Ξενύχτικον "Μιραμπέλλα"

Εστείλαν μου το με ήμεϊλ, βαρκούμαι να μεταφράσω. Ιντζιόϊ. Αν τζιαι φαντάζουμαι πως σας το εστείλαν ήδη.

Adios.

Exei chance na trweis kerasia k na men petaxtei i mana sou na sou
pei "prosexe na men ta staxeis panw sou j enifkennoun!

"Exei chance na katseis sto toilet k an den exeis tpt na diavaseis na men
diavazeis ti grafei pasto aposmitiko??

Aman exete trapezi na "pintwnete" stroggilo trapezaki me to megalo tou
dinning room k na kathontai ekei oi mitsoi k na erkete k o theios sou to
kopelli k na lalei "e emeis oi nearoi enna katsoume poda!;) k to
trapezoui to stroggilo na einai 6cm pio konto pou to allo!

Aman exete trapezi na men katsoun oulloi k i mana sou na servirei akoma
ka na tis poun "katse kori mou na faeis k si" k na tous lalei "ee
etsimpoun pou emaeireuka egw!

"Exei chance aman teliosete to fai, na men sikosti prota kanenas thkios
sas i pappous sas jai napei "aaatee i proti taxi eskolasen

"Exei chance sto dimotiko pou epezes mappa na epasariskes?

Exei chance o tziris sou na men vallei mian faousa kounnes mestin xoufta
tou,na tin souzei, k na tin fakka me 1000 milia pastostoma tou gia na tes
faei?

Exei chance aman isoun mitsis na men sou elalousan "men piaseis ta
martouthkia je enna kkeliaseis?Aman ennapei kati sta nea na men sou pei o
tziris sou shhhhh xwris kanna miliseis...?


Exei chance na pian ta nera k na men se piaei i mana sou til pou tin
douleia k na sou pei"gliora fertin aplwstra me ta rouxa mesa, kleise
oulla ta parathira, k ta filarakia, k men xexaseis tzino tou mpaniou!

Aman strifkeis aristera sta fwta tou woolworth gia na mpeis makariou osoi
en mesta cars stamatimenoi na men se vlepoun??

Exei chance 2-3 metra prin to da capo na men ttappwseis to radio sou j na
peis tou sinodigou "thore p na diklisoun poda

"Exei chance sto dimotiko aman epines nero pou tin vrisi, na men ishe
melissa skotomeni?

Exei chance na epienes na pieis nero stis vrises tou dimotikou k na men
epatassetoun kapios pou pisw sou napei "ree tzinin epipilisan tin!

"Exei chance i giagia sou na men exei ta raptika ths mes to mple kouti
ton piskoton,to tsingkeno?

Exei chance na men exeis nixokopti "Cyprus"?

Exei chance aman xeretas ston gamo kai pianeis to loukoumi na men to dias
tis manas sou na to valei mestin tsenta kai molis paennis esso na to
katharizeis!


Exei chance sti gitonia na men ekathestoun sto pezodromio kai na eftinete
sinexeia mprosta sas wspou na ginei lantoua?

Exei chance stin gitonia na men evalete tin mappa katw pou tin fanella
sas?

Exei chance aman se doun 2 gries sto xorko na men pei i mia tis allis "ra
ma piou en toutos?

"Exei chance na se rwta enas gnwstos tou papa sou 'ma ti sxoleio paeis'
"e en idiwtiko" 'ma sto english school?' "oi oi sto gc school" 'aa ma tou
x'petri, pe mou, kamnete ta oulla sta egglezika tzame?' "oi ta ellinika,
8riskeutika, istoria..

"Exei chance nase sinodigos sto stayer k na me soupei o odigos na
isiwseis to kathreutoui, k na tiligei tsigaro me kitrino old holborn
wspou na fortwthei to steyer?

Exei chance stin gitonia pou epezete mappa na men erwtousete prwta "re
palious oksa neous kanonismous?"

Exei chance sto gamo na men fkenoun ta mwra pastin pista na xorepsoun?

Exei chance na nistaxei to mwro sto gamo k na men pintwsoun 2 portokalies
karekloues k na tou kamoun krevvatoui?

Aman sou elallen h mana sou na katevaseis ta psonia pou to car na men
epianes to dixan me to aristero gia na dunamwsei to xeri sou?

Exei chance pou isoun mitsis na katafereis na anoixeis to calpol monos
sou??

Exei chance sto dimotiko aman efeuke i daskala pou tin taxi na men
efakkousete ta sherka sas pastothranio sto rithmo tou "we will rock u?" k
otan epestrefe na men elalen "akouestoun ws to grafeio tou dieuthinti!" j
na epsarwnete

Exei chance stin tv na men nen to 1 to rik1, 2 rik2, 3 ert, 4 mega, 5
ant1, 6 sigma?

Exei chance oi mantilies mestin kouzina na mennen mesto 3o sirtari?

Eshi chass aman paeis club je en esheis nampou na kameis na fkaleis to
mobile pano je na thoreis ta contacts sou gia na nomizoun oti kati
kamneis?

Eshi chance ta Maggi na men ennen pastin porta tou psigiou dipla pou ena
loukkoumi pou eshi tze 5-6 mines pou en tziame

Exei chance na men exizes to molivi k pou tes 2 merkes wsti na ginei 2cm ?

Eshi chance sto dimotiko na men etravas mian gammi me to molivi gia na
xwriseis to thranio

Eshi chance tin fanela tou AGO na men tin ekame 3iskonopanno i mana sou?

Eshi chance pou isoun mitsis tze epienes sto gamo na men ishe enan mitsi
stes mixanoues pou na mashete na pezei xwris na eshi valei credit?

Eshi chance sto dimotiko sta oikokirika na men ekamete troufes?

Eshi chance panw sto kouti me ta xaromantilla mes tin kouzina na men
grafei tilefwna?

Eshi chance sto dimotiko aman evarkesoun sto party na men epianes na
diavaseis ti egrafe panw sto NOW40?

Eshi chance pou isoun mitsis je epiennes ekklisia na men arotas ton jiri
sou "papa posi ora emeine?"j na sou elalen "allo 5 lepta!"

Eshi chass pou erkesoun pou to xorko na men evlepes to feggari exo pou to
parathiro je na eprospathouses na to peraseis?

Eshi chance aman katharizei o thkios sou to mantorinoui na men prospathei
na fkalei tin flouda se ena kommati?

Eshi chance stin fotografia tou gamou twn goniwn sou o tziris sou na men
eshi sgoura mallia tze i mana sou permanant?

Eshi chance o thios sou na men se sfigei pou to zzinishi me oulli tou tin
dinami tze na prospatheis na to pexeis dinamenos?

Eshi chance sto dimotiko ta kopellia na men ekathountan piso sto leoforio ?

Eshi chance thn wra pou diavazeis kai akouseis thn mousikh twn a8litikwn
sta nea tou SIGMA na men paeis patimenos na ta deis?

Exei chance o tziris sou na dei oullo to champions league? sto 60' paei
na ppesei..

Aman thoreis kamia anipsia sou pou en pollomilate, en antrepese na tin
filiseis kai niotheis avola?

Exei chance na men enevriazes aman sou edine i mama sou ta dwra gia na ta
dwseis tis thias sou pou epigenete episkepsi?

Exei chance na exorefkes slow sto dimotiko kai na men isoun 1000 milia
pou tin kopeloua kai na e8wres ton parea sou kai na egelas?


Eshei chance pou isoun metaxy 15-17 na men epiennes sto PICADILLI tje na
enomizes oti isoun tje polla inn.

Eshei chance pou isoun mitsis meta tis parelaseis na men epiennes sto BIG
BOY na faeis hambourger?

Exei chance pou isoun 10 xronwn na men sou elalen sto trapezi o theios
sou "ela re na sou geirw j sena mian mpiroua"

Exei chance mestin kouppa me tin kouloumpra tin kommeni na men exei
kokkones tou lemoniou?

Aman trweis cornflakes na men diavazeis ti grafei pasto kouti san
trweis??

Βαρκούμαι να σας γράψω για τα τραίνα που δεν ήρταν ποττέ τζιαι έμεινα στο Μάντσιεστερ, την χειρότερη πόλη της Αγγλίας μετά το Νόττινγκχαμ τζιαι το Κκόβεντρι. Αντ' αυτού θα σας γράψω για κάτι ποιό σοβαρόν, την τεκνογονίαν.

Στην Κύπρο έχουμεν σοβαρό πρόβλημα υπογεννητικότητας. Το λυπηρόν της υπόθεσης είναι όϊ πως κάμνουμεν λλία κοπελλούθκια αλλά πόσον άνισα κατανεμημένα εν τα μωρά. Τζιαι εξηγούμαι. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ζευγάρια, τζιαι που την οικογένεια μου τζιαι που τον φιλικό μου κύκλο, παντρεμένα, οικονομικά ευκατάστατα, εξαίρετα πλάσματα που θέλουν να κάμουν κοπελλούδιν τζιαι δεν μπορούν. Δαμαί μιλούμεν για αθρώπους που συνειδητά θέλουν αν κάμουν οικογένεια, προγραμματισμένα τζιαι υπεύθηνα τζιαι δεν τους βοηθά η βιολογία τους.

Τζιαι αναγκάζονται να περνούν έναν κυκεώνα βάσανα, τεχνητές γονιμοποιήσεις, βιταμίνες, θερμόμετρα, απογοητεύσεις πας τις απογοητεύσεις τζιαι μαράζι πας το μαράζι. Να τους πιάνει η κατάθληψη, να αποξενόνωνται καμιάν φορά, άλλη φορά να έρκουνται πιο κοντά αλλά η ψυσιή τους ναν χίλια κομμάθκια. Αθρώποι επιστήμονες τζιαι μορφωμένοι κάποτε να καταντούν να βουρούν να κάμνουν τάματα όπως τους ειδωλολάτρες διότι ότι εμπορούσαν άλλον να κάμουν εκάμαν το. Τζι το μαράζι να πολλυνίσκει μόλις γεννά κάποιος άλλος, να μαραζώνουν οι γεναίτζες άμαν θωρούν άλλη γεναίκα με το μωρό τζι οι αντράδες τους να κάθουνται περίλυποι τζιαι να μεν μιλούν.

