πραγματικός γνώμονας της απόφασής τους ήταν η πούγκα τους).

Όλοι οι πιο πάνω είναι προδότες της πατρίδας τους διότι πούλησαν τη μισή Κύπρο στους Τούρκους - όχι στους Τουρκοκύπριους - στους Τούρκους, για να μη ζημιώσουν, να μη ρισκάρουν οτιδήποτε ή να επηρεαστούν οι φοβίες τους.
Αυτοί οι παραδόπιστοι και συμφεροντολόγοι ονομάστηκαν πατριώτες, ελληνορθόδοξοι ή φουστανελάδες.

Ψήφισαν ΟΧΙ επίσης οι τραυματικοί, οι έχοντες φοβίες από την εισβολή και γενικώς οι πάσχοντες από μετατραυματικό σύνδρομο που αρνήθηκαν να κάνουν θεραπεία. Αυτούς δεν μπορώ να τους βάλω στην πιο πάνω κατηγορία των προδοτών διότι έχουν πρόβλημα.

Οι θεωρητικοί της αντίδρασης (Τάσσος και Σια) έστησαν μιαν ομπρέλα για να στεγάσουν και να αππώσουν όλους αυτούς τους στενοκέφαλους, τους συμφεροντολόγους και τους φοβικούς που ψήφισαν υπέρ της διχοτόμησης. Τους ονόμασαν "Έλληνες Πατριώτες". Κατά το νέο δόγμα, πατριώτης είναι ο στενοκέφαλος, ο φασίστας, ο ρατσιστής, ο αγράμματος, ο συμφεροντολόγος, ο αφελής και ο φοβικός. Οι άλλοι, οι πιο προοδευτικοί, οι μορφωμένοι, οι οραματιστές, ονομάστηκαν προδότες.

Η Κύπρος δηλαδή έχει 75% πατριώτες με αρχηγό τον Χριστόφια, τον Ομήρου και τον Τάσσο (καπετάνιους αναγνωρισμένης πατριωτικής αξίας) και 25% προδότες χωρίς ουσιαστικό αρχηγό γιατί κανείς δεν τους αναλαμβάνει πλήρως. Κανένας δεν αναλαμβάνει να είναι αρχηγός των προδοτών. Σε αυτή τη χώρα έχουν αντιστραφεί τα πάντα λόγω πολιτικής και ηθικής διαφθοράς.

Οι συμφεροντολόγοι, οι φοβητσιάρηδες, οι κλέφτες, οι στενοκέφαλοι, οι βλάκες και γενικά οι οπισθοδρομικοί ονομάζονται πατριώτες, πουλούν ελληνική σημαία και ελέγχουν το κουβέρνο. Οι οραματιστές, οι μακρόθωροι, αυτοί που ήθελαν να επιστρέψουν στα σπίτια και στα χωράφια τους, αυτοί που δε θέλουν τη διχοτόμηση, αυτοί που πραγματικά δεν ξεχνούν, ονομάζονται προδότες. Έχουν εκδιωχθεί από τα κύρια κόμματα, εκτός ίσως από το ΔΗ.ΣΥ. που ακόμα τους στηρίζει κάπως και ο μόνος που ίσως τους εναγκαλίζεται είναι ο Παπαπέτρου των ΕΔΗ, ένας αρχηγός του 4%.
Αυτό είναι το ηθικό επίπεδο της νήσου Κύπρου, αυτοί είναι οι Κύπριοι και αυτοί οι αρχηγοί τους. Μοναδικό κίνητρο πάντα το συμφέρον, πυξίδα του "εγώ και η φάρα μου" και στ' αρχίδια μας πατρίδες και πατριωτισμοί. Η προπαγάνδα και τα εξαγορασμένα ΜΜΕ θα μας δώσουν και την πατριωτική κάλυψη.



του Γιάγκου Μικελλίδη

Σεξ, σεξ, σεξ...Όπως όλοι ξέρουμε το σεξ πουλά κι εμείς αγοράζουμε. Ο πούττος έχει βαρυτική έλξη μεγαλύτερη από μια Μαύρη Τρύπα (και γαμώ τα λογοπαίγνια) και γύρω του στηρίζεται η ανθρώπινη ιστορία. Για έναν πούττο έχασεν ο άνθρωπος τον παράδεισο, για ένα πούττο εσφαχτήκαν οι Έλληνες στην Τροία, και για ένα πούττο έχασεν ο Κλίντον την προεδρία (τζιαι μιάν τάτσαν που να μέινει γέριμη τζιαι μαύρη). Προς Θεού δεν θέλω να προσβάλω τις αναγνώστριες της στήλης, ο πούττος δέν είναι το πρόβλημα per se, αλλά μάλλον η έλλειψη αυτού. Και ιδού πως περάσαμε την εφηβεία μας...

Οι αρσενιτζοί ξυπνούσαμεν κάθε μα κάθε μα κάθε πρωϊ με τα σεντόνια τσατίρι (τζιαι νομίζω έμεινεν σε πολλούς σύστημα) τζιαι ο ευλοημένος δεν εκάθετουν με τίποτε. Μέσα στην τάξη να μεν μπορούμε να σιουρκαστούμε πας την καρέκλα, να ντρεπούμαστε να φκούμε στον πίνακα και ωρισμένες νεαρές καθηγήτριες που κολάζαν τζιαι αρχιεπίσκοπο. Ρε δώστου πάτσους, νερόν παγωμένο, τίποτε... Οτιδήποτε είσιεν καπούλια, κολωμέρκα, στήθος (μην καταντήσει και η στήλη γεμάτη αισχρότητες) ή εμύριζεν λούμα ήταν υποψήφιο για γάμημα, κάτι όπως τα τσιουάουα που όπου δουν πόδιν μάχουνται να βατέψουν. Όμως η σεξουαλική ανάπτυξη στα αγόρια έρχεται μόνη της, χωρίς την ωριμότητα χαρακτήρα. Πώς εσυμβιβάζαμεν τότε την σεξουαλικήν επιθυμίαν με την έλλειψη ωριμότητας?

α) Η μαλακία ανάγεται σε επιστήμη. Δεν θα σχολιάσω περισσότερο, θα περιοριστώ μόνο λέγοντας ότι όσο λιγότερο εκάμνετε χειραψία με αρσενικούς στο γυμνάσιο τόσο το καλύτερο.
β) Πάμεν Αγιά Νάπα. Αληθοφανείς μύθοι για νυμφομανείς Σκανδιναβές και χαλαρών ηθών Αγγλίδες στέλνουν κατα χιλιάδες τους ερωτύλους νέους στις παραλίες και τα γυμναστήρια. Οι πλείστοι επιστρέφουν παπαγάλοι (με μπόλικο υλικό για να μαλακίζουνται ώς το επόμενο Σαββατοκυρίακο) αλλά η περιστασιακή τύχη του κάθε τυχαίου περισσότερο μας πείσμωνε παρά μας αποθάρρυνε.
γ) Σκαπούλα τζιαι πορνό στο σπίτι του παρέα. Enough said! Το κατάδρομο της υπόθεσης είναι ότι λαμβάναμε τιν σεξουαλική εκπαίδευση από τα πορνόεργα αντί που το σχολείο ή την οικογένια (εδώ που τα λέμε καλλύτερα παρά να καρτερούμεν την μάνα μας να μας εξηγήσει). Τζιαι μετά αναρωτιούμαστε γιατί στην πραγματικότητα δεν μας θωρούν οι γενέτζαιες τζιαι να ππέφτουν στα γόνατα να μας εξυπηρετήσουν...
δ) Καπαρέ. ΠΑΜΕΝ ΠΑΜΕΝ! ΕΛΑ ΦΑΪΑΡΣΙΟΟΥ! ΕΛΑ Η ΝΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΕΒΟ!!! Ο Καμμούγιαρος τρίφει τα σιέρκα του ακόμα. Πουτανομπυραρίες, κατώγεια, ανώγεια, καμπαρέ κλπ χώροι προσφέρουν έναντι βαλαντίου το πολυπόθητον μ****. Η Μανχάταν, η Άβυσσος, το Νάϊτφλαϊτ, το Κρέϊζι Χορς (για όσους θέλουν Φιλιππινέζες) γίνονται τα δεύτερα σπίτια για μερικούς. Οι παραπάνω παν τζι έρκουνται έτσι γιατί εν τους διά αρκετά λεφτά ο παπάς τους.
δ) Καμνουμεν σχέση με συνομήλικη η πιό νεαρή μας. Δαμαί εν η μεγάλη κλάππα. Οι αρσενιτζοί θέλουν αποκλειστικά γαμήσι. Οι κοπέλλες (τουλάχιστον του τζαιρού μου) εθέλαν τζιαι αίσθημα τζιαι τσαλαβούττημαν γιατί ακόμα ζούσαν στον νεραϊδόκοσμο που τους έμαθεν ο παπάς και η μάμμα για πρίγκηπες και άσπρα-πράσινα άλογα και παρθενιές μέχρι γάμου. Όσες καταλαμβαίναν ότι εν πελλάρες τούτα ούλλα βαφτίζονταν αμέσως "πουτάνες τζιαι ξαπόλυτες". Το να γαμάς τότε ήταν δημόσιο γεγονός, μόνο το ΡΙΚ δεν έκαμνεν απευθείας μετάδοση. Ουαί και αλλοίμονο σε όποιαν εκάθετουν κάποιου, αμέσως μάθαινε όλος ο αντρικός πληθυσμός του σχολείου. Λόγο αντικειμενικών λόγων (να μεν έσιεις έστω αυτοκίνητο) βοούσαν τα πάρκα τις νύχτες, τα υπνοδωμάτια φίλων όταν κάμναν πάρτυ και διώχναν τους γονείς, και τα ξενοδοχεία της Ελλάδος. Το πως αποπλανούσαμεν τες κοπέλλες, μα τί λόγια, με τι υποσχέσεις για έρωτες αιώνιους κλπ για να βάλουμεν λλίον ....... δεν θα το πώ για να μεν καταντήσει πορνογράφημα. Με οι τρίσιες μας επειράζαν τότε (ο θρούμπος καλύτερα που έθελεν κκομπάϊν να καθαρίσει) με ιδιοτροπίες εκάμναμεν. Ότι εβρίσκαμεν ετρώαμεν, εκρύφαμεν τζι επερνούσαμεν.

Οι κοπέλλες τωρα. . .

Εεεεεε, οφείλω να πώ πως μέχρι και σήμερα ελάχιστα κατέχω για τες γεναίτζες (δαμαί ο Φρούντ τζιαι δεν έφκαλεν άκρην). Θα το προσπαθήσω όμως.

Όπως και οι αρσενικοί έτσι τζιαι οι κοπέλλες αρχίσαν να φακκούν πιέλλες οι τουρπίνες τους. Πιό ώριμες όμως και πιό συγκρατημένες διότι εν έυκολο να φκεί το όνομα τους ή να το μάθει ο παπάς τζιαι τζιαιμαί να δεις φωνές. Μα γίνετε η κορούδα του, η πριγκίπησσα του, η αδυναμία του να γαμιέται ποτζί τζιαι ποδά? Επομένως ότι εγίνετουν εγίνετουν στα κρυφά.΄Ετσι μυστικά και ήσυχα που λαλεί τζι ο Αλκίνοος.

Ξαφνικά που τες καρακάξες του δημοτικού που είμασταν μαθημένοι στο γυμνάσιο και ειδικά στο λύκειο αρχίσαν να μεταμορφώνονται σε πλάσματα που αν μη τι άλλο, τραβούσαν την προσοχή. Ξεπετάγοντας στήθη, πετάγοντας τα τα φρύδια, και μαθαίνοντας να ντύνονται γίνονταν οι αιτίες για καβγάδες μες τες δισκοθήκες, για ώρες αναστεναγμών των αγοριών, των φαντασιώσεων τους τις νύχτες και προδιάθεση για καρδιοπάθειες στον παπά τους. Εξαιρούνται φυσικά οι πασιές τζιαι σπυρκασμένες που δεν είχαν υπόθεση, αλλά τι να κάμουμεν? Η εφηβεία είναι αγώνας επιβίωσης. Πώς την βρίσκαν τότε?