Που την άλλην άκρη του φάσματος υπάρχουν οι άλλοι που φαίνεται να κάμνουν κοπελλούθκια ανάλογα με τις εποχές ή κατά λάθος να καθουνταί ούλλη μέρα σπίτι τζιαι να πιάννουν το τσιέκκιν που την κυβέρνηση (δεν αναφέρομαι στους πολύτεκνους). Κάμνουν κοπελλούθκια γιατί έτσι έτυχε, γιατί δεν ξέρουν τί είναι η αντισύλληψη ή γιατί εν αμόρφωτοι ή γιατί εγέλασεν τους. Γίνεται να σου γελάσει κοπελλούδι που να μείνουν μάυρα; Ροκόλες πάν κάθε λλιον τζιαι ρίφκουν τα μωρά γιατί εννά πα να σπουδάσουν τζιαι τζίνοι που τους τα εκάμασιν άλλοι αχάπαροι τζι ανεύθηνοι. Παντές τζιαι το να κάμνεις μωρά εν κάτι που σε φέρνει πίσω στη ζωή σου. Εν αντροπή τζι εμπόδιο έναν πράμα. Παντές τζιαι δεν υπάρχει τιμή στην μητρότητα. Τέλος πάντων.

Δεν θέλω να καταφερθώ ενάντια στις μονογονεϊκές οικογένειες (πράμα στο οποίο είμαι ενάντια γιατί το μωρό θέλει δκυό γονιούς διαφορετικού φύλου, με κάποιες επιφυλάξεις διότι δεν είναι ούλλα άσπρα ή μαύρα) ή σε γενικά οποιοδήποτε που η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά του όπως θέλει...στο κάτω κάτω ο καθένας κουβαλά το σταυρό του. Αλλά δεν παύω να νιώθω μιαν τεράστια αδικία άμα βλέπω κόσμο που θέλει να κάμει κοπελλούθκια τζιαι να μεν μπόρει, τζιαι κόσμο που δέν θέλει τζιαι να κάμνει. Δαμαί στην Αγγλία θωρείς τες ροκόλες με την παρπατούσα, τσιάρο στο στόμα, τζιαι παν περίπατο γιατί η κυβέρνηση "υποστηρίζει τες". Πελλάρες τούτα ούλλα. Εγώ γιατί βάλλω καπούττο; Είμαι μαλάκας να πληρώνω φόρους για να κάθεσαι εσύ σπίτι με το μωρό; Τζιαι φυσικά θα μου πείτε, άτε τζίνη (τζιαι τζίνος που την εγκάστρωσε φυσικά, διότι τα μωρά εννεν με τον κρίνον που γίνουνται) τζιαι τζίνος εφταίξασιν, το μωρόν τί φταίει; Να το δώσεις για υιοθεσία άμαν δεν μπόρεις. Έτσι γίνεσαι έναν υπεύθηνον άτομο, δίνοντας στο μωρό σου μια καλύτερη ευκαιρία στη ζωή, φέφκεις έναν βάρος που τους ώμους σου τζιαι δεν γίνεσαι βάρος και στην κοινωνία γενικότερα. Άρθρο του Economist αυτής της βδομάδας για την οικογένεια στην Αμερική καταλήγει πέραν πάσις αμφιβολίας "πως τα παιδιά με τις καλύτερες προοπτικές στη ζωή είναι όσα γεννιούνται σε παντρεμένα ζευγάρια" Μονογονεϊκές οικογένειες, ζευγάρια που συγκατοικούν κλπ κάμνουν τα σιόνι (μιλούμε πάντοτε εν σχέση με τα παντρεμένα ζευγάρια και όχι απόλυτα έτσι; Δεν θέλω να παρεξηγηθώ).

Πού θέλω να καταλήξω. Δεν πιστεύω πως κάποιος πρέπει να κάμει μωρό γιατί θέλει να ικανοποιήσει τις ανασφάλειές του ή γιατί φακκούν τα ρολόγια του αλλά για΄τι πραγματικά θέλει να μεγαλώσει ένα μωρό (όπως τον Κάρλος στο Desperate Housewifes ένα πράμα). Η παραδοσιακή, αν θέλετε πατριαρχική οικογένεια, με όλες της τις διακρίσεις και τις ανισότητες, εξακολουθεί να είναι ο πυρήνας της κοινωνίας από κοινωνική πλευρά αλλά και οικονομική. Εν κρίμα πραγματικά να είναι η τεχνιτή γονιμοποίηση τόσο ψυχολογικά ψυχοφθόρα και πολυέξοδη και οι υιοθεσίες τόσο δύσκολες και μακροχρόνιες ενώ υπάρχουν τόσα μωρά που ξεκινούν τη ζωή με λιγότερα εφόδια. Δεν λέω τα μωρά πως πρέπει να προγραμματίζονται βάση της πούγκας μας και μόνο, αλλά θα έχουν πολλές δυσκολίες αν μεγαλώσου έξω από την οικογένεια, δυσκολίες όχι μόνο που θα επωμίζεται το μωρό, αλλά και ο γονιός του και η κοινωνία στο σύνολο της. Δεν λέω ότι μου πέφτει λόγος πως πρέπει ο καθένας να κάμνει κοπελλούθκια, πόσα ή πότε αλλά είμαι σίγουρος ότι πρώτα πρεέι να βάλλουμε το συμφέρον του μωρού μπροστά. Θέλουμε να στηρίξουμε τα μωρά; Ας ευκολύνουμε τις υιοθεσίες. Θέλουμε να βοηθήσουμε τα μωρά; Ας διδάξουμε σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Θέλουμε να βοηθήσουμε τα μωρά; Ας σταματήσουμε να θωρούμεν τους εαυτούς μας.

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί,

Πάσχα Κυρίου, Πάσχα.

Εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν

καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός.

Ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.


----------------------------------------------

ΤΙΠΟΤΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΔΚΥΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!
Hip hip hooraaaah!!!
Ετέλειωσα ετέλειωσα για πάντα, ετέλειωσα (φανταστείτε με να χορεύκω το μακαρένα ένα πράμαν).
Να πελλάνετε οι υπόλοιποι, εγώ ετέλειωσα εγώ ετέλειωσα. Who's the daddy? Who's the daddy? What's my name? What's my name.

Όπως εκαταλάβετε ετέλειωσα. Τζιαι νιώθω πως έγραψα χέμας! Όχχο μάνα μου λούφαν τζιαι παραλλαγήν τωρά. Αξίζω ένα μπεκρούλιασμα ασυζητητί και ένα ταξιδάκι. Έπνασεν το βλαντζίν μας. Πόσο δκιάβασμαν τούτον το μάστερ τα ευλοημένα! Κανεί ποιόν! Φυσικά εν για το καλόν μου οπόταν je ne regret rien αλλά δεν πάει στ'ανάθθεμα τζιαι η έντιθ Πιαφ τζιαι οι εξεταστές.
Κανεί, βαρκούμαι να γράψω ππόστ της προκοπής σήμερα. Θα ππέσω σε χειμερία νάρκη μετά το ποτό τζιαι τα μπουζούκια μέχρι νεωτέρας ειδοποιήσεως.

BTW όποιος έχει πείρα με wordpress μυνήστε μου τζιαι θέλω σας. Θέλω να μεταφέρω το Ξενύχτικον τζιαι να το κάμω κκάστομ μέϊτ ένα πράμα, με καφενέsque λουκ. Όποιοι μπορείτε τζιαι είσαστεν Αγγλία τζιερνώ σας για να μου παραντζείλετε.

Ποιό κάτω είναι ένα βίντεο με ένα σσυλλίν, ο Ράστι, με ναρκοληψία. Ακριβώς έτσι θα είμαι εγώ πόψε.



Αν δεν γράψω πριν την Παρασκευή υπόσχομαι ανταπόκριση από Λισσαβώνα όπου θα πάμεν οι Κυπραίοι ούλλοι του πανεπιστημίου να δείξουμεν τον νούν μας.

Την Παρασκευή μετά τις εξετάσεις (τζιαι ναι, έγραψα για όσους ενδιαφέρεστε) έφυα σκάϊν να πάω στον σιδηροδρομικό σταθμόν του Γιούστον για να πιάσω το τραίνον τζιαι να πάω στο Στόκπορτ όπου διαμένει ο μέντορας που επιβλέπει τη διπλωματική μου. Ο ίδιος δεν εμπορούσεν να έρτει διότι λείπει η γεναίκα του τζιαι πρέπει να προσέχει τους σιύλλους τους. Και όταν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλια της εγκληματολογικής επιστήμης σου λέει να πάς στο Στόκπορτ, κόφκεις τζιαι πάεις όπως τον μ........ στο Στόκπορτ διότι δεν θέλεις να τσακωθείς μαζί του, ειδικά μιας τζιαι πρόκειται να τον πελλανίσκω λλίο τζιαι λιγάκι μες το καλοκαίρι.

Με το που φτάνω στο Στόκπορτ έρκεται στο σταθμό του τραίνου τζιαι πιάνει με. Φίλε μου φιλούδιν μου καλωσόρισες τζιαι ξέρω γιω. Πάμεν έσσω του τζιαι μόλις πορουμανίζει την πόρτα μουντάρουν με δκυό σιύλλοι 40 κίλα ο καθένας τζιαι σύρνουν με χαμαί τζι αρχίζουν να με γλύφουν. Ο ένας εν διαστάυρωση μπόξερ με κάτι άλλο τζιαι ο άλλος εν γκρέϊχαουντ (λαωνικός πουτζίνους τους παστούς που βουρούν στες κούρσες) αλλά έβαλεν τα τζιλούθκια του. Ενώ με γλύφουν ο Κεν, το όνομα του καθηγητή και επιμένει να τον φωνάζω με το μικρό του πράμαν που δεν συνηθίζω, χαριεντίζεται
-Μάνα μου τα μωρά μου, κάμνουν σου χαρούες.
-Ά τα χαριτωμένα! Όϊ πως έβρεξεν τζι εν βρεμένα χαμαί.
-Εν που σε αγαπούν τζιαι παίζουν σου.
-Μάνα μου τα. Αν θέλεις τραβάς τους πίσω να σηκωθώ;

Σηκώνουμαι, ξεσκονίζουμαι τζιαι καθούμαστε να πιούμεν μιαν μπιρούδαν στον πισινό του κήπο μιας τζιαι τα νερά εσταματήσαν τζιαι έφκηκεν ηλιούδιν.

-Δκυο σιύλλους έσιεις;
-Όϊ, έχω τρείς λαλεί μου αλλά ο άλλος εν μιτσής τζιαι δεν μπορεί να σε σύρει χαμαί. Μεν φοάσαι.
-Ποττέ εγώ να φοηθώ;
-Ξέρεις, στην καρέκλα που κάθεσαι εκάτσαν οι κώλοι των μεγαλύτερων εγκληματολογικών μυαλών του πλανήτη, εκτός που μένα. Ο Μπάρυ Γουέμπ έκατσεν τζιαμαί, οι Μπράντιγκχαμ και Μπράντινγκχαμ (και πάει η λίστα των readings μου).
-Μεγάλη μου τιμή να αγγίζει ο πισινός μου εκεί που αγγίξαν οι υπόλοιποι κώλοι που θαυμάζω και μελετώ.
-Αυτόν να λέγεται.. Πάω να φέρω κι άλλη μπύρα.

Περιμένοντας τυλίω τζι ένα τσιάρον να άψω οπόταν νιώθω κάτι να προσπαθεί να με δαγκώσει τζιαι να θέλει σημασία. Η σκηνή που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα πραγματική.

Ένα Τζακ Ράσσελ ττέριερ κατσαρότριχο με τρία πόδκια (το έναν το πισινό έλειπε) να προσπαθεί να με βατέψει. Η πλάκα ήταν που δεν μπορούσε να στηριχτεί πάνω στο πισινό του το πόδι αποκλειστικά οπόταν εδάκκανεν το παντελόνι μου για να μεν τιν φάει χαμαί. Προσπαθώ να τον τραβήσω πίσω αλλά δεν ξικολλά. Ακούω που μέσα τον καθηγητή να ανοίγει μπύρες.

-ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΕΚΣ Η ΜΠΑΝΤΓΟΥΑΪΣΕΡ; Φωνάζει μου.
-Ότι θέλεις! φωνάζω πίσω τζιαι κλωτσώ το πόδι μου να ξεκολλήσει ο σσίύλος που πάνω μου. Χαράς το γινάτιν. Εκλώτσουν τίποτε, έπια τον με το καλό, τίποτε πάλε, εσηκώθηκα τζι επαρπάτουν τριάππιθκια, τίποτε πάλαι.
Μόλις τζι εκατάλαβα ότι έρκετουν ο καθηγητής έκατσα κάτω φρόνιμος.

-Βλέπω εγνωρίστηκες με τον Σέντρικ. Επιάσαμεν το που το καταφύγιο το φτωχό. Ήταν άρρωστος, χωρίς πόδι τζιαι πολλά εχθρικός με τα άλλα τα σκυλιά. Κάποιος θα του έκαμε κακό.
-Ίσως επειδή του εκόψαν το πόδι του.
-Εσκέφτηκα το Φ. Εν πολλά πιθανή εκδοχή να τον εκακοποιούσαν. (Μπράβο μυαλό ο εγκληματολόγος. Εν θα το εσκέφτουμουν που μόνος μου).
-Εεεε, Κκέν, ο Σέντρικ δεν ξηκολλά που πάνω μου...
-Εχάρηκε που σε είδεν.
-Εεεε, εν γεγονός, αλλά εν τζιαι 'εν ανάγκη να μας κάτσει πουκάτω.
-Μεν φοάσαι, εν στειρωμένος.
-Εν στειρομένος τζιαι μάσιεται να με γ********;
-Περίεργο. Πρέπει να μιλήσω με τον κτηνίατρο του. Έσιει δκυο χρόνια που τον εστειρώσαμε.
-Κκέν, ξηκόλλα τον να χαρείς να μεν φάει τον κλώτσο.
-Αλόπωε έσιεις γυναικεία οσμή.
-Θέκκιου Κκεν, τωρά έκαμες μου την καρκιάν μου φύλλα φύλλα (Note to self: Να αλλάξω μάρκαν αποσμητικού).
-Κκεν πιάστον να χαρείς.
-Έλα στον παπά αγάπη μου... (Ο Σέντρικ χωλαίνει προς το μέρος του τζιαι σούζει το νουρίν του. Μου θυμίζει το Τσιουάουα της πρώην που όποτε με εθώρεν σσιού τζιαι καλά να φκεί πάνω μου να με βατέψει.)

Εν καλά που λαλούν πάντως για τα χτηνά πως αν είχαν φωνή ήταν να μιλήσουν.
Εθώρουν τον Σέντρικ με ένα βλέμμα του τύπου "Μεν μου κοντέψεις γιατί έφας την να σου μείνει" τζιαι τζίνος με βλέμμα πλέϊμπόϋ (έπρεπε να το δείτε για να το πιστέψετε, πραγματικά) σαν να μου ελάλεν "Εν πον με ξέρεις καλά εμένα φίλε μου".

Εδοκίμασεν αλλό κανέναν δκυό φορές, δεν τον άφησα. Αυτά προς το παρόν. Στο επόμενο πόστ θα σας πώ την άποψη μου για τις σιδηροδρομικές υπήρεσίες της Αγγλίας τζιαι θα είναι έναν μουρμουρκόν που την αρχή ως το τέλος. Επροειδοποίησα σας.

Άυριον διώ πρότελευταίον μάθημαν τζιαι κανεί. Πάππαλλα. Έμεινεν τζιαι η διπλωματική τζιαι κανεί. Έκλεισεν τζιαι τούντο κεφάλαιον τζιαι θα ανοίξει άλλον ποιό μεγάλον ύστερα. Επέρασεν ο τζαιρός τζι ούτε που το κατάλαβα. Δραττώμενος της ευκαιρίας τζι επειδή βαρκούμαι να γράψω τίποτε coherent παραθέτω σας ότι θυμούμαι που πρίν να πάω να σπουδάσω.

Ποιό κάτω μερικές παραντζιελιές που μου εδώσα γνωστοί, συγγενείς τζιαι φίλοι την νύχταν πριν να πετάσω να παώ Καναδάν για τες σπουδές μου, Αύγουστον του 2002. Η ώρα ήταν προχωρημένη, οι βαλίτσες πακκεταρισμένες τζι ούλλοι μας μισομεθυσμένοι.


Θείος Γ.: Καλές σπουδές τζιαι νάρτεις πίσω να ψηφίσεις. (παντές τζιαιν στο παναϋριν του Αρακαπά που' ταν να πάω)

Ξαδέρφη Φιρφιρούδα (η αδυναμία μου): Τωρά που θα φυείς θα σε αγαπώ δκυό φορές γιατί εν θα είσαι δαμαί να σε βλέπω τζιαι να τρώμεν παγωτό. (Με έπιασε τηλέφωνο η ώρα 00:01 το πρωί, ώρα Καναδά με την βοήθεια του ανηψιού μου για ναν η πρώτη που θα μου εύχετουν για τα γενέθλια μου).

Θείος Γ2.: Καλές σπουδές τζιαι βάλλε κ.......ν. Οι ξένες έν έχουν εμπιστοσύνη. (Θέκκιου ας πούμε.)

Αδελφή Ε. (η θεία που είναι αφιερωμένη): Καλές σπουδές, στην ευχή του Θεού να πάς και να προκόψεις. Και πρόσεχε από τους Χιλιαστές, Ευαγγελικούς, Προτεστάντες, Καθολικούς και όλες τις άλλες τις αιρέσεις. Μην χάσεις την πίστη σου και να και μια λίστα με ορθόδοξες εκκλησίες στον Καναδά. Έκαμα σου και ένα κομποσχοίνι δώρο, κάθε κόμπος εν σταυρωμένος τρείς φορές, για να προσεύχεσαι.

Θείος Α.: Χρόνια πολλά. Πάεννε πε της μάνας σου αν εμείναν σουβλάκια.

Γιαγιά Τ.: (Το κλάμαν το γοερόν) Άτε γιε μου να πάεις στην ευτζή του Θεού τζιαι να προκόψεις να μάθεις γράμματα, να στραφείς να βρεις καμιάν τύχην καλή να σε αρμάσουμεν, σσύψε (καπνίζει με), όϊ να μας φέρεις καμιάν αμύρωτην άκουσες; Τζιαι να τηλεφωνάς της μάνας σου τζι έσιει την έννοια σου. Αααα γρυσαφένε μου (πιάνει το κλάμα), αααα μαλαματένε μου τζι εν σε 'φτασεν ο παππούς σου να σε καμαρώσει. Τζι ήσουν ο αγαπημένος του. (Δαμαί φιλώντας το χέριν της γιαγιάς γλύτώνω το κεφαλοκλείδωμαν).

Ανιψιός Κ. - Να μου στείλεις φανέλλαν του Εν Μπι Έϊ. Όϊ να ξεχάσεις. Τζιαι τα παιχνίδκια του πλέϊστέϊσιον που σου πα. (παίζε τζι έρκουντε ρε Κ!)

Ανιψιά Σ. : Καλές σπουδές ξάδελφε τζιαι αν έυρω τίποτε που το ίντερνε που θέλω λαλώ σου.

Παπά Φιρφιρής: Εγιώ την δουλειά μου έκαμα την. Θέλω σε να πάεις κοπελλούιν τζιαι να στραφείς άδρωπος.

Μαμά Φιρφιρή:-------Δεν έκαμεν δηλώσεις γιατί ήτουν μες την κουζίνα φυρμένη του κλαμάτου.

Ανιψιός Σ.- Μεν αφήσεις θυληκόν πας τα ποδκια του (εδώ γίνεται high five).

Θείος Α.: ΡΕ ΠΕ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ ΑΝ ΕΜΕΙΝΕΝ ΤΙΠΟΤΕ! Α, τζιαι πέ της να φέρει τζι οδοντογλυφίδες τζιαι τζιεντά με το δόντιν μου.

Παπά Φιρφιρής: Τζιαι κουμαντάρισκε τα λεφτά. Όϊ να κλάννεις με ξένον κώλο.

Μαμά Φιρφιρή: (Αφού φέρνει τους καφέδες έξω πιάννουν την τα μωρίσιμα της), Έκοψα σου κομματούθκια χαλλούμι με σαλάμι τζιαι καρπούζι τζιαι κουλλούριν της γιαγιάς σου. Έλα δα, έσhεις μιαν τάτσα πας την φανέλλα σου να την καθαρίσω (τραβολοά με να με καθαρίσει). Το μαλλίν σου κτένιστο να μεν είσαι όπως τον κλιάρον. Έλα δα τζι έσεις μιαν τρίχαν μες τ'αμμάτιν σου... (Γενικά όσο ντάντεμα εγλύτωσα που τον τζιαιρό που επήα γυμνάσιον έφα το τωρά).


Αυτά κοπέλια. Κατί τζαι πόψε εμείνασιν.