α) Περιμέναν να γνωρίσουν τον κατάλληλο. Το πιο πιθανών να περιμένουν ακόμα. Θέλαν να γνωρίσουν κάποιο to sweep them off their feet αλλά εν στην Κύπρο που είμαστε τζιαι έτσι ππουστλίκκια δεν έσιει. Εκδρομές του σχολείου και πάρτυ κρατούσαν χέρια με τις καλύτερες τους φιλενάδες και διαβάζαν κοριτσίστικα περιοδικά, κουτσομπολέβαν όσες είχαν φίλο τζιαι επεριμέναν...Θέλαν απεγνωσμένα να αγαπηθούν αλλά δυστυχώς επιάναν μόνο τον μίτα. Συνήθως ήταν ερωταυμένες με κάποιο που αγνοούσεν την ύπαρξη τους, είται ο τάκκος του σχολείου ήταν, είται ο Ρουβάς.
β) Όσες ξεφύγαν από την κατηγορία α) γνωρίσαν κάποιο παιδί στο οποίο εναπόθεσαν περισσότερες ελπίδες και εμπιστοσύνη απ'ότι έπρεπε. Κανένα χούφτωμα, κανένα γλύψιμο, κανένα δ....... μέχρι να ππέσουν οι άμυνες και μετα η ολοκλήρωση. Εκάμναν για πρώτη φορά π... αλλά παντές τζιαι ενεκατσιούσαν τες, τζιαι εβάλλαν τζιαι δόντι τζιαι οι φτωσιοί οι αρσενιτζιοί επαουρίζαν. Τα αρσενικά ικανοποιώντας τις ορέξεις τους για 2-3 μήνες μετά πάσιν πάρακατω και κλάμαν ο λαός. Πίσω από κάθε γυναίκα κρύβεται ένας μαλάκας. Να δούμεν όμως τζιαι τζίνου τι του εκάμασιν.
γ) Προοδευτικές. Συνήθως τούτες εφκαίναν με αλητόπαιδα που είχαν μοτόρα ή ήταν αρκετά μεγαλύτεροί τους (καμιάν φορά και ελδυκάριους). Επαίζαν το μεγάλες, ενοιώθαν σημαντικές, αποκτούσε σημασία η ύπαρξη τους, ετρώαν τον β... τζιαι έπναζεν το βλαντζίν τους. Ώστε να καταλάβουν τί εγίνετουν εσπουδάζαν στο Σουζίνι ή είχαν κοπελλούιν. Εφκαίναν τζιαι με στρατιώτες, αλλά ετρώαν τα μούτρα τους γιατί τζίνοι είχαν συνέχει πρόβλημα με το διοικητή τζιαι τζίνες 3 στες 4 φορές εκάμναν τους τζέρατα. (εν αππροξιμέϊσιον ο αριθμός).
δ) Οι σοβαρές. Τούτες εφκαίναν με ένα παιδίν, εκάμναν τα ούλλα τζιαι όποιος τους εθώρεν ενόμιζε ότι εν χαρτωμένοι. Αν είχαν και κανένα 2 χρόνια διαφορά επαένναν τζιαι μαζί να σπουδάσουν, τζιαι ή που εσhίζαν την κκελλέ του ή επαντρεύκουνταν.

Το καλοκαίρι των 18 μας χρόνων τέλειωσε για όλους το ίδιο. Διακοπές στα παραθαλάσσια με παρέα, μπιτς πάρτυ, μπύρες στο Μπικίνις, κιθάρα, γέλια, ανεμελιά, όρκοι αιώνιας φιλίας με τα δάκρυα απο τον καιρό της αποφοίτησης (δώστου τα μαθητικά τα χρόνια της Βίσσης) να ρέουν μέχρι και την κατάταξη των αγορίων. Για μένα ήταν πάντως από τα καλύτερα της ζωής μου.


Χάτε, αρκετές πελλάρες για μιάν νύχτα. είπαμεν πολλά, σορύ αν επροσβαλα κανένα.
Συνεχιζουμεν αύριο στα έρλι ττουέντις.

Όππα Λέλλο! Εξισκολήσαμεν που το δημοτικό, αρκέψαμεν να φκάλλουμεν τρίσιες τζιαι επήαμεν γυμνάσιον. Χαλασμός του κόσμου. Από τα 13 μέχρι τα 18 παρατηρήσαμε δύο κυρίως αλλαγές- Κοινωνικές και Σεξουαλικές. Οι κοινωνικές αλλαγές συμπεριλαμβάνουν κοσμοαντιλήψεις, ιδεολογικές αποκλήσεις, αμφισβήτηση τις γονεϊκής εξουσίας και γενικά ψάξιμο για την θέση μας στον κόσμο τζιαι στην κοινωνία. Οι σεξουαλικές αλλαγές βασικά περιλαμβάνουν ούλλα τα παρέκτροπα της απότομης έκκρισης τεστοστερόνης και οιστρογόνων, πολλές φορές δε σε ακατάλληλην ώρα (για τους αρσενικούς μιλώ). Γιαυτόν τον λόγο θα αναφερθώ στις δύο κατηγορίες ξεχωριστά σε διαφορετικά ππόστς.

Κοινωνικές Αλλαγές: Ξυπνούμεν ένα πρωί τζιαι δέν θέλουμεν να παίξουμεν με τα στρατιωτούθκια μας τζιαι με τα ππιριλιά μας, εν μας κόφτει πλέον πια εν τα νέα αξεσουάρ της Μπάρπις...obviously κάτι πάει πολλά λάθος. Το βράδυ στο τραπέζι λαλεί σου η μάνα σου να σηκώσεις τα πιάτα τζιαι εσύ φκάλλεις φωνή "Γιατί; Είμαι δούλος σου τίποτε;" Κυριακήν πρωίν λάλει σου ο τζύρης σου να πάτε εκκλησιά τζιαι έν κινήσαι! Λαλούν σου να πάεις επίσκεψη στους συγγενείς σου τζιαι καλύτερα να σου φκάλλαν τα νίσια σου με τιν δοντάκραν.Άμαν καταδεχτείς τζιαι πάεις νευριάζεις που σου τσιμπούν τες βούτσιες σου οι θκιάες σου που σε ρωτούν συνέχεια ίντα τάξη πάεις. Η ικανότητα του ατόμου να κρίνει με κριτικό φακό τα κοινωνικά δρώμενα και να πέρνει λογικές αποφάσεις για τον εαυτό του είναι η έναρξη της ενηλικίωσης. Αμφισβητάς τον γονιό σου τζιαι επιδιώκεις την παρέα του συνομήλικου σου. Αν δεν καταλάβατε πότε σας έτυχε αυτό, κοιτάξτε οικογενιακές φωτογραφίες... Άμαν άρχισεν ο παπάς σας να κκελιάζει ήταν όταν μπήκατε στην εφηβία.