Ήρτα που το γυμναστήριο διαλυμένος, ποφκαλμένος, καταπονημένος, τζιαι κόντρα καταβεβλημένος. Στρέφουμε έσσω με το το αρφάλιν μου τα γόνατα που την πείνα. Περνώ δίπλα που τα κκεππάμπ σιόπ τζιαι τα φισhεντσhιπάδικα΄τζιαι πεινώ ακόμα παραπάνω. Η μυρωδκιά του γύρου νεκατώνεται με το ψάριν το τηανητό, που νεκατώνετε με τα κεμπάμπ, που νεκατώνουντε με τον γύρο τον Λιβανέζικο, που νεκατώνουντε με τα κινέζικα τζιαι ούλλα γίνουνται ένα σιερούιν όπως τα μίκιμάους που με τραβά που την μούττην. "Mind over body" Φιρφιρή. "Το αερόβιον εννεν για το τίποτε" λαλώ του νού μου. Μόλις πάω σπίτι με περιμένει το φαϊν διαίτης πολυτελείας που το Marks & Spencer που διαφημίζει η τηλεόραση.

Καταρχάς δείχνουν το φαϊν κοντό πλάνο, με ένα ασημένιο πηρούνι να το νεκατώνει σλόου μόσιον. Πανέμορφα χρώματα, ψημένο στην εντέλεια, έρκεται σου να παέις να τριφτείς πας την τηλεόραση. Η παρουσιάστρια περιγράφει τί περιέχει το φαϊ αργά, ηδονίστικά με μια φωνή που νομίζεις εν έτοιμη να τελειώσει. Seared Scottish salmon with succulent Jersey baby potatoooooooooooooes. Κάπως έτσι τέλος πάντων. Εγόρασα το ο φτωχός. Έπιασα τα λουκάνικα με cider gravy and vegetable mash. Σαν εγυμνάζουμουν εσκέφτουμουν την φωτογραφία πας το κουτί. Τα μιτσικουρούθκια μου εθωρούσαν με τζι επαρακαλούσαν με "φάε μας φιρφιρή, φάε μας..."
Ψήνω τα σύμφωνα με τις οδηγίες. Φκάλλω τα που το κουτί, λαλώ να τα σερβίρω μες το πιάτο όπως λαλεί το service suggestion. Πάω να παρασιενώσω τον πουρέ τζιε όπως τον εκούντησα με το πηρούνιν έφκηκεν έναν κομμάτι στερεού πολτού. Έννεν καλό σημάδι τούτο. Πάω να παρασιενώσω τα λουκάνικα με την σάλτσα ήταν τζιαι τα θκυό κολλημένα μεταχύ τους όπως τες λούρες πας το κρεβατάκι της θάλασσας. Η σάλτσα εν όπως το τζιέλλιν μέσα στο οποίο εν τυλιμένα τα λουκάνικα. Αρχίζω να νευριάζω διότι συνειδητοποιώ πως επήαν οι τεσσερισήμιση μου λίρες τζιερεμέ. "
"Θάρρος Φιρφιρή, εν εξετάσεις τωρά έν έσιεις ώρα να μαϊρέψεις. Φάε τζιαι σκάσε".
Γύρνω το χυμούδι μου που λαλείτε τζιαι κάθουμε. Όχχο μάνα μου, έσιει CSI, εννά την κάμω αμπέλιν. Προτσιάζω τον πουρέ, τζιαι σηκώνω το πηρούνι. Ο Πουρές εν κολλημένος πάνω στο σχήμα του κουθκιού όπως τον έφκαλα. "Που να μείνεις μαύρον που την κκελλέ σου να μείνεις. $%@%^%#^ πουρέ, έν τζι εν να με σπάσεις εμένα". Μπαίνω σε berserk mode τζιαι κάμνω τον πουρέ πουρέ. "Εννά με σπάσεις ενόμισες! Κανεί που έκρουσα τα δακτύλια μου σαν σε έφκαλλα που τον φούρνο".
Φαίρνω τον πουρέ στο στόμα μου. Θυμούμαι την γεναίκα της διαφήμισης τζιαι την αισθησιακή της φωνή. Βάλλω τον βούκκο μες το στόμα μου, αφού του εφύσησα να κρυώσει, καθήσκω το πηρούνιν πας την γλώσσα μου τζιαι τσιλλώ το τζιαι τραβώ το σιγά να μείνει ο πουρές πάνω της. Σε τούτην την φάση περιμένω τον πουρέ να λιώσει τζιαι να πλημμυρίσει το στόμα μου με τις πλούσιες γεύσεις οργανικών πατατών με μπαχαρικά και φρέσκα λαχανικά επίσης οργανικής καλλιέργειας. Τίποτε εν γίνεται. Τσιλλώ τον πουρέ με την γλώσσα μου προς τα πάνω, πιέζεται στον ουρανίσκο μου τζιαι τυλιει την γλώσσα μου. Ο πουρές κάμνει επαφή με τους γευστικούς αδένες μου. Άτε μάνα μου, να δούμεν αν θα νιώσω τζι εγώ ευχάριστα αισθήματα όπως την γεναίκα που το εδιαφήμιζεν. Κλείω τα μμάθκια μου ....
Ναί, ναί..νιώθω κάτι.. νιώθω μιαν ευχάριστη αίσθηση..είμαι μωρόν έξι χρονών τζιαι μόλις έφα χώμα..Φτύνω μέσα στο πιάτο. Έν έχω όρεξη για οργανικό κόπρι.

Πάμε στα λουκάνικα. τουλάχιστον φαίνουνται καλλύτερα τούτα τζιαι δεν πρόκειται να χάσω την ψυχραιμία μου για κανένα φαϊ. Το χρώμαν τους εν εντάξει τζιαι εν αδρά τζιαι τταζέτικα, πολλά υποσχόμενα. Προτσιάζω το λουκάνικο τζιαι βάλλω το ούλλο βούκκο. Άμπα τζιαι για το λουκάνικο που εμουγγάνιζεν η παρουσιάστρια. Κόφκω μιαν ακκαμαθκιάν ίσια με τον μυαλιώνα μου τζιαι μασώ. Έσιει γεύση πριονίδι τυλιμένο στο πλαστικό. Σε τούτην την φάση είμαι ήδη πουπάνω που τον κάλαθο τζιαι βρίζω θεούς τζιαι δαίμονες. Μόνο γιαουρτούι έμεινε στο ψυγείο. Πιάννω το τζιαι κάθουμαι να δώ τηλεόραση. Με το που κάθουμαι έσιει διαφημίσεις τζιαι πάλε η κοκόνα "Try the new Cider Gravy Bangers, tender with a lavish texture and made with free range british pork, served with velvety organic mash vegetables..Mmmmmm. Not just food. This is your M&S food".

Σε αυτή τη φάση έχω πιάσει την τηλεόραση τζιαι προσπαθώ να την πνίξω φωνάζοντας "ΦΑΕ ΕΣΟΥ ΡΑ ΠΑΛΑΒΗ! ΦΑΕ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΦΚΑΛΕΙΣ ΠΟΝΗΜΑ ΝΑ ΦΚΑΛΕΙΣ, ΤΖΙ ΑΦΗΚΕΣ ΜΕ ΝΗΣΤΙΚΟΝ ΜΕ ΑΦΗΚΕΣ! ΕΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΟΞΑ ΕΝ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΛΑΛΕΙΣ! ΠΑΛΙΟΨΕΥΤΡΑ ΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΠΗΞΩ ΜΕΣ ΤΟΝ ΤΣΑΡΟΥΚΚΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΜΕΝ ΑΝ ΠΑΣΕΙΝ ΚΑΤΩ!". Το τελευταίο πράμα που θυμούμαι εν τους νοσοκόμους που με εδίσασειν.

Έψες την νύχτα μετά τα μεσάνυχτα εδίπλωσα τα χαρτιά τζιαι τα βιβλία τζι έφκηκα έξω τζι ετύλιξα ένα τσιγάρο παχουλλό παχουλλό τζι άναψα το. Τζι όπως εσκέφτουμουν την σημερινή σφαγή εγύρισα πάνω τζι είδα έναν ουρανόν γεμάτον άστρα, πράμαν παράξενον για το Λονδίνο. Τζι έκατσα τζιαμαί σαν το χαζοπούλλιν τζιαι εθώρουν ίσια πάνω τζιαι επροσπαθούσα να θυμηθώ ονόματα τζι αστερισμούς που φαίνουνται έτσι τζιαιρόν τον χρόνον με την ίδια ακριβώς περιέργεια που είχα που ήμουν μωρό. Τζιαι ήντα κρίμα που σήμερα με πέντε πατήματα του κουμπιού μπορούμεν να δούμεν γαλαξίες ολόκληρους πας το κκομπιούτερ αλλά δεν ξυμουττούμεν πόξω που το σπίτι.

Αλλάσσουν οι τζαιροί φυσικά, η τεχνολογία, ο άνθρωπος, προχωρούν μπροστά. Όμως πραγματικά πιστεύκω πως εμείς είμαστεν οι τελευταία γενιά, η γενιά του 80, που έζησεν λλίον όπως έπρεπε κοντά στη φύση. Μπορεί ο άθρωπος να επήεν στην Σελήνη όμως είμαστε πλάσματα της σαββάνας τζιαι του βουνού. Σήμερα ευνουχίζουμεν τα κοπελλούθκια που γεννησιμιού τους. Αχχά με τζίσεις τζιαμαί, Όϊ μες τα χώματα, φύε που τζιαμαί εννά σ'ακκάσει κλπ κλπ κλπ. Γιαυτό τζιαι τα μωρά τζι οι μιτσιοί εγίναν τέτοια αλλεργικοί τζιαι μαλθακοί. Δεν εξασκούν πλέον οι μιτσίοι την φυσική τους περιέργεια τζιαι γίνουνται ξένοι με την φύση τους την ίδια. Πας τα γκέϊμπόϊ τζιαι πας τα πλέϊστέϊσιον εν τους πιάννει κανένας όμως

Εγώ θυμούμαι που είχαμεν πεζούνια ακόμα στην αυλή μας τζιαι ετάϊζα τα τζι εκάμναμεν τα σούπα τραχανά. Θυμούμαι που ακόμα ο Στρόβολος, ποτζί πουν τα καταστήματα, ήταν κόμα χωράφες τζιαι εβουρούσαμεν τζιαι επιάναμεν αλιζάυρες, τζι επαίζαμεν μάππα τζιαι δεν είχαμεν έννοια να μας τσιλλήσουν τα αυτοκίνητα.

Εκάμναμεν την Καθαρά Δευτέρα μες τον ποταμό της Περιστερώνας τζιαι ετραουδούσαμεν τζιαι ακούαμεν ιστορίες που τους γέρους για τον τζαιρό που ήταν στο χωρκό πριν τον πόλεμο, ή στο Παλαιχώρι που επαένναμεν στον Άϊ Νικόλα τζιαι έπαιζα με τον παππού μου τον άλλο που ήμουν ο αγαπημένος του.

Κάθε χρόνον ελουβούσαμεν τις ελιές τζι εκάμναμεν λάδι, κόμα κάμνουμεν το, τζιαι ήταν τρεις φορές γλυτζήν γιατί εγώ ελούβουν τις ελιές. Το ίδιο τζιαι το κρασί που το Παλαιχώρι, για τα κκεράζια που το χωράφιν της θκειάς μου στην Μουννίναν στον Πεδουλά.

Πάσχαν επαένναμεν στην μάντρα του θκειου του Γιώρκου να σφάξουμεν τον αρνίν τζιαι κάθε σαββατοκυριάκο τζιαι μιαν κάθε τόσο επαένναμεν με τον θκειόν μας τον Στυλλήν, με την βούρκα στην ράσιην, τον μακαρίτην να φκάλουμεν τον κουπάδιν στην βοσσhην. Ο παππούς μου έπερνεν με στο χωράφι τζιαι εκάθισκεν με πας το τράχτορ τζιαι έπαιζα την πουρού όποτε ήταν να πάει να ποτίσει. Του Αγίου Κυπριανού επηαίναμεν ούλλοι χωρκό για την γιορτή του, εκκλησία τη νύχτα τζιαι που εφκαίναμεν έξω εραντίζαν μας οι γιορτάρηδες κολώνιαν. Μετά σπίτι με τον παπά για τον αγιασμό τζιαι για να φάμεν. Έτα ούλλα τζιαμέ τωρά.

Σήμερα τή έμεινεν σε εμάς που τα εζήσαμεν τούτα; Ξέρουμεν καταρχάς πόθθεν φκαίνει το γάλα τζιαι πως τα καρρόττα δεν βλαστούν πας τα δεντρά. Εκαλλιεργήσαμεν την περιέργεια μας τζιαι είχαμεν επαφή με την φύση. Εμάθαμεν πως τζιαι ο θάνατος εν μες τη ζωή, πως ούλλη η πλάση πλάσματα, χτηνά τζιαι δεντρά εν ένα και το αυτό. Έμαθαμεν πως η δουλειά εν γλυτζιά τζιαι οι καρποί της το ίδιο, γιατί αγαπούσαμεν τί εκάμναμεν. Εμάθαμεν επίσης να εκτιμούμεν τους μεγαλύτερους μας γιατί εζήσαμεν τους τζιαι δεν ήταν αφηρημένες έννοιες. Έτσι αγάπη που είχαμεν δεν είδα αλλού.

Φυσικά ίσως σήμερα ναν τα ίδια τα πράματα αλλά αμφιβάλλω. Οι γέροι βάλλουν τους πλέον μες τα γηροκομεία όπως τα κτηνά, χωράφκια δεν εμείναν τζιαμαί που ζεί ο κόσμος τζιαι τα κοπελλούθκια αντί ρόζους τζιαι κακκάθκια που τα χταρσίματα έχουν σύρματα τζιαι πλαστικά πας τα σιέρκα τους. Αντί να ενθουσιάζουνται με την φύση κοντράρουν γκίκαπάϊτ τζιαι μαλακίες. Είναι να αηδιάζει κανένας πως αναγιώνουνται τα κοπελλούθκια ποιόν. Άτζιαπι σου να πάρω καμιάν που χωρκό να πνάσω τζιαι να μεν μουρμουρώ;

Τούτην την ιστορία που σας γράφω είπεν μου την ο θκειός μου ο Α. Εν αληθινή τζιαι γράφω σας την όπως την αθθυμούμαι έτσι ώραν. Τούτος ο θκειός μου έσιει πολλά καλήν μνήμην τζιαι μόλις τελειώσω που τες σπουδές μου θα τον κάτσω με το μαγνητόφωνον να μου τες πεί ούλλες τζιαι να τες καταγράψω με παραπάνω λεπτομέρειαν.

Τούτη η ιστορία εξελίσσεται στην Φιλιάν του Μόρφου πολλά χρόνια πριν τες φασαρίες.

---------------------------------------



Ο παππούς μου ο Τζιυπρής ο μακαρίτης, οι χωρκανοί του εφωνάζαν τον "Τζυπρουλλάν", ήταν γεωργοκτηνοτρόφος. Όταν δεν ήταν στην μάντρα δίπλα που την μάντρα του θκειού μου του Στυλλή, τζιαι τζίνος εκοιμήθηκεν, είσιεν λλία χωράφκια κοντά στην τοποθεσίαν του Τζίλικα τζιαι στις Καμπάνες τα οποία έσπερνεν. Έναν πολλά άσhημον καλοτζαίριν που δεν έβρεξεν τίποτε ούλλον τον χρόνον έφκαλεν ππαντζιάρκα. Κάποιος είπεν του πως αν πάει στο Παλαιχώριν θα τα πουλούσεν.

Εφόρτωσεν το λοιπόν τον γάρον, εκάπνισεν τον η στετέ μου τζιαι εξεκίνησεν το δείλις που εδρόσιζεν να πάει να τα πουλήσει. Επήρεν του κάτι μέρες να φτάσει στο Παλαιχώριν τζιαι ετζοιμάτουν κάτω που τες τερατσίες που ήταν σπαρμένες μες τα χωράφκια με τα σιτάρκα που εξεκουράζουνταν οι αρκάτες τον τζιαιρόν του θέρους. Έβαλλεν, όπως μου ιστορήσασιν τες πέτρες για μαουλούτζι τζιαι μόλις εποκάθετουν η πυρά εκάμμαν τα μμάθκια του τζι ετζοιμάτουν.

Όταν έφτασεν στο Παλαιχώριν, το οποίον επισκεύτηκεν για πρώτην φορά στη ζωή του, η επόμενη ήταν που εχάρτωσεν την μάνα μου με τον πατέρα μου τζι η μεθεπόμενη στην εισβολήν που επήαν ούλλοι τζιπάνω να γλυτώσουν, απογοητεύκεν πολλά. Ενόμιζεν πως ήταν οι Φιλιώτες φτωσhοί αλλά οι Παλαιχωρκάτες ήταν ανυπόλυτοι τζιαι κατάμουζοι. Πας τα βουνά είσhεν πολλήν παραπάνω φτώσhιαν παρά μες τα χωρκά της Μεσαρκάς.

Εστάθηκεν στο Παλαιχώριν Μόρφου με τον γάρον τζιαι δεν εσταμάτησεν πλάσμαν να δεί τα ππαντζιάρκα του. Εστάθηκεν που την πλευράν του Παλαιχωρκού Ορεινής τζιαι πάλαι δεν εσταμάτησεν πλάσμαν να δεί τα φθαρτά του. μήτε τον εκαλωσορίσαν μήτε τον ετζιαιράσαν τίποτε. Εκαρτέραν τζιαι εκαρτέραν τζιαι τίποτε δεν εγίνετουν. Ρε φώναξε τζιαι να φωνάξεις, πάλαι τίποτε. Ώσπου τζιαι εβρέθην έναν πλάσμαν καλοθέλητο τζι επαράτζειλε του.
"Θκειέ, αν θέλεις να πουλήσεις τα ππαντζιάρκα πάεννε στάθου πας το γιοφύριν που εν μές την μέσην του χωρκού. Δαμαί που είσαι νομίζουν πως είσαι που τ'απέναντι το χωρκόν τζιαι δεν σου κοντεύκουν. Το ίδιον τζιαι που ποτζί." Εστάθην τζι ο μακαρίτης πας το γιοφύριν τζιαι αρκέψαν τζι έρκουνταν. Η πυρά όμως εκατάστρεψεν τόσες μέρες τα ππαντζιάρκα, κανεί που έν ήταν σόϊ που την ανοβρίαν, τζιαι δκυό κοφίνια που 'σιεν επούλησεν τα φαϊν για τους σhοίρους, όσον όσον.

Εστράφην σσυφτός πίσω στην Φιλιά τζιαι εμέτραν τους ππαράδες μες την πούγκα του. Όσσον τζι έφκαλεν τα έξοδα του, μπορεί νάταν τζιαι πουκάτω που το στήμαν του. Μόλις έμπην του χωρκού έκατσεν στον καφενέν του θκειού μου του Γιακουμή τζιαι επαράγγειλεν καφέ τζι έναν πακέττον τσιάρα. Τζιαμαί στον καφενέ ήταν τζι ο τατάς μου ο Κ., ρόκολος τότε, τζι έπαιζεν με τ'άλλα τα μωρά.
"Παπά. Πουλούν παττίσhες πόξω που την εκκλησιάν. Να πιάμεν μιαν να πάρουμεν έσσω;" αρώτησεν ο Κ. τζιαι έκαμνεν του αγάπες.
Σηκώνεται ο παππούς μου τζιαι πάει τζιαι ρωτά τον παττιχάρη πόσα εν η παττίσιες. Δκιαλέει μιαν τζιαι λαλεί του παττιχάρη να την γράψει βερεσιέ τζιαι διά του τα που θα εβάσταν. Ο τατάς μου εθκιάλεξεν τζιαι την παττίχαν μάλιστα. "Τζιυπρουλλά, ήταν άσhημη γρονιά φέτος. Βερεσιέν δεν έσιει.." Δεν είσhιεν παρεξήγηση μεταξύ τους. Η χρονιά ήταν πολλά άσhημη.
Ο τατάς μου έπιασεν την παττίχα, ίσια που την έσωννεν, τζι ίσωσεν σπίτι.
"Ρε Κ! Φέρτην παττίχα πίσω γιέ μου."
"Μα επεθύμησα την ρε παπά" απάντησεν ο μιτσής παραπονεμένος.
"Φέρτην πίσω τζιαι έχουμεν έσσω" λαλεί του ο γέρος.
Με το που εφτάσαν πίσω στο σπίτι έδωκεν τον της γιαγιάς μου τζιαι έβαλεν τον να τζοιμηθεί τζι είπεν του που θα ξυπνήσει να κόψουν την παττίχαν, που δεν είχαν φυσικά, να την φάσιν. Η γιαγιά μου έμπηκεν ολόϊσια στο νόημαν τζι έβαλεν το μωρό να ππέσει. Ο Τζυπρής εποσαμάρωσεν τον γάρον τζι έμπην έσσω να φάει.
Τζι όπως έκατσεν εις το τραπέζι τζι έβαλεν το σταυρόν του να φάει, ελούθην τα κλάματα.
"Τζυπρή μου ίντα κλαίεις" αρώτησεν η γιαγιά μου.
"Εγύρεψεν το μωρό παττίχαν" επωλοήθηκεν ο παππούς μου, "τζιαι δεν εβάστουν ριάλια να του πιάσω. Όϊ κουφέττες τζιαι πελλάρες, παττίχαν μου εγύρεψεν το μωρό".
"Δόξα Σοι ο Θεός ρε Τζυπρή".
"Δόξα Σοι ο Θεός ρε γεναίκα."