Αμφισβήτηση εξουσίας -> Είσαστεν το πνεύμα της αντιλογίας. Λαλούν σας ένα, λαλείτε θκυό. Όμως είσαστε πολλά μιτσιοί για να καταλάβετε (αν καταλάβετε ποττέ) πως ανεξαρτησία συνεπάγεται ευθύνες. Τσακκώνεστε με τους καθηγητές για το μαλλίν σας που εν βαμμένο ή κάτω που το φρύδιν, για το τρικόν ή για το μήκος της φούστας. Αποκαλείτε τους παπάδες για πρώτη φορά "τράουλλους" τζιαι "τσούρους". Μιλούν σας οι πιό μεγάλοι τζιαι γράφετε τους, τζιαι άμαν επιμένουν απαντάτε αυθαδέστατα (κουρπάτζιν που θέλουμεν αλλά τέλοσπάντων) "χαλόου! θωρώ τηλεόραση", "μεν μου μιλάς", "άφησμε ήσυχο", "Α! οϊ να μου φωνάζεις α!". "κόρη μου άφησμε", (της μάνας λαλεί η κόρη) "τί θέλεις ρε κουμπάρε τζιαι εσού;" λαλεί ο γιός του τζύρη. Ξιτιμάζεις τους αστυνομικούς στην μάππαν, σύρνεις λαστιχούθκια του καθηγητή τζιαι φκάλλεις του τραούδκια. Οι γονείς προσπαθούν μάταια να επιβάλουν κυρώσεις. Εσύ επιστρέφεις με αντίποινα. Φκάλλεις τρύπα στο φτίν αν είσαι αρσενικός, ή οπουδήποτε αλλού αν είσαι κόρη. Αρχίζεις το τσιάρον (συνήθως με Μάρπορο Λάϊτ) τζιαι αρκείς να στραφείς που την γειτονιά. Αν είσαι γιός φέφκεις τζιαι δέν διάς αναφορά, αν είσαι κόρη ντύνεσαι όπως την προκομμένη όποτε εννα πάεις σινεμά.

Κοινωνικές συναναστροφές:Διακαώς σπίτιν κλαίμεν τζιαι θέλουμεν να μας συμπεριφέρονται σαν ξεχωριστά άτομα, ενώ στο σχολείο (τουλάχιστο ώς το λύκειον) προσπαθείς να γίνεις ένα με τουσ υπόλοιπους. Κουρέματα του τύπου άντερκκατ, μακριά μπροστά κοντά πίσω, και πρόσφατα τα ισιωμένα κλπ είναι κοινά στα αγόρια που παντές τζιαι εν είς τον ίδιο που κουρέφκουντε. Συνάουνται ούλλοι μες τες αυλάδες των σχολείων για να καπνίσουν, χώνουνται τα διαλείμματα πάλε να καπνίσουν, τζιαι κλαίσιν του παπά τους να τους πιάσει τσιαλούαν τζιαι σκούτερ γιατί έχουν οι φίλοι τους. Κλαίεις να σου πιάσουν μόπαϊλ για να είσαι κκούλ (τον τζιαιρόν μου είσιεν αγγούρι τζιαι κούσπον στο Μιτσερό) τζιαι αρχίζεις να παέννεις κλάπ. Δήλωση Άνευ Χαρτοσήμου: ΨΕΥΤΗΣ Ο ΛΕΥΚΩΣΙΑΤΗΣ ΠΟΥ ΕΝ ΕΠΕΙΕΝ ΒΙΒΕΝΤΙ/ΦΑΚΤΟΡΙ! Αρχίζεις δειλά δειλά να κάμνεις την εισφορά σου στο ταμείον συντάξεων του Πάμπου του Γιώρκουρου. Μαθαίνεις τα τραγούδια που παίζει το βιβέντι, η αμάντας τζιαι τα λοιπά κλαπ (θυμάται κανένας το Β52 πάνω που το Οθέλλος?). Πχ στο Φάκτορυ παίζει Λυωμένο Παγωτό, Βασιλιάς της Σκόνης τζαι μετά σφήνα το Σάμμερ οφ Σίξτι Νάϊν του Μπράϊαν Άνταμς. Ασχολείσαι με συγκροτήματα τραγουδιστών, κάμνεις κασέττες για να ακούεις στα γούλκμαν σου αμα πάεις εκδρομή με το σχολείο τζιαι κολλάς αφήσες στους τοίχους που τες ήβρες μέσα στο ΦΛΑΣ, ΜΑΝΙΝΑ,ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΓΟΡΙ, ΜΠΛΕΙΚ και φυσικά τις Παιδικές Ώρες. Κάμνεις παρέα με πιό μεγάλους, συνήθως αλητόπαιδα τζιαι εξωσχολικούς για να δειχτείς τζιαι πάεις διπλοκαβάλλα με τες μοτόρες αν δεν εσιεις δική σου. Ξέρεις τα μοντέλλα των αφτοκινήτων πόξω τζιαι νεκατωτά αλλά να κάμεις διαίρεση με κλάσματα δεν γαϊζεις. Εν ολίγοις, διαμορφώνεις προσωπικότητα. Προσωπικότητες στην Κύπρο όμως υπάρχουν ελάχιστες, και έχουμεν και λέμεν:

Κομματόσκυλλον: Ασχολείσαι με τα κόμματα τζιαι τα κατακόμματα του τόπου. Πισκέφκεις πραγματικά ότι θα σε σώσει ή θα σου δώσει να φάεις ο Κληρίδης, ο Χριστόφκιας, ο Σπύρος (Θεός μακαρίσει τον) τζιαι τα ογλάνια τους. Έισαι μέλος της ΕΔΟΝ τζιαι βουράς του ζάμπλουτους ψευδοκουμμουνιστές που φέρνει κάθε καλοτζιαίρι τζιαι φορείς φανέλλες του Τσε που νομίζεις ότι εν στην Κούβα που εγεννήθηκεν ενώ δεν έκατσες μιαν φορά να δκιαβάσεις το "Κεφάλαιο" του Μάρξ. Οι δεξιοί, οι φασίστες, οι Εοκαβητατζήδες, ο Γρίβας τζιαι οι ιμπεριαλιστές Αγγλοαμερικάνοι εκάψαν την Κύπρο, ενώ τα ριάλια που εσιωνώνναν οι Ρώσσοι για να κάμει το ΑΚΕΛ το Λαικο Καφεκοπτείον κλπ επιχειρήσεις δεν σε πειράζουν. Άμαν έφκηκεν ο Κληρίδης τζιαι άμαν εκατάρρευσεν η Σοβιετική ένωση έκλαιες 3 μερόνυχτα τζιαι θα το θυμάσαι όπως την πρώτη φορά που εγάμησες τζιαι ετέλειωσες γρήγορα. Βουράς τζιαι κολλάς αφίσες τζιαι πάεις στα Περβόλια κάθε καλοτζιαίριν. Αν είσαι μέλος της ΝΕΔΗΣΥ βουράς τζιαι εσύ να κολλάς αφίσιες, τους ζάμπλουτους ψευδοκομμουνιστές που φέρνει το ΑΚΕΛ (γιατί στον Συναγερμό εν τέλεια ανυπόθετοι σε θέματα συναυλιών) αλλά εν τραουδάς το τραοϋδιν του Τσε Γκεβάρα διότι ούλλα τζι ούλλα! Πίνεις μόνο καθέ του Χαραλάμπους τζιαι Κκάσπερκ, ξιτιμάζεις τον Μακάριον που μας έκαψεν τζιαι μας εκαούρτισεν, τζιαι δκιαβάζεις Μάχην τζιαι Σημερινήν. Στην μάππα φορείς φανέλλες του Γρίβα ή με τον δικέφαλο του βυζαντίου τζιαι πραγματικά πιστεύκεις ότι κάποια μέρα θα ξαναπάρουμεν την Πόλη. Περιπαίζεις τους αριστερούς που έφκηκεν ο Κληρίδης (θυμάσαι το όπως την πρώτη φορά που έκαμες γενέκαν να τελειώσει)τζιαι θθυμίζεις τους κάθε λλίον τί έπαθεν η Σοβιετική Ένωση. Η σημαία η Ελληνική κυμματίζει κάθε εθνικήν επέτειο στο μπαλκόνι σου τζαι ο Γριβας ζεί και σε καθοδηγεί.

Φυσιολάτρης (ελάχιστες κοπέλλες): Πάεις τζυνήιν τζιαι ψάρεμαν ενώ κολλητός σου εν ο σύντροφος στο ψαροτούφεκκον. Ξέρεις πότε φκαίνει το αγρέλλιν, τα στρουθκιά, οι παγκάλλοι τζιαι που έσιει πέρασμαν φάσσες. Κρέμμεται πατεριμή που το αφτοκίνητον σου που οδηγάς χωρίς άδειαν. Παέννεις καπαρέ τζιαι τζιαιρνάς τες πουτάνες χυμό. Για αυτό τον λόγο έμαθες τζιαι εγγλέζικα "Χάλοου Σβέτλανα, χάου άρ γιου μάνα μου". Συχνάζεις σε συλλόγους τζιαι καφενέδες τζιαι είσαι μάστρος στην πιλόττα που τα 15 σου (εύγε! εγώ ακόμα δεν ξέρω). Στα μαθήματα είσαι πρώτος που το τέλος τζιαι το πιο πιθανόν να χαρτωθείς μιτσής. Ξέρεις ότι ο Πορφύριος στην Περιστερώνα κάμνει το καλλύτερον οφτόν τζαι περιπαίζεις όσους δέν ρουφούν τον μυελό που τα κόκκαλα ή που δεν ξέρουν να φάν το κεφαλάκι.Πάεις στα πούκκικα να παίξεις κουπόνι τζιαι κανέναν ττουίν παρολίν ή γκανιάν πέρκει τζιαι κάτσει. Διαβάζεις Κυνηγός & Φύση, Γκανιάν, Αναβάτη τζαι το μόπαιλ σουν εν ΝΟΚΙΑ το τέλεια το παλιό. Ακούεις ρεμπέτικο και λαικό και καλά κάμνεις. Ακούεις τζιαι σκυλοτράγουδα.

Ψευδοκουλτουριάρης: Πάεις ελλοπία, καλά καθούμενα για σουμάδα, εναλλάξ τζιαι όπου έσιει ζωντανή μουσική. Ακούεις αποκλίστικά και μόνον ελληνικό ροκ και έντεχνο, ατε και λίγη τζαζ με κλασσική μουσική. Καφέ στο Οκτάνα και πολύωρες συζητήσεις για το αν υπάρχει ζωή μετα θάνατον, κλπ. Αγαπημένοι ποιητές σου όλοι οι ψυχοπλακωτικοί τζιαι όσοι βρίζουν, δηλαδή Καββαδίας (είσαι και ρομαντικός), Καρυωτάκης, Ουράνης, Μαγιακόφσκι, Μποντλέρ, κλπ. Νομίζεις ότι ο Αγγελάκας που τις Τρύπες πραγματικά γράφει ποίηση του χαϊρκού. Είσαι αθεράπευτα ρομαντικός και πολλές φορές φαντάστικες την αυτοκτονία σου και την μετέπειτα κηδεία έτσι για να δείς πιοί θα έρτουν. Εκτιμάς το ρεμπέτικο επίσης. Μισέις τα κλάπ αλλά μέσα μέσα διάς τον γυρόν σου.

Κλαππάς: Ζείς για τα κλαπς, Βιβέντι, Φάκτορυ, Αμάντας (που μετά εγίνε ακροβάτες και δεν ξερω γώ). Πάεις και Βέρσους άμα λάχει τζιαι χορέφκεις παντές τζι έφαες κάτι τζι επείραξε σε. Μαλλούδιν σπόντες και τσιγάρα στιν τσέπη. Συχνάζεις και Νέρων και Ρέκλεσς τζιαι ότι πιο προχωρημένο είσαι μέσα. Οι κοπέλλες θέλουν τουλάχιστο ανάμιση ώρα να ετοιμαστούν τζιαι κάθε δεκαπέντε λεπτά βουρούν στο αποχωρητήριο αμπα τζιαι εξώβαψεν τίποτε. Όλοι τους έχουν συνέχεια το άγχος αν θα φκάλουν την νύχτα με το δεκάλιρο που τους έδωσε ο παπάς (Μαρλπορο 1.25 + Βιβεντι 5.00 + Σαπμαριν στον ΠΑσχάλη 1.75 + 2 λίρες ταξί με τον παρέα να πάτε σπίτι = 10). Ξέρεις όλα τα χάϊ κλαςς καφέ της Λευκωσίας και ντρέπεσαι για τισ ταπείνές σου καταβολές όπως την Κρουασαντερί, το Καπρίς, και το Μπράουνς...

Κομπιουτεράκιας: Συνήθως είσαι καλός μαθητής τζιαι ξέρεις ούλλα τα κυπριακά κανάλια του άϊ αρ σί. Μιλάς με τις ώρες, ξιτιμάζεις τους ούλλους γιατί εν μπορούν να σε έβρουν να σε δέρουν. Παίζεις το ευαίσθητος μπας και βγάλεις καμιά γυναίκα, ή το παίζεις ευαίσθητη μπας και γνωρίσεις κανένα παιδί της προκοπής. Συχνάζεις στο κκαφέ σιτύ και απέχεις από την πραγματικότητα όσο η κυβέρνηση παπαδόπουλου από την λύση του κυπριακού. φκάλλεις πολλά σπυρούθκια τζιαι παρακαλάς ο αι βασίλης να σου φέρει δώρο νέα κάρτα γραφικών. ξέρεις να κάμνεις κράκ, χακ, αλλά καμίαν ιδέαν από φάκ. το πιό πιθανών να έρεξες τα είκοσι τζιαί ύστερα να γαμήσεις. Πορώνεσαι με τις μηχανούδες Ττάτσς και τα βιντεοπαιχνίδια. Οι φίλοι σου φορούν ούλλοι γιαλλιά τζιαι μπορεί να είσαι τωρά τριάντα χρόνων, μινίσκεις με τη μάνα σου τζιαι δκιαβάζεις ακόμα Μίκι Μάους. Στο σχολείο ςου μόνο με ομοιόυς σου κάμνεις παρέα τζια αν επεθάνισκες κανένας εν θα το καταλάμβαινε.

Αυτα προς το παρών. Σας παρακαλώ δέτε τζιαι τις φωτογραφίες μου (αν μεννεν άλλον λυπηθέιτε τιν κρυάδα που έφα να τες φκάλω) κάνοντας κλίκ δίπλα.

Συνεχίζεται λίαν συντόμως...

Η στήλη θα απουσιάζει το Σαββατοκυρίακο εις Whistler μεριές για σκί, αν και κρίνοντας από προηγούμενες εμπειρίες μου μάλλον θα κάτσω κανένα τόπο ήσυχο να πίννω τσάϊ...Φωτογραφίες από Δευτέρας.

Επειδή ως νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι θέλουμε να περνούμε για "μοναδικοί" και "ξεχωριστοί", μια ανάγκη που οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ κατανοούν καλύτερα από εμάς, αποφάσισα να γράψω μια γενική βιογραφία του Κυπραίου για να αποδείξω ότι δέν είμαστε και τόσο διαφορετικοί όσο νομίζουμε τζιαι πως τούτα ούλλα που ακούμεν κάθε μέρα, πως μόνον εμείς είμαστε,μ εν ππουστλίκκια. Σας παρακαλώ μεν αρκέψετε μουρμουρκόν τζιαι ιδιοτροπίες γιατί ξέρω το πως γενικέυω τζι' εν για το χάζι που το κάμνω. Ορθογραφικά λάθη δικαιούμαι γιατί είμαι γριππομένος τζιαι λύπει η μάνα μου να μου κάμει τραχανά με χαλλούμι να γιάνω.