Τεμπελιά και Αναβλητικότητα (Περίληψις)
--------------------------------------


του Δρ. Φιρφιρή Φιρφιρίδη

PhD Applied Counoshilleering, Pedhoulas University
MSc Procrastination Studies and Development, University of Palau and South Pacific Ocean
BSc Leisure Studies, Susini College

---------------------------------------


Η τεμπελιά και η αναβλητικότητα είναι δύο έννοιες αλληλένδετες η οποίες δυστυχώς λανθασμένα συγχέονται ως προς τη σύστασή τους αλλά και ως προς την μορφή και χρήση τους. Σκόπος αυτού του συγγράματος είναι περιληπτικά να εκθειάσω τις ομοιότητες και τις διαφορές τους και αποτελεί το απόσταγμα 25 χρόνων μελετών στον κλάδο.

Τεμπελιά-

Η τεμπελιά είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό που απαντάται από τις απαρχές του ανθρώπινου είδους. Η λογοτεχνία μας αναφέρει την τεμπελιά στο βιβλίο της Γένεσης για πρώτη φορά όταν ο Άβελ, γιός του Αδάμ και της Εύας, προτίμησε την ποιμενική παρά την γεωργία, σε αντίθεση με τον αδελφό του Κάϊν. Ο Κάϊν ο οποίος εργαζόταν νυχθημερόν στα κτήματά του δεν άντεχε να βλέπει τον οκνηρό του αδελφό καθούμενο στο πρανές του βουνού και να παίζει αμέριμνα το πιδκιάβλιν του (ποιμενικός αυλός) επιτηρώντας το ποιμνίο του και τον σκότωσε. Αργότερα μαθαίνουμε πως η οκνηρία αποτελεί ένα από τα εφτά θανάσημα αμαρτήματα και η παγκόσμια λαογραφία πρόσθεσε με τη σειρά της απειράριθμα παραδείγματα απαράμιλλης οκνηρίας, όπως για παράδειγμα ο μύθος του Ριπ Βαν Γουίνκλ που κοιμήθηκε είκοσι χρόνια, ο Πόλντο ο φίλος του θρυλικού Ποπάυ, ο Πασχάλης ο Χήνος που ήταν εξάδελφος του Ντόναλντ Ντάκ καθώς και πολλοί άλλοι.

Η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντως και η απουσία της συναίσθησης της ευθύνης είναι τα κύρια γνωρίσματα του τεμπέλη. Για τον τεμπέλη ολόκληρος ο κόσμος λειτουργεία αυτόματα χωρίς την συμβολή του και ως εκ τούτου η οποιαδήποτε του ενέργεια δύναται να διαταράξει την ισορροπία του σύμπαντως. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της φιλοσοφίας και τρόπου ζωής τα οποία ο οποιοσδήποτε μπορεί να δεί αν επισκευτεί τα γραφεία του Τμήματος Ευημερίας της Δημοκρατίας- Καθόλα ικανοί ανθρώποι σε μια εποχή χαμηλής ανεργίας κάθονται και περιμένουν το τσιέκκιν (επιταγή) να έρθει να τους βρεί και εργάζονται μόνον όταν συμπληρώνουν αιτήσεις για ωφελήματα, περίεργα επιδόματα αναπηρίας κτλ. Το ευτύχημα είναι πως τέτοιοι αντιπαραγωγικοί ανθρώποι με την αδράνεια τους απαλλάσουν την υπόλοιπη κοινωνία από πιθανούς κινδύνους στην περίπτωση που, Θεώς φυλάξι, αναλαμβάναν κάποια θέση ευθύνης, όπως επιθεωριτές εναέριας κυκλοφορίας. Οι τεμπέληδες είναι επίσης εξαιρετικοί στο να εξοικονομούν ενέργεια καθώς η αδράνειά τους χαρακτηρίζεται από χαμηλής μορφής εντροπία.

Αναβλητικότητα-

Ο αναβλητικός, σε αντίθεση με τον τεμπέλη, μπορεί να αποδειχτεί ένα από τα ποιό παραγωγικά μέλη της κοινωνίας μιας και δεν διακατέχεται από αντιπαραρωγική τάση ή φιλοσοφία. Αντιθέτως, ο αναβλητικός, ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, έχει βαρύτατη συναίσθηση καθήκοντως και απλά επιλέγει να εργαστεί την τελευταία στιγμή. Καμία αναπηρία δεν τον εμποδίζει να εργαστεί ενωρίτερα. Τουναντίων, οι αναβλητικοί έχουν υποδειγματική αυτογνωσία. Γνωρίζουν τα όριά τους καθώς και πως εργάζονται πιό αποτελεσματικά υπό συνθήκες πίεσης. Απτό παράδειγμα οι φοιτητές απανταχού της Γής. Αξιοποιώντας στο μέγιστο το χρόνο τους μπεκρουλιάζουν σε μπυραρίες και βγάζουν τα μάτια τους στις εστίες, σημαντικότατο μέρος της εκπαίδευσής τους, αναπληρώνουν τις δυνάμεις τους και ρίχνονται με τα μούτρα στο διάβασμα την ενδεκάτη ώρα.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας συνέβαλε σημαντικά στην εξάπλωση της αναβλητικότητας. Το ίντερνετ, λογισμικό επικοινωνίας όπως το ΜΣΝ Μέσσεντζερ, τα ιστολόγια και τα βιντεοπαιγνίδια πραγματικού χρόνου επιτρέπουν στο φοιτητή της ανάπτυξη ικανοτήτων που δεν θα μπορούσε να αναπτύξει με παραδοσιακές μεθόδους. Αν και τα δύο είδη, τεμπέληδες και αναβλητικοί, μοιάζουν να μην παράγουν έργο στην πραγματικότητα το χάσμα μεταξύ τους είναι αγεφύρωτο.

Ο τεμπέλης είναι ένας άχρηστος της κοινωνίας, ένας κηφήνα που ευτυχώς ο εξελικτικός Δαρβινισμός έχει εξοστρακίσει από το παραγωγικό κοινωνικό σύνολο, ενώ ο αναβλητικός και συναίσθηση του καθήκοντως έχει και τον χρόνο του αξιοποιεί κατάλληλα.


Η παρούσα καταχώρηση εγράφτηκε την στιγμή που έπρεπε να μελετώ για τις εξετάσεις.

Άμαν κάτσεις στο πάρκο με τον καφέ τζιαι το τσιγάρο στο σιέρι, μόνος σου, θωρείς τζιαι μαθαίνεις πολλά πράματα. Το ίδιο τζιαι στα αεροδρόμια, τζιαι ένας Θεός ηξέρει σε πόσα αεροδρόμια εβρέθηκα. Θωρεί κανένας μωρά, ροκόλους, εφήβους, κοπέλια τζιαι κοπέλλες, αδρώπους τζιαι γεναίτζιες τζιαι γέρους. Που την φάτσα του καθενιού καταλάβεις αμέσως τί του γίνεται στη ζωή. Μια κοπέλλα έγερνεν ττεμπέλικα πας τον τοίχο τζιαι εκράταν το τηλέφωνο παντές τζιαι εψιθύριζεν του φίλου της μες το φτίν. Εχαχχάνιζεν κάθε λλίον τζιαι έδειχνεν να με την νοιάζει αν ο κόσμος πάει κατα διαόλου.
Άλλος εκάθετουν με τα μμάθκια του ολοκότσιηνα, όϊ που την αυπνία, που το κλάμα. Αν ήταν που την αυπνία ήταν να γύρει κάπου να κουμπήσει. Τούτος έγερνεν μπροστά τζιαι εθώρεν τες μούττες των παπουτσιών του. Έθελα να πάω να κάτσω δίπλα του τζιαι να του πώ μιαν κουβέντα καλή, πως εν να περάσει τζιαι να τον τζεράσω ένα ποτό. Αλλά έτσι πράματα δεν γίνουνται.
Στα πάρκα το ίδιον, οικογενειάρχες με τα μωρά στης αμαξούδες τζιαι τα λαμπρατόρ τους, γερούθκια που βαστούν σιερκές, ζευκαρούθκια που τρώσειν παγωτόν για που γλύφουνται πίσω που τα δεντρά. Τελικά μπορεί να μεν είμαστεν τόσο ξεχωριστοί όσο νομίζουμεν, τίποτε αλλιώτικο που τους άλλους. Μπορεί να βαστούμεν παραπάνω ή λλιόττερα αλλά είμαστεν ένα και το αυτόν.
Άραγες θα καταλήξουμεν ούλλοι το ίδιο; Άραγες θα βιώσουμεν λλίον πολλά ούλλοι τα ίδια πράματα, Θεός φυλάξι που καμιάν καταστροφή τζιαι κανένα πόλεμο;
Εγώ για παράδειγμα, ότι τζι αν θέλω που τη ζωή μου τζι ο καθένας μας, μεγαλεία, αναγνώριση, λεφτά, οικογένια, οι παραπάνω θα καταλήξουμε το ίδιο.
Θα εύρουμεν δουλειά τζιαι πιθανότατα δεν θα τολμήσουμεν τίποτε. Τα όνειρα θα μπούν στο ράφι για να τα εύρουν τα κοπελλούθκια μας μετά τζιαι να βάλουν τα δικά τους τζιαμαί. Η γεναίκα μας θαν όμορφη τζιαι τρυφερή ώστε να βάλει βάρος τζιαι να κρεμμάσει το βυζίν της. Εμείς θα έχουμεν το στήθος σφιχτό τζιαι μυώδες ώστε που θα γινεί έναν με την τζοιλιά μας.

Θα πέψουμεν τα μωρά σχολεία, φροντιστήρια, θα πονοτζιεφαλιάζουμεν στες γιορτές του σχολίου τους, θα ξενυχτούμε με τες υπολογιστηκές να κάμουμεν τους φόρους για να τα καρτερούμεν νάρτουν που τες δισκοθήκες. Υπήρξαμεν μοντέρνοι κάποτε αλλά θα χάνουμεν τον ύπνο μας. "Έμπλεξεν πούποτε ο μιτσής; Με ποιόν γυρίζει η κόρη μας;" Άτε να φυλάξουμε τζιαι καμιάν λίρα στην τράπεζα γιατί δεν ξέρουμε καλλύτερα. Η γεναίκα μας θα βάφει τζιαι θα ξιβάφει τα μαλλιά της στην κομμώτρια τζιαι να κάμνει κουνουσhμάν με τες φιλενάδες της κάθε τόσον. Εμείς το τζυνήιν μας τζιαι τες μπύρες μας. Το μμάτι μας να παίζει όσο για να θυμούμασταν πως κάποτε ήμασταν ωραίοι με μαλλιά πας την κκελλέ μας. Μπορεί η γεναίκα μας να ττραπιθκιέται μ'άλλον, μπορεί που θα πάεις Ρουμανίαν για δουλειές για Κίναν να παραγγείλεις μιαν νάρτει στην κάμαρη σου. Ούτε ρωτάς μήτε θέλεις να ξέρεις. Αφήστα τζιαμαί ούλλα.

Θα πεθάνουν τζι οι γονειοί μας τζιαι δεν θα φυρτούμεν του κλαμάτου γιατί πλέον ξέρουμεν πως τζιαι ο θάνατος εν μες τη ζωή. Θα ψωφίσει ο σιύλλος μας τζιαι δεν θα χύσουμεν δάρκυ, θα φκάλουμεν τον λούκκο τζιαι θα τον σύρουμεν μέσα τζιαι θα φυσήσουμεν τες μύξες του μωρού μας τζιαι θα το βάλουμεν να ππέσει να τζοιμηθεί.
Θα έρκουνται οι ξένοι σπίτι μας τζιαι θα μας ρωτούν πόθεν εγοράσαμεν τα έπιπλα τζιαι πού θα πάμεν ταξίδι το καλοτζαίρι. Τα βιβλία στα ράφκια δεν θα λαλούν τίποτε για μας. Ποίος ξέρει πως κάποτε δκιαβάζαμεν Μαγιακόβσκι τζι Αχμάτοβα; Ποιός ξέρει πως κάποτε θα αλλάσαμεν τον κόσμο που μας εκατάπιε; Ο κολλητός μας, που χαίρει άκρας υγείας έπαθεν καρδιακόν. Εν το γυρίν μας.

Μπορεί να κάτσουμεν καμιάν νύχταν μόνοι μας, με την τηλεόραση ανοιχτή χωρίς να παρακολουθούμεν τίποτε τζιαι να σκεφτούμαστεν κάποια πρώην που αγαπήσαμεν ίσως παραπάνω που την γυναίκα μας. Μπορεί να μεν το κάμουμεν τούτο αλλά να σκεφτούμαστεν "άραγε τί κάμνει τωρά τζίνη;", "αν έκαμνα έτσι θα ήταν τα πράματα αλλιώτικα;", "αν έπιανα την δουλειά στον Καναδά πού θα ήμουν τωρά". Πάεις μετροφυλλάς τα βιβλία σου τζιαι τους δίσκους τους παλιούς τζιαι διερωτάσαι "Εδκιάβαζα έτσι πράματα;" "Άκουα έτσι μουσική". Σονέττα του Σαίξπηρ τζιαι Μάϊλς Ντέϊβις ... μαλακίες στο τετράγωνο. Βαρκέσαι να τσακκωθείς να πάεις με την γεναίκα σου πλέον, όϊ να πιάσεις πέννα να ξαναγράψεις τίποτε.

Τζιαι πάει ο κύκλος τζια φακκά γυρόν όπως το μπάκαρη. Λεφτά, σεξ, φαϊ, κοπελλούθκια τζιαι δώστου. Κκελιάζεις τζιαι δεν σε κόφτει. Άγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα που λαλεί τζιαι το τραούδιν. Τζιαι πρίν να πάμεν για ύπνο, θα ποσσιεπάζουμεν της πόρτας να θωρούμεν τα μωρά που τζοιμούνται, την γεναίκα μας που παρόλον που οι ρίζες του μαλλιού της εν άσπρες τα μμάθκια της εν το ίδιο χρώμα πάντα τζιαι το τταττού σου θυμίζει σου πως κάποτε ήσουν κατί άλλο που το έζησες ας εν τζιαι για ένα δευτερόλεπτο. Πριν να καμμίσουμεν τα μμάθκια μας το μόνο που θα έμεινεν να πούμεν είναι "Δόξα Σοι ο Θεός" που επέρασεν τζιαι τούτη η μέρα.

Επήρα πάσαν που την Psychia τζιαι επειδή δεν έχω τίποτε άλλον να κάμω ώστε να βράσει το νερό να λουθώ απαντώ τζιαι γράφω.


1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να κάθουμαι τζιαι να'ρκουνται να με βρίσκουν οι λίρες. Να ταξιδεύω. Να τρώω πατάτες καουρμά που την γιαγιά μου. Να σιονίζει έξω τζιαι εγώ να είμαι βραστούλλικος μες τα σεντόνια. Να βρέσιει τζιαι να μυρίζει μετά λεμονανθούς τζιαι κοτσινόχωμαν βρεμένο. Η γεναίκα η λουμένη.


2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Γυναίκα τιτσίρα μες το κρεβάτι. Μυρωδιά φαγητού αγαπημένου. Τα κακκά του σιύλλου του ανιψιού μου. Πυρκαϊά. Μια σύκλα νερό.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν δέκα λεπτά.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Αδκιασεροσύνη.

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Είμαι καλοσυνάτος τζι αγαθός τζιαι εκμεταλλεύκουνται με.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όλα.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Τον Φιλέα Φόγκ (το φανταστικό χαρακτήρα του ιούλιου Βερν που βάλτηκε να γυρίσει τον κόσμο σε 80 μέρες).

8. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο πατέρας μου τζι ο Γλαύκος Κληρίδης.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Χογκ Κογκ, πέρσι το Μάη.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Έλληνες ο Ταχτσής, Κονδυλάκης, ο Καζαντζάκης τζαι γενικά οι Κρητικοί όλοι. Ξένοι, ο Φερνάντο Πεσόα, ο Ιούλιος Βερν, Τ.Σ Έλλιοτ, Ντίκενς, Ντοστογιεύσκι, και αμέτρητοι άλλοι. Καθένας με τις χάρες του.

11. Ποιά αρετή προτιμάτε σε ένα άντρα;
Ειλικρίνια.

12. … και σε μια γυναίκα;
Ειλικρίνια.

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Θεοδωράκης για έλληνα. Για ξένο όλοι οι κλασικοί.

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Όσσον τζιαι χωρεί με το ντούς, όϊ να σφυρώ θέμας.

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Η Αγία Γραφή. Έππεσεν που το ράφι ένα δείλις τζιαι έχταρεν μου τιν βούκκαν μου.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Λα Στράντα του Φελλίνι τζιαι το Σινεμά ο Παράδεισος του Τορνατόρε.

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ρε! μα άλλην δουλειάν έν έσιετε;

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Πράσινον του δεκαλίρου.


19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Που διατηρώ ακόμα την πίστη μου στον άνθρωπο.

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Νερόν παγωμένον τσακρίν.

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που άρχισα το κάπνισμα.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’όλα;
Πόρτες που τρίζουν τζιαι φουντάνες που στάσσουν. Τα έντομα. Να παραγγέλω στέϊκ τζιαι να μεν μου το ψήνουν όπως θέλω., μπλα μπλα μπλα μπλα μουμπλέ μουμπλέ.

23. Όταν δε γράφετε, ποιά είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ποιός σας είπε εν το γράψιμο η αγαπημένη μου ασχολία; Τέλοσπάντων. Η φωτογραφία κι η μαγειρική κι η συλλογή παλιών χαρτών και αντικών και βιβλίων.

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να μεν μπορώ να κάμω κοπελλούθκια.

25. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Εν μπορώ να πώ ψέματα. Προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω.

26. Ποιό είναι το μοτό σας;
Κάτσε ως πάρατζι.

27. Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ανώδυνα τζια με 40 εγγόνια τζιαι δισέγγονα. Πλούσιος, με μια trophy wife για να χούμίζουμαι τους άλλους γέρους μες το νοσοκομείο

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Εκάμαμεν λάθος, στράφου πίσω.

29. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό το καιρό;
Ηθικό ακμαιότατο, αντοχή ατελείωτη, ερωτευμένος με τη ζωή.

Όπως σας υποσχέθηκα, επήα τζι έδειξα τον νού μου.

1. Ο Σκύλος ο Ασυγκράτητος.

Άκρα του τάφου σιωπή βασιλεύει στο διαμέρισμα της Ίστβαν ούτσα. Οι υπόλοιποι εφύασιν τζιαι αφήσαν με μόνο μου. Κάμνω τα κκόρφλεξ μου τζιαι το μπανιούι μου τζιαι την ώρα που σάζουμε ακούς ένα ροχαλητό να προέρχεται από το υπνοδωμάτιο του ανιψιού μου. Ποσσιεπάζω τζιαι θωρώ το μωρό (βλέπε φώτο) να τζοιμάται. Κάποιος έφυεν τζιαι τον άφησε. Κάμνω τζιαι εγώ να φύω πριν να τον ξυπνήσω. Μέχρι να βάλω τον σάκκο μου ο κύριος ήταν όξυπνος τζιαι έθελεν αγάπες. Εθώρεν με με τα μματούθκια του τζιαι έθελε σημασία. Έβαλαμεν το κολανάκι μας, το λουρί μας, επιτίσαμεν τζιαι άρωμα φράουλα, εμουσκωμυρίσαμεν τζιαι εφκίκαμεν της πόρτας.


Επερπατήσαμεν μέχρι την πλατεία Ηρώων, όπου κάθε 5 λεπτά μας εσταμάταν η κάθε πασιά τζιαι η κάθε μεσήλικας να μας σιομαλίσει (το μωρό, όϊ εμένα ευτυχώς). Μπαίνουμεν στο μετρό, πάμεν Λίστ Φερενς τζιαι πίνουμεν τις μπυρούδες μας με παρέα. Μετά Φράϊτεϊς τζιαι τρώμεν τα άντερα μας. Γνωρίζουμεν κόσμο, κάμνουμεν φιλίες. Καί πάμεν σπίτι μας.
Όλη μέρα να σημειωθεί, ούτε να λάξει, ούτε να κάμει την ανάγκη του. Με το που μπαίνουμεν της πολυκατοικίας φκαίνουν δκυο αγάλματα, δκυο κόμματοι (είχα κάτι μπυρούδες πάνω μου αλλά τί να κάμουμεν, έτσι εθώρουν έτσι εκαταλάμβαινα).
Είχαν τζιαι τζίνες σκυλάκι, ένα Βίσλα νομίζω. Πιάνουμεν την κουβέντα όπως τους γονιούς πυ μιλούν για τα μωρά τους. Χαχαχα, χιχιχι. Τζιαμαί που πάω να προσκαλέσω για ποτό πατώ μες τις κατ***** του μωρού. Έπλύμανεν τους τόπους τζιαι οι κοπέλλες εφύασιν. Μπράβο, μωρό. Να ζήσεις να σε σιαιρούμαστε. Κόπρη...