Το λοιπόν, έχουμεν και λέμε. Από την ημέρα που εφκήκαμεν που την τζοιλιά της μάνας μας, οι γονιοί μας αρχίσαν να μας ασκούν ψυχολογική βία. Δεν είμασταν για λόγου τους κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η απλή συνέχειά των, η οποία μεγαλώνοντας θα εκπλήρωνε όλους τους ανεκπλήρωτους τους πόθους. Παράδειγμα ψυχολογικού εξαναγκασμού; Άμαν εκάμνετε αταξία η μάμμα σας ελάλε "Αν το κάμνεις τούτο η μάμμα εν θα σε αγαπά..." και έπαιρνε ύφος γυναίκας λυπημένης και απογοητευμένης. Εμείς εσιεζούμασταν πάνω μας που τον φόον μας τζιαι εθωρούσαμεν δεξιά τζι αριστερά πασκίζοντας να καταλάβουμε τι μας γίνεται. Αμέσως μετά η μάνα μας χαμογελούσε και άνοιγε της αγκάλες της και τρέχαμε πάνω της, ταυτίζοντας την φούστα της με μια κουβέρτα ασφαλείας, μ'ένα λιμάνι που ότι κι αν γίνει θα είναι πάντα απάνεμο για μας. Τούτη η ταύτιση θα μας ακολουθήσει μέχρι τον τάφο μας.
Βουρούμεν τζιαι παίζουμεν μέσα στες χωράφες ππιριλιά, παίχτες, κρυφτό, γερμανικό, μάππαν, μωρά τζιαι μάμμες, κουμέρες, χωστό, σκατούλλικα, πόλεμο και λοιπά παιγνίδια, αγόρια κορίτσια μαζί με μόνη μας έγνοια την φωνή της μάνας μας την ώρα που θα δειλινώσει.
Κάμνουμεν πέρτεϊ ππάρτυ που καλιούμεν όλον μας το σόι και την τάξη μας, όπου όλα τα μωρά θα σβύσουν τα κεράκια, θα παίξουν μουσικές καρέκλες τζιαι μετά θα πιάσουν τα δωράκια τους τζιαι να πάσιν σπίτι. Η μανάδες κουβεντιάζουν τζιαι χουμίζουν τα σπλάχνα τους, οι πατεράδες εν έξω τζιαι καπνίζουν τζιαι λαλούν για την μάππαν τζιαι την κυβέρνηση, ενώ παρακαλούμεν τον παπά μας σαν κάμνει σούβλα να μας κόψει κομματούδι να δοκιμάσουμε.
Αν είσαι αγόρι ο παπάς θα σε στείλει καράτε ή τάε κβον ντο, ενώ αν είναι κυνηγός θα αρχίσει να σου εξηγά την λειτουργία του σσιπέττου. Τα κορίτσια παν χωρό τζιαι μπαλέττο, μπορεί τζιαι κανένα πιάνο.
Φυσικά υπάρχουν τζιαι τα μωρά που αποβλακώνουνται στο σπίτι γιατί οι γονιοί τους εν υπερπροστατευτικοί τζιαι παίζουν ούλλην την ημέρα Αττάρι τζιαι Νιττέντο (φαντάζουμε σήμερα η αναλογία θα είναι πλέιστέισιον τζιαι Εξ Ποξ). Αγαπημένα παιχνίδια για τα αγόρια είναι τα Κάστρα και Πολιορκητές, Μαϊκρο Μασιινς, Τζι Αϊ Τζιο, Τερατομάχοι, Χι-Μαν (με τον Χι Μαν, τον Σκέλετορ και την λοιπή παρέα) και Πλαστοζυμαράκια. Ειδικά για τα κοπελλούθκια τον κυνηγών υπάρχει το σσιπεττούδιν Μόντε Κάρλο με ψέυτικες χαρτούτσιες.
Τα κοριτσάκια παίζουν με το Μικρό μου Πόνυ, τες Παταπούφες τους, την Σίντι, την Μπάρπι κλπ χαζοχαρούμενα.
Στο δημοτικό γράψαμε πάνω σε μικρά πρασινοκίτρινα τετράδια, με εξώφυλλο το Πέλαπαϊς ή το κάστρον της Τζιερύνιας και το "Δεν Ξεχνώ" από κάτω, εκθέσεις του τύπου "Ταξιδεύω με τα φτερά της φαντασίας μου στα σκλαβωμένα μας μέρη" και σήμερα που πάμε σάν τουρίστες και τα βλέπουμε δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε.
Κοντά στα δώδεκα αρχίσαμε να δείχνουμε ενδιαφέρον για το αντίθετο φύλο, τζιαι τζιαμαί να δείτε γέλια. Αρκέψαν οι κορούες να φκάλλουν βυζιά τζιαι εμείς οι ανώριμοι τζι αχάπαροι επεριπαίζαμεν τες, μόνο για να τες παρακαλούμε μερικά χρόνια μετά να φκούν μαζί μας. Το πρωί να νεκατσιούμεν να πιούμε νερό που τες φουντάνες των κοριτσίων τζιαι την νύχτα, σε πάρτυ σε σπίτι, να τους ζητούμεν να χωρεψούμε σλόου, δηλαδή να φακκούμεν γυρούς πάνω στον άξονα μας όπως τον δίσκο του ππικάπ. Ακούγαμε Ρακιντζή, Καλλίρη, Μπίγαλη, Τουρνά, Χαριτοδιπλωμένο και τέτοια σαχλά.
Όμως τότε, κακά τα ψέματα, τα ζώα στον ζωολογικό κήπο της Λεμεσού ήταν όντως εντυπωσιακά, ο κόσμος περίμενε να τον ανακαλύψουμε, και κάθε βράδυ κοιμόμασταν εύκολα με την συνείδηση μας καθαρή σαν το πουκάμισο που θα φορούσαμε την επόμενη μέρα στο σχολείο.

Έπεται συνέχεια...

Όλοι οι άρρενες αναγνώστες της στήλης άνω των είκοσι κατά τη διάρκεια της ζωής τους έχουν περάσει από τις εξείς φάσεις κουρέματος : καππούδα, πεπέ, χωρίστρα στη μέση, undercut, και κότσο (μετά το πέρας της στρατιωτικής των θητείας). Διόλου κατακριτέο καθώς μέχρι τα 12 υπεύθυνη για την κόμμωσή μας ήταν η μάμμα μας και κατόπιν ακολουθούσαμε τις τάσεις των συνομίληκών μας για να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί, χαρίζοντας έτσι πολλές φορές στον παπά μας έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ώς εδώ όλα καλά και άγια. Μετά τα είκοσί μας όμως έχουμε ως επί το πλείστον διαμορφωθεί ώς προσωπικότητες και μπορούμε πλέον να πέρνουμε τις δικές μας αποφάσεις για την εμφάνισή μας,έχοντας ξεπεράσει (υποτίθεται) τα συμπλέγματα της εφηβείας. Σωστός; Έτσι νόμιζα κι εγώ μέχρι που πήγα για καφέ στη Λευκωσία.
Περνά ένας δίπλα μου και κοιτώντας το μαλλί του προσπαθώ να καταλάβω τί είδους γενετική πάθιση τον βασανίζει. Σύντομα αντιλαμβάνομαι ότι ο άνθρωπος είναι καλά στην υγεία του, απλά το μαλλί του είναι ισιωμένο. Η δε κορδέλα που φορεί όπως μου εξηγεί ένας φίλος που ζεί στην Κύπρο είναι για διακόσμηση και όχι χρωματιστός επίδεσμος. Μέχρι να καταλάβω τί γίνεται, περνά άλλος δίπλα μου ο οποίος περπατούσε με δυσκολία γιατί φορούσε trendy σάνδαλα. Κι αυτουνού τα μαλλιά ισιωμένα και μάλιστα αιωρούνταν από πίσω σαν το κεφάλι των Alien από την ομόνυμη ταινία.
Από περιέργεια ρωτώ έναν ισιομάλλη δίπλα μου πού έκοψε τα μαλλιά του για να πάω κι εγώ. «Tony φίλε μου!» απαντά σαν να ‘μουν ιθαγενής της Πολυνησίας που πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό (Τωρά τούτος ο Ττόνυ αρσενικός ένει, θηλυκός ένει, Κύριος οίδε!). Όταν μου είπε πόσο πάει το κούρεμα ένοιωσα τα συμπτώματα του πρώτου μου εγκεφαλικού. Φαίνεται πως τα κουρεία σήμερα διαθέτουν και πάγκο ξύλινο, όπως τα κρεοπολεία, για να κόφκουν κανονικότα την κκελλέ του κόσμου. Εμέναν ο Αντρέας πέρνει μου 3 λίρες τζι έσιει δεκατέσσερα χρόνια που μου τα κόφκει.
Μα καλάν, σοβαρομιλούμεν; O ένας εν όπως τον τσαλαπετεινόν, ο άλλος όπως την μπεκάτσα τζι ο άλλος όπως την φραγκολίνα, τζιαι παρπατούν τζιε καπαρτίζουν! Η πλάκα η πολλή εν τζίνοι που κκελιάζουν τζιε κάμνουν ότι λοής τεχνάσματα σκέφτεται ο νους του αθρώπου για να χώσουν την κκέλα τους! Καλάν ρε φίλε μου! Ποιού εννά γελάσεις; Νομίζετε πως εν παλαβές οι γεναίτζες; Έτσι παρακαλώ καμιάν μέρα να φυσήσει ο αέρας να τους τα πάρει να κάμει την κκελλέ τους όπως το αθρωπούι με τα φτερά πάνω στην American Express.
Όλοι αυτοί οι stylists (η λέξη κουρέας ή παρπέρης θεωρείται πλέων μπανάλ) εστραβώσαν τους αρσενικούς της Λευκωσίας και της Κύπρου γενικότερα κι αυτοί τους πλήρωσαν κι από πάνω. Η όλη κατάσταση μου θυμίζει κάτι ντοκυμαντέρ του BBC με τον David Attenborough που δείχνει πως ζευγαρώνουν τα πουλιά του Παραδείσου όπου τα πιό εκκεντρικά φτερά κάμνουν τη δουλειά. Φυσικά δικαίωμα και άποψη του καθενός να πληρώνει και να πηγαίνει όπου θέλει για να κόψει τα μαλλιά του. Όπως ελάλεν τζι ο παππούς μου ο μακαρίτης, τζιαι τα λόγια του ήταν ευαγγέλια, «ζαττίν, έτσι κκελλέ, έτσι ξιουράφιν θέλει».

Δεν υπάρχει ίσως πιο παρεξηγημένο ζώο στο νησί μας από τον συμπαθέστατον Κυπριακόν Γάϊδαρον. Ο γάϊδαρος, κινδυνεύει πλέον να εκλέιψει από την Κυπριακήν ύπαιθρον αν και ακόμα μπορούμε να τον βρόυμε στις ορεινές αγροτικές περιοχές και εκάστοτε πίσω από τα έδρανα της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Αν και επικρατεί η εντύπωση ότι ο γάϊδαρος είναι ζώον άμυαλο και πεισματάρικο, εντούτις η ζωή στην Κύπρο μέχρι και το το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα θα ήταν αδιανόητη χωρίς την παρουσία του. Εκφράσεις όπως «έφαεν τον γαουρόπατσον» και «εν τέλεια γάρος» εξυμνούν την ρώμη του ζώου και την ανθεκτικότητα του, κακώς εκλαμβανομένης ώς αναισθησίας. Η παιχνιδιάρικη διάθεση και ανεμελιά του προσφιλή μας γαϊδάρου προσέφερε γλωσσικόν πλούτο που δεν απαντάται πουθενά αλλού στον ελληνόφωνο κόσμο με λέξεις όπως «γαουρόπελλος», «γαουρόπορτος», «γαϊδουρόπορτον» (το γνωστό μας πορδομανίταρο), «γαουρόσπορος», «γαουροτζέφαλος», «γαουρόθρουμπος», «γαουροτζύλισμαν» και ούτο καθεξής. Ας μην ξεχάσουμε τα «Ο γάδαρος τζι η σσιλυντρούνα» και «Σπουδαία ανακάλυψις» του λαϊκού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη.
Ο Κυπριακός Equus Αsinus, που δεν πρέπει να συγχέεται με το μουλάριν (βόρτον) που είναι διασταύρωση με άλογο, είναι η μεγαλύτερη ποικιλία γαϊδάρου ανά το παγκόσμιο. Η εκπληκτική για το μέγεθός του δύναμη τον καθιστούσε σημαντικότατο μεταφορικό μέσο αλλά και μηχανή σε βορδονόμυλους κυρίως. Τέτοια ήταν η φήμη των γαιδάρων μας που στην αρχαιότητα ήταν περιζήτητο εξαγώγιμο προϊόν. Λέγεται δε, πως ο Μέγας Αλέξανδρος τους χρησιμοποίησε στις εκστρατίες του. Δεν θέλει και πολλήν φαντασίαν για να οραματιστούμεν το θρυλικόν μας Γαούριν να σκαρφαλώνει με θάρρος και αυταπάρνησην τις χιονισμένες βουνοκορφές τον Ιμαλαϊων και τους δύσβατους βάλτους των Ινδιών βοηθώντας στην εξάπλωση του Ελληνισμού. Ουδεμίαν έκπληξη θα νιώθαμε εάν μαθαίναμε πως στις παρυφές του Χίντου Κους ανακαλύφτηκαν γαϊδαροι που γκαρίζουν με Κυπριακή προφορά.
Γι’ αυτό λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη την επόμενη φορά που κάποιος κακόπιστος σας αποκαλέσει «γάδαρον» μην χάσετε την αυτοσυγκράτησή σας. Αντιθέτως, με την ψυχραιμία του ζώου που σας αποκάλεσε, χαμογελάστε πίσω και ευχαριστήστε τον για το κομπλιμέντο.