-----------------

2. Ο Κασάπης τζι η παντομίμα

Επεινάσαν οι υπόλοιποι. Εγώ έταξα φαϊ. Πάω στον μπακκάλη, πιάννω τα φθαρτά μου, λείφκουμε ενάμιση κιλό χοιρινό. Πάω στον κασάπη, να του δείξω μες την βιτρίνα πιό κομμάτι θέλω τζιαι να πάω σπίτι. Μα έλα που ο κασάπης εμάσιετουν να κλείσει τζιαι εγώ Ουγγαρέζικα δεν ξέρω.

-Πότσι! (Συγγνώμη στα Ουγγαρέζικα)
-!@#ΤΓ΅ΕΦΓ΅$%Τ@$%ΕΡΓ (Ουγγαρέζικα όπως τα κατάλαβα)
- Εεεεε, ONE HALF KILO PORK πλις.
-!@#$!@#$!@#$!@#$ ?
- ΟΝΕ HALF KILO PORK!
-Nem Angolu (Δεν ξέρω εγγλέζικα)
-Νεμ Μαγκιάρ! (Δεν ξέρω ουγγαρέζικα).
-Sprechen Sie Deutsh?
-Bitte!
- Ich wollen ein kilo sweinen! (Γερμανοκυπριακή διάλεκτος που ομιλήται μόνο στο χωρκό μου)
-Α Α Α (τζιαι νεφκει μου καταφατικα πως εκατάλαωεν το ένα κιλο. Ενάμιση εν έθελα τελικά διότι ήταν να φκει η ψυσιή μου)
-Pork?
-?????
-Gouroun?
-???????
Βάλλω τα δακτύλια μου δίπλα που τα φκιά μου τζιαι ταράσσω τους δείκτες μου κάμνοντας το γουρούνι. Όϊνκ Όϊνκ?
-?????
Σσύφκω μπροστά τζιαι ρουφώ τα ρουθούνια μου γρυλλίζοντας. Μετά γυρίζω του τον πισινό μου τζιαι πατσίζω το κωλομέρι μου.
- AAAAAA!!!! Ιgen , igen, igen! sofgwdj oifjg 90428 ksfjhg 29 (A! Ναί ναί ναί. Ένα κιλό χοιρινό μερί!)
-Κέσιενεμ (ευχαριστώ)
-Ίτεσιεμ (παρακαλώ)
Ένα μωρό με τη μάνα του εθώρεν τζι εγέλαν. Χαμογελώ πίσω. Πάω σπίτι τζιαι μαϊρεύκω. Και ζήσαμε όλοι καλά κι εμείς καλύτερα.

----------------

3. Άλλον το βουττίν τζιαι άλλον το π*******

Είμαι με μια φίλη ουγγαρέζα τζιαι τρώμεν παγωτό στην Ιταλική παγωταρία δίπλα που την κρατική Όπερα της Βουδαπέστης. Αφού τρώμεν καλά καλά για να τσιλλήσουμεν το σούσι που εφάμεν πρίν παραγγέλουμεν τζιαι καφέ. Εγώ παραγγέλω εσπρέσσο που μου θυμίζει καφέν κυπριακό. Σαν τον ερούφουν λαλώ του νού μου "εν είχαμεν κανέναν μόρνιν κκόφι να βουττούμεν ήταν ναν καλά).

-Πότσι!
- πσδογφξδοφ πογδιφγ ποδι πογιδσποιφγ
-Ι want a cookie or two please.

Σε τούτην τη φάση η γκαρσόνα προσπαθεί να συγκρατήσει το γέλιο της.

-Cookie? Λαλεί μου.
- E cookie! Λαλώ της. You know, cookie?
-I know I know τζιαι γελά.

Τζίνην την ώρα ποταυρίζετε η φίλη τζιαι θέλει με κάτι. - Άφησμε να εξηγηθώ λαλώ της.
Γυρίζω στην γκαρσόνα.

-Cookie? (Κάμνω πως βουττώ τα δακτύλια μου στον καφέ τζιαι ακκάνω το μπισκότο στον αέρα) Biscuits?

-Aaaaa, biscuits! I understand.
-Άτε τζιαι χαρώ σε.

Γυρίζω στην φίλη μου. Τί έπαθεν τούτη;

-Ξέρεις Φιρφιρή, το cookie στα Ουγγαρέζικα εν το μ***** της γυναίκας.

-Αχά... (Νιώθω λίγο βλάκας)



Αυτά προς το παρών. Φωτογραφίες σας υποσχέθηκα αλλά δεν έχει. Δεν έβγαλα πολλές. Κάποια πράματα καλύτερα να τα βλέπεις με γυμνό μάτι παρά μέσα από φακό. Κάποια πράματα καλύτερα να τα θυμάσαι παρά να τα βλέπεις σε φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες δείχνουν τα πάντα, το μυαλό θυμάται αυτά που θέλει να θυμάται.

Το ξυπνητήρι κτυπά. Μετά από ένα πεντάλεπτο ελεύθερης πάλης με τα σεντόνια ποσσιεπάζω τζιαι πιάννω το μόπαϊλ. 10:45. Τί δ***** με έπιασε τζιαι έβαλα το ξυπνητήρι έτσι νωρίς; Εν τζιαι είμαι κανένας που δουλεύκει. Είμαι φοιτητής ότι θέλω κάμνω. Ξανατρυπώννω κάτω που το κκουίλτ τζιαι προσπαθώ με το έναν μου πόδιν να ποτυλίξω το σεντόνιν που έφυεν που τον τόπο του τζιαι κρυώνουν τα δακτύλια μου.
Μόλις κουρρώνω μες τα βραστούλλικα τα σεντόνια μου, γυρίζω τζιαι το μαξιλάρι που την ανάποδη γιατί η μια η πλευρά επολλόβρασεν, καμμώ τα μμάθκια μου τζιαι πάει να με πάρει ο ύπνος. Τότε ξαφνικά αννοίουν τα μμάθκια μου όπως το σιάττερ της κκάμερας τζιαι μεινίσκουν γρυλλωμένα. Η ΩΡΑ ΔΩΔΕΚΑ ΕΧΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΝΟΤΙΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΝΑ ΦΚΑΛΩ ΑΡΙΘΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ!!!! Ασκήσεις πανικού κι ομίχλης εξελίσσονται στο Κκάβεντισh ρόουντ. Είναι η πρώτη μου μέρα στο Σταυροβούνι σα νεοσύλλεκτος υποψήφιος ξανά που την αρκή αλλά χωρίς να βρέσιει μεταλλικά αντικείμενα. Ξαναθωρώ το μόπαϊλ άμπα τζιαι έκαμα λάθος την ώρα. Τσου! Πετάσσουμαι όπως το ελατήριο στον αέρα τζιαι μεινίσκω αιωρούμενος 4-5 δευτερόλεπτα όπως τον Choco στην διαφήμιση των Choco Pops με την γλώσσα μου να κυμματίζει στον αέρα που τον πανικό, το μαλλίν που δεν έχω σπόντες τζιαι τα μμάθκια μου τα γαρυλλωμένα ναν όπως τες ππιρίλες χωρίς να εστιάζουν πούποτε. Μετά ο Κεντέρης τρέχει στον πρώτο διάδρομο.

Πετάσσουμε με το σώβρακο πόξω που το υπνοδωμάτιο να πάω τουαλέττα όπόταν συνειδητοποιώ πως η συγκάτοικος επέστρεψεν που την Αμερική τζιαι δεν κάμνει να με δει έτσι πρωίν ξημέρωμα γιατί θα θέλει αναρρωτική άδεια μετα. Βουρώ πίσω, μπήουμε τες φόρμες, χωροππηδώ με το ένα ποδί να μπέι η φόρμα τζιαι με το άλλο μάχουμε να φορήσω την φανέλλα. Μπαίνω στο ττόϊλετ, κάμνω την ανάγκη μου σαν κάμνω τα δόντια μου (ξεχωριστά χέρια εννοείται) τζιαι που την τύχη μου εν καθούμενη η παταρία της οδοντόβρουτσας. Νίφκουμαι στο άψε σβύσε τζιαι πάω τριάππιθκια στην κουζίνα ένεκα του ότι η φόρμα εν έμπηκε καλά.

Κάμνω τα κκόρφλεξ μου τζιαι σαν μασώ, κραντς κρουντς, γυρεύκω την αίτηση απόρριψης μου που μιαν δουλεια που έκαμα αίτηση μιας και το χρειάζονται για να δούν ότι όντως ψάχνω να έβρω δουλειάν. Τρώω τα κκόρφλεξ μου τζιαι βουρώ να πάω στην κάμαρη να σαστώ. Κλαππώνουμε πας τες παντόφλες (ποιός μαλάκας τις άφησε τζιαμαί; εγώ μάλλων) μου τζιαι τρώ την χαμαί, 15 πόντους που την γωνιά του τραπεζιού. Ευτυχώς η συγκάτοικος κοιμάται τον ύπνον των γενναίων τζιαι δεν θωρεί τα χάλια μου. Όπως σηκώνουμαι η φορμα είναι στα γόνατά μου (πως τα κατάφερα ούτε εγώ δεν ξέρω) τζιαι πιάννω την τζιαι πάω τραππηδητός στην κάμαρη μου παντές τζιαι κάμνω σακκουλοδρομίες στο δημοτικό.

Επιτέλους. Ξεκινούν η ανασκαφές να έυρω ρούχα να φορήσω. Κατόπιν εορτής είσιεν δίκαιον η μάνα μου που μου ελάλεν ότι η ακαταστασία εννεν καλό πράμα. Note to self, να είμαι πιο συγηρισμένος. Τα ρούχα πετάσσουνται δεξια τζιαι αριστερά όπως τα μίκι μάους τζιαι επιτέλους βρίσκω ρούχα. Ντύννουμαι κοκετταρίσκουμαι, λλίον αποσμητικόν πουτζίνον που πελλανίσκουν οι γεναίτζες. Ετοιμάζομαι να φκω της πόρτας τζιαι πάω στο κκομπιούτερ να ξαναδώ την διεύθυνση τζιαι να την γράψω, αν και αμφιβάλλω αν τηα προλάβω. Τελικά το interview εν αύριο...

----------
Η επόμενη ανταπόκριση μαζί με φωτογραφίες από την μαγευτική Βουδαπέστη όπου θα πάω για να δείξω τον νού μου.